Η Κέρκυρα Βουλιάζει, ο Δήμος είναι οικονομικά νεκρός». Κοινή διαπίστωση των Δημάρχων παλαιών και νέων, που συμμετείχαν σε μια εκδήλωση που διοργάνωσε ο πολιτιστικός Σύλλογος Ανεμομύλου.
Η Κέρκυρα σήμερα είναι μια ιστορία διπλής όψεως. Από τη μία, η ιδιωτική ανάπτυξη εκτοξεύεται με ρυθμούς που κόβουν την ανάσα, νέα ξενοδοχεία, μαρίνες, τουριστικά συγκροτήματα που γεμίζουν τον ορίζοντα. Από την άλλη, η πραγματικότητα κάτω από αυτή τη λάμψη είναι σκοτεινή και ανησυχητική. Η Κέρκυρα μοιάζει σήμερα να παλεύει με τα ίδια της τα θεμέλια, που δεν αντέχουν το βάρος των πραγματικών αναγκών των κατοίκων και της κοινωνίας.
Οι υποδομές μένουν πίσω, ξεχασμένες σε έναν δημόσιο τομέα που συρρικνώνεται διαρκώς. Το νερό, το πιο βασικό αγαθό, γίνεται πολυτέλεια . Το ρεύμα κόβεται ξαφνικά , αφήνοντας πίσω σκοτάδι και αγανάκτηση. Οι δρόμοι, γεμάτοι τρύπες και αναμονή, προσθέτουν την δική τους πινελιά στη φθορά της καθημερινότητας , τα απορρίμματα απειλούν να μας πνίξουν.
Το αποτέλεσμα; Ένα νησί που μοιάζει να κερδίζει στο χρηματιστήριο της τουριστικής φήμης, αλλά να χάνει στο μεγάλο στοίχημα της ποιότητας ζωής. Τα δημόσια αγαθά λιγοστεύουν, οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται, κι εμείς κοιτάμε σαν θεατές το «παραγωγικό θαύμα» να μεγαλώνει, ενώ το κοινωνικό κράτος γίνεται όλο και πιο μικρό.
Σε βάθος χρόνου, η διαφορά αυτή μεταξύ της φρενήρους ιδιωτικής ανάπτυξης και της αποδυνάμωσης του δημόσιου τομέα, θα φέρει ρωγμές που κανένα τουριστικό success story δεν θα μπορεί να κρύψει.
Μήπως ήρθε η ώρα να θυμηθούμε ότι το νησί δεν είναι μόνο περιουσία των επιχειρηματιών αλλά και των κατοίκων του; Ότι η βιώσιμη ανάπτυξη δεν χτίζεται μόνο με επενδύσεις, αλλά και με ισχυρό δημόσιο ιστό, σχέδιο και φροντίδα;
Και εδώ έρχεται η αυτοδιοίκηση: ήρθε η ώρα να ξεφύγει από τον ρόλο του διαχειριστή της μιζέριας και να υψώσει φωνή δυνατή και διεκδικητική, για επενδύσεις στις υποδομές, αξιόπιστη παροχή νερού και ρεύματος, διαχείριση απορριμμάτων, σύγχρονους δρόμους, επαρκές προσωπικό και σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης. Να απαιτήσει σεβασμό και να φέρει στο φως τα προβλήματα που όλοι νιώθουμε αλλά φοβόμαστε να ομολογήσουμε. Σε διαφορετική περίπτωση, το νησί μας κινδυνεύει να γίνει ένα ωραίο εξώφυλλο, αλλά με άδειες σελίδες από ζωή, κοινωνία και πραγματική πρόοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου