Πρώτη εργάσιμη Αυγούστου

Από σήμερα Αύγουστος. Σε αυτό το καθημερινό ανακάτεμα του πραγματικού με το φανταστικό, του ονείρου με την καθημερινότητα, επιχειρώ, ανεπιτυχώς, να δώσω και να πάρω. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια των πειραματισμών τίποτα δεν έμαθαν από την μεταξύ τους σχέση, ούτε βήμα προσέγγισης, κρατούν με επιμονή τη θέση τους.
Λες και είναι φτιαγμένα από διαφορετικά υλικά, που με τίποτα δεν δένουν. Δεν συγκινείται η πραγματικότητα με την φαντασία, θέλει να σε κατεβάσει στο βούρκο της, να γίνεις ένα με τα παιδιά της, για να μπορέσει να σε καταλάβει. Η φαντασία από την άλλη, τραβάει το μοναχικό της δρόμο, κρατώντας για τον εαυτό της το συναίσθημα.’
Αύγουστος, μήνας και θεός  «Κι αν ακόμα δεν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε», Βολταίρος. Αλλά το πήραμε αψήφιστα φερόμενοι ωσεί Θεοί. Η ασθένεια του Δυτικού ανθρώπου. Το σύγχρονο δράμα, βαθιά υπαρξιακό και αβάσταχτο.

Αύγουστος γαρ και ο χρόνος, ακόμα και αν περισσεύει, δεν είναι κατάλληλος για δημιουργία. Επαναφέρω στη μνήμη κάποιες σκέψεις που πάλι τέτοια εποχή με είχαν απασχολήσει.
 

«Δεν είμαστε, δυνατοί, επιθετικοί μόνο. Δεν είμαστε ελεύθεροι, αλλά αδειούχοι. Δεν είμαστε πονόψυχοι, αλλά ευγενικοί. Ούτε καλοί, απλώς καθωσπρέπει. Ερωτοτροπούμε με τον θάνατο, γιατί μας αρέσει να λεγόμαστε γενναίοι, αλλά κρυβόμαστε από τη ζωή σαν κλέφτες»
«Γαλάζια μάτια» Τόνι Μόρισον.
Είναι μέρες τώρα, που συσκέπτομαι συνεχώς με τον εαυτό μου. Ψάχνω όσα το μυαλό μου φτάνει, να καθαρίσω μια κατάσταση. Να γκρεμίσω πράγματα που έχω δεχθεί και μου επιτρέπουν να κινούμε σε επιτρεπτά πλαίσια.
Δεν τα πίστεψα ποτέ κατά βάθος και αυτό ίσως μου δίνει την δυνατότητα της αντίδρασης, έστω και την τελευταία στιγμή.
Είναι κρίμα οι «ευγενικοί» και «καθωσπρέπει» να καθορίζουν τη ζωή μας. Είναι κρίμα όλοι αυτοί να γίνονται χωροφύλακες, ώστε να μην διαταραχθεί το πλαίσιο. Είναι κρίμα να τους ακολουθούμε.
Όλες οι ελευθερίες μου είναι καθορισμένες, χωμένος κάτω από τα ερείπια μιας κοινωνίας, που παραπαίει.

Πρώτη εργάσιμη Αυγούστου. Περπάτησα στο κέντρο της πόλης. Κόλαση. Που πάνε όλοι αυτοί;
Ναι, υπάρχουν κάποιοι στον πλανήτη που δουλεύουν Αύγουστο. Ιδίως στα νησιά. Αλλά, δεν ζηλεύουμε, δεν φθονούμε.
διαβάζοντας ένα παλαιότερο  άρθρο του συμπατριώτη μας Ευγένιου Αρανίτση παρηγορήθηκα. «Είμαστε από τους τυχερούς απ’ αυτούς, που μπορούμε ακόμα να μην φεύγουμε για το πουθενά,  που την στάση την κάνουμε κίνηση. Είμαστε στη θέση του θεατή καλοκαιρινών περιπετειών, απελπισμένων φυγάδων, που αποδράσανε από την κόλαση χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει. Παρηγορηθείτε .."