Στον κύκλο που πιστεύεις, επανέρχεται το ίδιο πάντα ερώτημα ή μήπως η απάντηση; Όπως κι αν το δεις, το παρακάτω δεν είναι απλώς συνέχεια, είναι επιστροφή. Ο κόσμος κινείται σε κύκλους. Το ξέρει η φύση, το ψιθυρίζουν οι εποχές, το αποδέχονται οι σοφοί. Ό,τι απομακρύνεται, επιστρέφει, ό,τι ξεχνιέται, ζητά να θυμηθεί. Στους κύκλους του χρόνου γεννιούνται τα θαύματα και οι τραγωδίες, τα λάθη και οι αποκαλύψεις. Κι εμείς, θεατές και δρώντες ταυτόχρονα, πασχίζουμε να κατανοήσουμε τη φορά της περιστροφής. Το είπα και θα το ξαναπώ: αυτή η στήλη δεν τα πάει καλά με τα τετράγωνα. Τα τετράγωνα είναι για τα κουτιά, τα γραφεία, τα μυαλά που χαίρονται να στοιχίζονται - όχι για τις ιδέες που επιμένουν να κυλούν σαν νερό σε σπασμένο πεζοδρόμιο.Εγώ αγαπώ τους κύκλους. Όχι τους άλλους, τους δημοσιοϋπαλληλικούς – που αρχίζουν τη Δευτέρα και τελειώνουν την Παρασκευή, για να ξαναρχίσουν από την αρχή με το ίδιο καφεδάκι και το ίδιο «καλημέρα τι κάνετε». Μιλάω για τους κύκλους εκείνους που ξέρουν να επιστρέφουν με στυλ και νόημα. Που αφήνουν κάτι ανολοκλήρωτο την πρώτη φορά, για να το αποτελειώσουν θριαμβευτικά στον επόμενο γύρο.
Έχετε ακούσει για τους ανθρώπους των ρολογιών; Εκείνους που κοιτούν τον καρπό τους λες και κοιτούν την αιωνιότητα; Πιστεύουν πως όταν σταματήσει το ρολόι, θα σταματήσει και η ιστορία. Ω, τι υπέροχη ουτοπία! Να μην χρειάζεται πια να «σκοτώνεις την ώρα σου», γιατί, λέει, ο χρόνος θα έχει ήδη πεθάνει από μόνος του.
Εγώ, βέβαια, συνεχίζω να κυνηγάω τις ίδιες χαμένες υποσχέσεις. Να γράφω σε σπείρες και να σκέφτομαι κυκλικά, γιατί, όπως είπε και ο Τομ Ρόμπινς– «δεν υπάρχει δύναμη σε ένα τετράγωνο». Κι όποιος διαφωνεί, ας μου δείξει τις γωνίες ενός αυγού. Ή - με κάθε σεβασμό - τους τετραγωνισμένους κώλους και τα τετραγωνισμένα βυζιά της φύσης.
Η λογική επιμένει να τετραγωνίζει τον κύκλο. Αλλά η ζωή γελάει, κάνει τη στροφή της, και επιστρέφει με νέο επεισόδιο.
Η φωτογραφία είναι του Ρομέρο Κρουζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου