Μεθεόρτια

Σύμφωνα με μια μαθηματική εξίσωση, που συνδύασε παράγοντες όπως ο καιρός, τα χρέη, τις γιορτές των Χριστουγέννων, τους στόχους που δεν επιτεύχθηκαν τη νέα χρονιά, το χαμηλό επίπεδο κινητοποίησης, αυτές οι ημέρες είναι οι πιο μελαγχολικές του χρόνου. Μακάρι να μπορούσαν τα μαθηματικά να δώσουν απαντήσεις στις μέρες που μας βαραίνουν. Δυστυχώς η μαθηματική εξίσωση δε λέει την αλήθεια.

Γι' αυτό ας λαδώσουμε σιγά – σιγά τις μηχανές να ξεκινήσουμε. Η μελαγχολία δεν γνωρίζει εποχές, πηγάζει μέσα από δυσκολίες, όχι απ’ αυτές που ζούμε, αλλά απ’ αυτές που περιμένουμε. Είναι η αρχή στην ανηφόρα και νοιώθουμε ήδη κουρασμένοι.
Φιλολογούμε και αγωνιούμε για διάρκειες που δεν είναι εφικτές. Αν δεν το καταλάβουμε απλά ρίχνουμε σταχτή στα μάτια μας.
Πόσες φορές να τα επαναλάβω, Η αναφορά στην θλίψη είναι επιβεβλημένη, για να μη γίνει κατάθλιψη. Πως λέτε τόσα χρόνια καταφέραμε ν’ αντέξουμε; Μοιραζόμαστε τα κακά μαζί σας, τα εκθέτουμε στο φως , τα κάνουμε κοινά μυστικά και τα αποδυναμώνουμε.
Δεν είναι τα μεθεόρτια , που μας δημιουργούν μελαγχολία είναι οι μέρες πριν, οι ώρες πριν το παιγνίδι, όταν μπούμε, δεν υπάρχουν περιθώρια για κακές σκέψεις.
Αλώστε όπως σχολιάζει η Κυρία του ραδιοφώνου: «Μεγαλώσαμε, αλητέψαμε, λεηλατήσαμε και μας λεηλάτησαν, πειρατές επιπόλαιοι, χωρίς χρυσό δόντι και γάντζο στο χέρι, κάναμε γιουρούσι στις ήττες, και τι όμορφα που γελάει κανείς όταν είναι λυπημένος ! Αυτό το γέλιο που στάζει αλμύρα και χει το ίσκιο των αναμνήσεων στον ήχο του. Μην κλείνεις τα μάτια τώρα που λιγόστεψε η διαδρομή, άσε το αεράκι να διαπεράσει τις ηλικίες σου και πάρε με τηλέφωνο μόλις φτάσεις στο όνειρο σου. Αμέσως. Και που είσαι; Εκείνο το κρυμμένο τραύμα πως το κρατάς ακόμα κόκκινο;»