Φιλία χωρίς αλγόριθμο

Ο λογαριασμός μου στο fb αποφάσισε να μου κάνει μάθημα φιλίας. Έβγαλε στατιστικά, έστησε πρόσωπα σε σειρά, έδειξε «καλύτερους» και «σημαντικότερους». Μια απογραφή συναισθημάτων από μηχανή. Και τότε κατάλαβα πόσο φτωχοί είναι οι αριθμοί, όταν προσπαθούν να εξηγήσουν κάτι τόσο άπιαστο. Γιατί οι φίλοι δεν είναι αριθμοί σε λίστα, ούτε πρόσωπα με φίλτρα. Είναι κάτι πολύ πιο βαθύ, που δεν μπαίνει σε αλγόριθμο.

Η φιλία δεν καταγράφεται σε λίστες. Δεν μετριέται σε κλικ, ούτε σε φωτογραφίες μεγεθυμένες. Είναι ένας χορός χωρίς βήματα, θέλει άνεση και πειθαρχία μαζί. Είναι σχέση ελευθερίας. Θέλει σιωπή και λόγια μετρημένα, σεβασμό που δεν ζητάει ανταπόδοση, και πάνω απ’ όλα την αίσθηση ότι ο άλλος μπορεί να ’ρθει και να φύγει όποτε θέλει.

Μου έρχεται στον νου η μικρή του Μοντερλάν, που δεν βάφτισε ποτέ τη γάτα της. «Και πώς τη φωνάζεις;» τη ρωτούσαν. «Δεν τη φωνάζω, έρχεται όποτε θέλει». Έτσι είναι και οι φίλοι. Δεν δεσμεύονται, δεν ορίζονται. Απλώς έρχονται.

Η Γιουρσενάρ έλεγε πως ο έρωτας είναι μυσταγωγία, ιερή τελετή. Το ίδιο και η φιλία. Αν γίνει εξάρτηση, σαπίζει, αν μολυνθεί από συμφέροντα, γίνεται θέατρο. Το αληθινό πηγάζει από μέσα μας, κι εκείνο δεν το διδάσκουν ούτε εκκλησίες ούτε εφαρμογές.

Οι φίλοι δεν ανακοινώνονται με ειδοποιήσεις, δεν καταχωρίζονται σε στατιστικές, δεν φωτογραφίζονται σε λίστες. Οι αληθινοί φίλοι εμφανίζονται χωρίς αλγόριθμο, χωρίς προειδοποίηση, με τον δικό τους χρόνο.

Κι όταν το κάνουν, το ξέρεις, αυτό δεν το διάλεξε η πλατφόρμα. Το διάλεξε η ζωή.

Το fb μπορεί να κρατήσει τις «προτάσεις φίλων» του, εγώ προτιμώ τους φίλους που δεν προτείνονται.