Τι θα ήθελα να ψηφίσω…

Να ξεκαθαρίσω… Ανήκω στην φυλή των ψηφοφόρων, η άλλη των υποψηφίων δεν μου ταιριάζει. Από τη θέση του ψηφοφόρου λοιπόν, που αύριο θα κληθεί να αποφασίσει για Δήμαρχο, για Περιφερειάρχη, αλλά και υποψηφίων συμβούλων, που θα τους πλαισιώσουν, θα σας πω τι θα ήθελα να ψηφίσω…

Θα ήθελα να ψηφίσω κάποιον, που να μην κάνει κάτι, που δεν πιστεύει, που να μην ακολουθεί πάντα το πρωτόκολλο. Να πετάει τη γραβάτα όταν τον σφίγγει. Να θέλει οι συνεργάτες του, να είναι φίλοι πιστοί και όχι λαμόγια. Να μην τον ενδιαφέρει η εξουσία, που λειτουργεί εντός εκλογικού χρόνου. Να μην επιδιώκει συγκέντρωση εξουσιών, που δεν ξέρει τι να τις κάνει.
Να μην έχει τόση υπομονή, που να φτάνει στα όρια της αναισθησίας. Να μην χαμογελά όταν δεν του βγαίνει. Να μην χορεύει και να τραγουδά όταν δεν έχει κέφι. Να μην υπόσχεται όταν ξέρει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Το αυτί του να ιδρώνει στην κριτική της κοινωνίας.

Να μην συμμαχεί με πρώην εχθρούς του και να είναι αντίθετος με το «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Να λειτουργεί ανθρώπινα . Να δίνει δουλειά στην άνεργη και χωρισμένη με παιδιά, που δε έχει στο ήλιο μοίρα, χωρίς δεύτερη συζήτηση. Να λειτουργεί χωρίς τον κίνδυνο μήπως και διαταράξει τις ισορροπίες. Θέλω να είναι όπως είναι. Να είναι αυτό που είναι και να μην αναγκάζεται να παίξει ρόλους, τις περισσότερες φορές χωρίς επιτυχία για τις ανάγκες της παράστασης. Θέλω να βγαίνει στην τηλεόραση όταν πρέπει και να μην του επιβάλλεται. Θέλω να μην πληρώνει την τηλεόραση για να τον ρωτάει αυτό που θέλει και να κάνει τα στραβά μάτια στα λάθη του. Θέλω να μην είναι κομμάτι της επικοινωνίας. Θέλω τέλος πάντων να είναι, ο Δήμαρχος, ο Περιφερειάρχης, και να έχει αυτή και μόνο την ιδιότητα, συνεπικουρούμενη και με αυτήν του ανθρώπου.
Θέλω να προγραμματίζει για το μέλλον και όχι με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές. Θέλω να λειτουργεί με αλληλεγγύη για τις επόμενες γενιές. Να είναι διεκδικητικός απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση, ανεξάρτητα που πρόσκειται ο ίδιος πολιτικά. Φυσικά και θέλω να ξέρω τον πολιτικό του προσανατολισμό. Θέλω να έχει ηγετικές ικανότητες που να εμπνέουν τους δημότες και τους συνεργάτες του. Να ξεφεύγει από την πεπατημένη της διαχείρισης του Δήμου ή της Περιφέρειας και να αναπνέει ελεύθερο αέρα μαζί μες τους πολίτες έξω από το μικροκλίμα του γραφείου του. Γιατί εκεί μέσα, είναι εύκολο τελικά να πιστέψεις πως είσαι βασιλιάς κλεισμένος στο παλάτι σου, οι αυλοκόλακες άλλωστε που σε περιτριγυρίζουν την έχουν αυτήν την ικανότητα, να σε γεμίζουν αέρα κοπανιστό και να φουσκώνουν τα φτερά σου, το λάθος είναι να δοκιμάσεις να πετάξεις. Πτώση χίλια τα εκατό και κανένα πέλαγος δεν θα πάρει το όνομα σου.
Πολλά ζητάω;