Η ανάσα πριν τη λέξη

-

 ·

Κοινοποιήθηκε στους εξής: ΔημόσιαΔεν είναι εποχή για μεγάλα λόγια. Οι λέξεις ξόδεψαν τη λάμψη τους, κουράστηκαν να κουβαλούν υποσχέσεις. Ο αέρας γέμισε από θόρυβο χωρίς ουσία. Όλοι μιλούν και κανείς δεν ακούει. Κι έτσι, μέσα στον βόμβο της καθημερινότητας, η σιωπή άρχισε να αποκτά φωνή.

·
Κοινοποιήθηκε στους εξής: ΔημόσιαΔεν είναι εποχή για μεγάλα λόγια. Οι λέξεις ξόδεψαν τη λάμψη τους, κουράστηκαν να κουβαλούν υποσχέσεις. Ο αέρας γέμισε από θόρυβο χωρίς ουσία. Όλοι μιλούν και κανείς δεν ακούει. Κι έτσι, μέσα στον βόμβο της καθημερινότητας, η σιωπή άρχισε να αποκτά φωνή.

·
Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια



Δεν είναι εποχή για μεγάλα λόγια. Οι λέξεις ξόδεψαν τη λάμψη τους, κουράστηκαν να κουβαλούν υποσχέσεις. Ο αέρας γέμισε από θόρυβο χωρίς ουσία. Όλοι μιλούν και κανείς δεν ακούει. Κι έτσι, μέσα στον βόμβο της καθημερινότητας, η σιωπή άρχισε να αποκτά φωνή.

Για εμάς που σταθήκαμε μια ζωή στην απέναντι όχθη, που μάθαμε να κοιτάμε πίσω από τα προφανή και να πληρώνουμε το τίμημα της αμφιβολίας, η νέα πραγματικότητα δεν προσφέρει πια ούτε έδαφος ούτε προσανατολισμό. Ο χρόνος τρέμει, σεισμικός, κι εγώ αναζητώ ένα σταθερό κομμάτι γης για να σταθώ.

Οι ίδιοι και οι ίδιοι, τα ίδια και τα ίδια. Φθαρμένες λέξεις, πρόσωπα που αλλάζουν θέσεις αλλά όχι πρόθεση. Η φθορά έγινε σύστημα, το θράσος αρετή. Κι η μιζέρια, μόνιμος τόπος κατοικίας.

Έμαθα πια να ακούω αλλιώς. Τα αυτιά μου, κουρασμένα μα συνετά, επιλέγουν. Δεν ακούν τις προεκλογικές κασέτες, ούτε τις κραυγές των τηλεπαραθύρων. Κρατούν μόνο τους ήχους που έχουν ψυχή, το κύμα που αλλάζει ρυθμό, το βλέμμα που μιλά χωρίς να χρειαστεί λέξεις, τη σιωπή ενός φίλου που καταλαβαίνει.

Στις σιωπές των ποιητών κρύβεται η μόνη αλήθεια που αντέχεται. Εκεί ακούω τον κόσμο να ξαναγεννιέται, χωρίς φωνές, χωρίς μικρόφωνα, μόνο με μια ανάσα.

Γιατί κι η σιωπή έχει φωνή. Μερικές φορές, είναι η πιο καθαρή από όλες. Εκεί κρύβεται η αλήθεια που δεν χρειάζεται εξηγήσεις μονάχα μια ανάσα πριν τη λέξη. Να μάθουμε ξανά να ακούμε τη σιωπή. Όχι σαν παραίτηση, αλλά σαν πράξη αντίστασης.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Να σταματήσει αυτο το πανηγύρι

-
Εικόνα
Το έγραψα πέρυσι  «κατόπιν εορτής», το θυμίζω σήμερα λίγες μέρες πριν το Πάσχα, χωρίς να έχω την ψευδαίσθηση, ότι θα αλλάξει κάτι.   Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, έγινα μάρτυρας ενός απίθανου μποτιλιαρίσματος επιταφίων.   Στη συμβολή «Νικηφόρου Θεοτόκη» και «Φιλαρμονικής», για πολλή ώρα εν μέσω του πλήθους, που απαθανάτιζε, τις στιγμές της «ανείπωτης λύπης»,   ακινητοποιήθηκαν δυο ανθοστολισμένοι επιτάφιοι,  συνοδευόμενοι από φιλαρμονικές, χορωδίες,  προσκόπους - όχι άλκιμους - παππάδες, νόντσολους και μικρά κοριτσάκια που έραιναν με ροδοπέταλα. Επόμενο ήταν, δεν χωράει άλλους αυτή πασαρέλα…           Φαίνεται ότι η Κέρκυρα, αφού δεν μπορεί να κάνει  ένα καρναβάλι της  προκοπής, έχει βάλει τα δυνατά της, να μετατρέψει τις πασχαλινές  θρησκευτικές εκδηλώσεις,  σε καρναβαλικές. Το πολυδιαφημισμένο Κερκυραϊκό Πάσχα  είναι...
Διαβάστε περισσότερα

Γαμώ την αριστερά μου.

-
Εικόνα
Για να μη γράψω «γαμώ την αριστερά μου», που αυθόρμητα μου ήρθε στα χείλη, αγανακτώντας για την πολιτική πτώχευση, που είναι περισσότερο επώδυνη από την οικονομική που βιώνει σήμερα ο τόπος, γράφω για ταξίδια. Παρότι έχω δεσμευτεί να ασχοληθώ με τα πολιτικά τεκταινόμενα, όταν θα φύγουν οι ζέστες, δεν άντεξα. Μας κέρδισαν οι ποσότητες και μείναμε να μετράμε ήττες. Μείναμε να σχολιάζουμε ποιος από τους φελλούς είναι πιο ικανός για την εξουσία. Αν είχα διαλέξει πράσινο ή μπλε και δεν με τραβούσε το κόκκινο εκείνα τα χρόνια, για το κόμμα και κίτρινο για την ομάδα, τώρα θα ήμουν πρωταγωνιστής. Το τίτλο τον κρατάω για αργότερα και συνεχίσω με κομμένες λέξεις. Δρόμος, Ταξίδι, Χαρά. Τι νομίζεται ότι διεκδικούμε κάνοντας τόση φασαρία στη ζωή; Κάποιος να μας θυμάται. Αυτό είναι το γέρας που θέλουμε για τα επί της γης μικρά μας βήματα. Κάποιος να θυμάται το πέρασμα μας και το περίσσευμα καρδιάς που μπορέσαμε να διαθέσουμε σε κάποιους νεότερους. Κάποιος να λέει το όνομα μας και ο ή...
Διαβάστε περισσότερα

"…ω μα γιατί άφησα να μεγαλώσω, πώς ξεγελάστηκα…"

-
Εικόνα
Πάντα είναι καιρός για ποιητές, λέει σε μια συνέντευξη του ο Γιώργος Χρονάς, πόσο μάλλον σήμερα, που ο χειμώνας μας τρομάζει. Δεν μπορώ να φανταστώ τον κόσμο χωρίς τους ποιητές. Τι να γράψω εγώ για τον Τάσο Λειβαδίτη; Μόνο να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου. “Τώρα μαθαίνουμε την υπομονή, πρόσωπα γεμάτα ρήγματα, όπου χωρούσαν λογιών κατατρεγμοί, κι άλλοτε παλιοί μύθοι έστεκαν στο δρόμο και μας γύριζαν πίσω, λεηλασίες, πανικός , ερήμωση. Όμως είναι στιγμές που στη μνήμη κάποιου περνάει άξαφνα, μια αχνή σκηνή απ’ τ’ αλλοτινά τα μεγάλα, και τότε οι ζητιάνοι μαζεύουνε το χέρι τους, σαν νάναι αρκετό, για σήμερα, το κέρδος” Τάσος Λειβαδίτης Ποίηση ( Τομος 2) TA XEIPOΓPAΦA TOY ΦΘINOΠΩPOY 1990 (εκδόθηκε μετά το θάνατό του ποιητή) …η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη πιο δίκαιο …κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλο… Ολόκληρη η ζωή μου δεν ήταν παρά η ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σε ένα άλλο όνειρο.  Kι ίσως θα πρέπει να χαθείς ολότε...
Διαβάστε περισσότερα