Ο Ιούνιος δεν υπόσχεται τίποτα. Δεν κλείνει λογαριασμούς, δεν προσφέρει λύτρωση. Είναι ένα όριο, χρονικό, υπαρξιακό. Ένας μεταβατικός σταθμός όπου όλα τίθενται υπό επανεξέταση. Η αρχή ενός κύκλου δεν είναι ποτέ ουδέτερη. Είναι μια πρόκληση σκέψης. Γιατί ο χρόνος, όσο κι αν μοιάζει γραμμικός, στην ουσία του είναι κυκλικός, επιστρέφει πάντα με τα ίδια ερωτήματα. Εμείς αλλάζουμε; ή μένουμε ίδιοι;
Τα όνειρα δεν είναι πολυτέλεια, ούτε ευσεβής πόθος. Είναι μηχανισμός αντίστασης. Αν δεν μπορείς να φανταστείς κάτι άλλο, είσαι καταδικασμένος να αναπαράγεις το ίδιο. Η φαντασία δεν είναι απόδραση,
είναι πράξη. Είναι η προϋπόθεση κάθε αλλαγής. Ο δρόμος που τρομάζει δεν είναι αυτός που δεν ξέρεις. Είναι εκείνος που αποφεύγεις να διασχίσεις, γιατί απαιτεί θέση.
Ζούμε σε έναν κόσμο κορεσμένο από πληροφορία και στεγνό από προσανατολισμό. Η δυσκολία δεν είναι να μιλήσεις. Είναι να σκέφτεσαι με ακρίβεια, να κρίνεις χωρίς έπαρση, να δρας χωρίς άλλοθι. Δεν υπάρχουν έτοιμες συντεταγμένες.
Η Ηθική δεν προσφέρεται με οδηγίες χρήσης. Η συμμετοχή έχει κόστος. Αλλά η απουσία το έχει μεγαλύτερο. Δεν πιστεύω στην ουδετερότητα. Όποιος δεν παίρνει θέση, ενισχύει το κυρίαρχο. Όποιος σιωπά, συνηγορεί. Το ερώτημα δεν είναι αν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Το ερώτημα είναι αν αντέχουμε να μη δοκιμάσουμε. Γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο με επανάσταση, αλλά και με επιμονή. Με συνέπεια. Με επίγνωση. Το ποτάμι, όταν δεν βρίσκει διέξοδο, γίνεται πλημμύρα. Όχι από θυμό. Από ανάγκη. Ας είμαστε αυτή η ανάγκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου