Πριν ανάψουν τα φώτα

 

Τον περασμένο Γενάρη, λίγο μετά τις γιορτές, είχα γράψει για τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο της πόλης. Όχι για να μεμψιμοιρήσω, αλλά για να επισημάνω πως αν θέλουμε να αποκτήσουμε μια πόλη με αισθητική και ταυτότητα, ο σχεδιασμός πρέπει να ξεκινά εγκαίρως. Είχα προτείνει να συγκροτηθεί μια μικρή ομάδα ανθρώπων του πολιτισμού, της αγοράς, της εκπαίδευσης, σε συνεργασία με τον Δήμο. Να σχεδιάσει από νωρίς τις γιορτές, να δώσει νόημα, συνέχεια, ρυθμό. Να πάψει κάθε Δεκέμβρη να μοιάζει με πρόχειρο πανηγύρι χωρίς ψυχή

Για χρόνια, ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος ήταν απλώς μια υποχρέωση. Λίγα φώτα, μερικά σκηνικά, δυο-τρεις εκδηλώσεις κι αυτό ήταν όλο. Η εικόνα μιας πόλης που παλεύει να γιορτάσει χωρίς να έχει σχεδιάσει τίποτα. Μια πόλη που στολίζεται την τελευταία στιγμή, όπως κάποιος που ντύνεται βιαστικά για να προλάβει το τραπέζι. Έναν μήνα πριν τα Χριστούγεννα, περιμένουμε να «ανάψουν τα φώτα» χωρίς να έχει προηγηθεί σκέψη. Κι όμως, τα φώτα δεν ανάβουν μόνα τους. Θέλουν ιδέα, σχέδιο, μεράκι, ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο και τον βλέπουν λίγο πιο πέρα από τη βιτρίνα.

Δεν χρειάζονται μεγάλα ποσά, αλλά κοινή λογική και φαντασία. Ένας στολισμός που να σέβεται το περιβάλλον και τον χαρακτήρα της πόλης, να φωτίζει όχι μόνο το κέντρο αλλά και τις γειτονιές. Μια γιορτή που να καλεί τους πολίτες να συμμετέχουν, όχι να παρακολουθούν αμήχανα.

Η αισθητική δεν είναι λεπτομέρεια. Είναι τρόπος σκέψης, μέτρο πολιτισμού, και τελικά, πολιτική πράξη. Ο τρόπος που στολίζεις την πόλη σου, δείχνει πώς την αγαπάς. Και κάθε στολισμένος δρόμος είναι ένα μήνυμα προς τους κατοίκους και τους επισκέπτες. Μήνυμα που μπορεί να λέει “είμαστε εδώ, ενωμένοι, δημιουργικοί, φιλόξενοι”.

 

 

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν πριν ανάψουν τα φώτα. Όχι για να προλάβουμε τον Δεκέμβρη, αλλά για να ξαναβρούμε τον τρόπο να βλέπουμε τη γιορτή ως δημιουργία, όχι ως αγγαρεία.
Για να μη μείνει και φέτος η πόλη μας στο σκοτάδι της συνήθειας. Για να μη μείνουμε πάλι ένα χωριό μέσα στην πόλη μας.