Δύο κόσμοι, μια επιλογη

 

Στον αχανή στίβο των λέξεων και 

των εικόνων, η μάχη έχει ήδη αρχίσει. Κάθε φράση μπορεί να χτυπήσει ή να σώσει. Κάθε ανάρτηση να σε οδηγήσει στην πλευρά του φωτός ή στο σκοτάδι. Δύο κόσμοι συνυπάρχουν μέσα σε έναν και η επιλογή είναι μόνο δική σου.

Ο νέος στίβος των μαχών είναι η επικοινωνία. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανέτρεψαν τα παλιά οχυρά της πληροφορίας και ύψωσαν μια απέραντη, ανοιχτή πολιτεία, όπου η φωνή του καθενός μπορεί να ηχήσει, να συντονιστεί ή να χαθεί στον θόρυβο.

Κι όμως, παντού, οι δυνάμεις του καλού και του κακού μονομαχούν αδιάκοπα. Το νέο στοιχείο είναι η συμμετοχή. Δεν είμαστε πια μόνο θεατές, γινόμαστε συμμέτοχοι, δημιουργοί μιας ζωντανής υφής, όπου κάθε λέξη μπορεί να σώσει ή να πληγώσει.

Δύο κόσμοι συνυπάρχουν μέσα σε έναν, ο έξω και ο μέσα. Και η ίδια η επιλογή γίνεται μάχη. Σε ποια πλευρά θα σταθούμε;
Η ευκολία του μέσου μάς αποπροσανατολίζει. Μια βιαστική φράση, μια πρόχειρη ανάρτηση, κι η γνώμη μας χάνεται, παραδίνεται στον αδηφάγο ρυθμό της στιγμής. Δεν φταίει το μέσο. Το μέσο ανοίγει δρόμους, εκδημοκρατίζει τη φωνή, προσφέρει εργαλεία. Το ζήτημα είναι η χρήση, οι χρήστες γίνονται άλλοτε οδηγοί, άλλοτε παγίδες, όπως στον πραγματικό κόσμο.

Εδώ διάλεξα να μείνω και να πολεμήσω. Καθημερινά παρατηρώ πού κυλούν τα ρυάκια της σύγχρονης γραφής, πώς ένα απλό νήμα λόγου μεταμορφώνεται σε πολύτιμο ύφασμα, κεντημένο με εικόνες, μουσικές και βίντεο. Το διαδίκτυο με οδηγεί αλλιώς, με υποχρεώνει να γράφω διαφορετικά, να πλέκω υπερκειμενικότητα, να δίνω φως και ήχο στις λέξεις.

Κι ενώ οι μαζικές φόρμες αφαιρούν βάθος από τη γλώσσα, στα εφήμερα κηπάρια του Δικτύου ανθίζει μια τέχνη σαγηνευτική, ερεθιστική, τεντωμένη στα κόκκινα του νου. Κάθε μέρα εδώ ξαναμαθαίνω: η γλώσσα δεν πεθαίνει, μεταμορφώνεται, κι εμείς μαζί της.

Αυτός είναι ο στίβος των καιρών. Η μάχη της επικοινωνίας δεν δίνεται με λόγια, δίνεται με επιλογές. Και πριν υψώσουμε αφορισμούς, ας κάνουμε το ουσιαστικότερο: ας διαλέξουμε πλευρά.