Πρέπει συνεχώς να το υπενθυμίζω. Το προσωπικό χρησιμεύει σαν προσάναμμα. Αυτό που αποτυπώνεται στο χαρτί αποκτάει μια αυτόνομη ύπαρξη, μια δική του αλήθεια που κατά κανόνα δεν έχει και μεγάλη σχέση με τη δική μου.
Όχι δεν τελειώσαμε. Και μετά την εξαέρωση του θυμού θα συνεχίσουμε. Δεν παίζουμε με τον εαυτό μας, δεν τα σκεπάζουμε, δεν τα καταχωνιάζουμε, για να τα βρούμε μπροστά μας σε χρόνο, άχρονο. Τα αποκαλύπτουμε, τους βάζουμε φωτιά και τη στάχτη τη σκορπίζουμε σε βαθιά νερά.
Ο Ιούλιος θα μας δώσει και άλλες αφορμές, να τελειώνουμε με τις πρώτες.
Χάνεται κάτι όταν είναι δικό σου; Αυτό το «Σου», όταν απαρνιέται την κτητική του ιδιότητα και αφήνει μόνο την αντωνυμία, να νομίζει ιδιοκτήτρια, ποτέ δεν χάνεται.
"Απ’ αυτή την άποψη δεν υπάρχει απώλεια. Μπορεί ο χώρος να μην σε χωρούσε και το χορό να μην τον χόρεψες, το κράτησες όμως δικό σου, ακόμα και νύχτες μοναξιάς κάτω από ένα ουρανό που δεν έχει κανένα αστέρι. Ακόμα και σε δρόμους, που τρέχεις να συναντήσεις το χρόνο σου, το κουβάλησες μέσα σου. Γιατί τελικά είναι δικό σου, σάρκα σου και αίμα σου, Όνειρο που το ζεις και κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να στο στερήσει ".
Αφού το τέλος είναι μεταξύ φωτιάς και πάγου, πώς να τελειώσουμε.
Η φωτογραφία είναι του michel Feugeas
Ο Ιούλιος θα μας δώσει και άλλες αφορμές, να τελειώνουμε με τις πρώτες.
Χάνεται κάτι όταν είναι δικό σου; Αυτό το «Σου», όταν απαρνιέται την κτητική του ιδιότητα και αφήνει μόνο την αντωνυμία, να νομίζει ιδιοκτήτρια, ποτέ δεν χάνεται.
"Απ’ αυτή την άποψη δεν υπάρχει απώλεια. Μπορεί ο χώρος να μην σε χωρούσε και το χορό να μην τον χόρεψες, το κράτησες όμως δικό σου, ακόμα και νύχτες μοναξιάς κάτω από ένα ουρανό που δεν έχει κανένα αστέρι. Ακόμα και σε δρόμους, που τρέχεις να συναντήσεις το χρόνο σου, το κουβάλησες μέσα σου. Γιατί τελικά είναι δικό σου, σάρκα σου και αίμα σου, Όνειρο που το ζεις και κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να στο στερήσει ".
Αφού το τέλος είναι μεταξύ φωτιάς και πάγου, πώς να τελειώσουμε.
Η φωτογραφία είναι του michel Feugeas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου