Γυρίζω πίσω, για να δω μπροστά

Καμιά φορά, για να αντιληφθούμε τι πραγματικά αξίζει, χρειάζεται να κάνουμε ένα βήμα πίσω. Όχι για να υποχωρήσουμε, αλλά για να παρατηρήσουμε πιο καθαρά. Μέσα στον θόρυβο της καθημερινής γκρίνιας και την αποσύνθεση της εμπιστοσύνης, χάνεται συχνά αυτό που συμβαίνει χαμηλόφωνα και όμως είναι βαθιά ουσιαστικό: η αθέατη δράση μιας κοινωνίας που συνεχίζει να παλεύει, να δημιουργεί και να προσφέρει.

Υπάρχουν φορές που πιάνω τον εαυτό μου να παρασύρεται από την απογοήτευση, να εγκλωβίζεται σ’ ένα κλίμα γενικευμένης άρνησης. Είναι εύκολο να σταθεί κανείς απέναντι, να επισημάνει τα στραβά, να εστιάσει στα προβλήματα. Μα κάθε φορά που αυτό συμβαίνει, επιλέγω να γυρίζω πίσω. Να στρέφω το βλέμμα μου αλλού, σε εκείνη την αθέατη πλευρά της Κέρκυρας, που συνεχίζει να αντιστέκεται με αξιοπρέπεια.
Υπάρχει μια Κέρκυρα που δεν κάνει θόρυβο. Που δεν κυνηγά το φως της δημοσιότητας, αλλά φωτίζει τον τόπο με τις πράξεις της. Είναι οι άνθρωποι που, μέσα στην καθημερινή τους διαδρομή, επιμένουν να προσφέρουν, να δημιουργούν, να στηρίζουν. Είτε μέσα από συλλογικές δράσεις, είτε αθόρυβα, ατομικά, με συνέπεια.
Σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η κόπωση και η δυσπιστία, αυτοί οι άνθρωποι, ορατοί και αόρατοι, είναι η πιο αληθινή ελπίδα. Είναι εκείνοι που δεν αρκούνται στον ρόλο του θεατή. Που δεν περιμένουν θαύματα από την εξουσία. Που δεν επαναπαύονται σε ιστορικά παράσημα, αλλά εργάζονται σιωπηλά για ένα παρόν ουσιαστικό και ένα μέλλον πιο φωτεινό.
Αυτή είναι η Κέρκυρα που θέλω να αναδεικνύω. Όχι γιατί αγνοώ τα προβλήματα, αλλά γιατί μέσα στον θόρυβο της μιζέριας, χάνεται συχνά το σημαντικό: η επιμονή, η αλληλεγγύη, η δημιουργικότητα που ανθίζει στα περιθώρια.
Δεν είναι όλα τόσο χάλια. Αν δούμε καθαρά, θα διακρίνουμε ότι κάτι θεμελιώδες συμβαίνει χαμηλόφωνα γύρω μας. Μια Κέρκυρα που επιμένει να ανθίζει. Και σε αυτή την επιμονή, οφείλουμε να σταθούμε.
Η αναγνώριση αυτής της πλευράς της Κέρκυρας δεν είναι απλώς ζήτημα δικαιοσύνης. Είναι προϋπόθεση για μια αληθινή επανεκκίνηση. Γιατί σε έναν κόσμο που αλλάζει, εκείνοι που κρατούν το ήθος ζωντανό είναι και οι μόνοι που μπορούν να αλλάξουν πραγματικά την πορεία του.
Η φωτογραφία είναι από την εκδήλωση για τη παγκόσμια ημέρα χορού "Μαζί χορεύοντας"