Υπάρχει λόγος σοβαρός

Ένα διάλειμμα. Η επικαιρότητα  και μάλιστα η τοπική, μας  επιβάλει να ενώσουμε και τη δική μας φωνή,  με το σύνολο της κερκυραϊκής κοινωνίας και να καταδικάσουμε αυτή την άθλια επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα»!!!  από τα ΜΑΤ,  που έλαβε χώρα,  μέσα στο ιστορικό κτήριο της Ιονίου Ακαδημίας.

Να συζητήσουν ήθελαν οι φοιτητές με την πρύτανη του Ιονίου Πανεπιστήμιου  και αυτή τους «έδωσε». Μια διμοιρία ΜΑΤ εισέβαλε το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης στο κτήριο  της Πρυτανείας  και συνέβαλε 28 φοιτητές στην πλειοψηφία τους κοπέλες.

Χωρίς λόγο και αιτία. Τα παιδιά  από το Τμήμα Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας,  ήθελαν να έρθουν σε επαφή με τις πρυτανικές αρχές,  προκείμενου να συζητήσουν  για το εξάμηνο  εξωτερικού, το οποίο με υπουργική  απόφαση  από υποχρεωτικό  έγινε  προαιρετικό.

Ούτε βία, ούτε απειλές, ούτε ζημιές, στο χώρο που περίμεναν τα παιδιά. Η κυρία  πρύτανης όμως, Σαλή  - Παπασαλή τη λένε,  αντί να συζητήσει,  οδήγησε τους φοιτητές της,  στην αστυνομική κλούβα και από εκεί στην ασφάλεια, κατηγορώντας τους  για διατάραξη «οικιακής ειρήνης!!!»

Πίσω από το γεγονός, το οποίο είναι πρωτόγνωρο για την κερκυραϊκή κοινωνία, θα πρέπει να δούμε την επόμενη μέρα, τις μέρες που έρχονται.

Το ομόθυμο αίτημα του ελληνικού Λαού  «Ποτέ πια φασισμός»,   έρχεται μια κυβέρνηση, υπηρέτης ξένων συμφερόντων,  όχι μόνο να το αμφισβητήσει,  αλλά μετέρχεται  και η ίδια φασιστικές μεθόδους, προκείμενου  να καταλύσει  κάθε μορφή  διεκδίκησης, κάθε μορφή δημοκρατίας και ελευθερίας. Ο συμπατριώτης μας Υπουργός Δημόσιας Τάξης, έχει αναλάβει τη «βρώμικη δουλειά»,  να επιβάλει την τάξη… και αυτό δεν περιποιεί τιμή για το νησί μας.

Τέτοιου είδους γεγονότα  μας θυμίζουν άλλες εποχές, η ελευθερία κατακτήθηκε  με πολύ αίμα, ο  ελληνικός λαός ποτέ δεν θα  ξεχάσει τι σημαίνει φασισμός. Τον πλήρωσε με  θύματα πολλά παιδιά του.   

Χωρίς λόγο και αιτία η απρόκλητη  επέμβαση των ΜΑΤ;  Ακόμα και σαν άσκηση ετοιμότητας γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν να  το δούμε… Υπάρχει λόγος σοβαρός. Μόνο που λογαριάζουν χωρίς τα παιδιά…

«Όχι δεν είναι καλλίτερες οι μέρες, «από εκείνες, που έκαναν σύναξη τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν, να βγουν έξω σε δρόμους και πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη…». Δεν ξέρω τι θα έγραφε σήμερα ο Ελύτης, που τα μαντάτα, δεν είναι μαντάτα αλλά μια πραγματικότητα.

«…Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβία σα σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες.