Το κρυφό μεγαλείο των μικρών στιγμών

Δεν είναι οι μεγάλες αποφάσεις που μας φθείρουν τελικά, είναι τα μικρά, τα ανεπαίσθητα, αυτά που γλιστρούν σχεδόν αθόρυβα στη μέρα μας και μας βαραίνουν πιο πολύ από όσα αντέχουν οι ώμοι μας. Ένα βλέμμα που δεν ανταποδόθηκε, μια καλημέρα που χάθηκε στον αέρα, μια υπόσχεση που ξεθώριασε δίχως καν να χρειαστεί προδοσία.

Το βάρος των μικρών πραγμάτων δεν το μετράει κανείς, γιατί μοιάζουν ασήμαντα. Αυτά όμως είναι, που συσσωρεύονται, σαν αόρατη σκόνη πάνω στο έπιπλο της ψυχής. Κάποια στιγμή ξυπνάς και νιώθεις πως το δωμάτιο είναι πιο σκοτεινό, ενώ κανείς δεν έσβησε το φως.

Ένα χαμόγελο που δεν ήρθε την ώρα που το περίμενες, μια χειρονομία αμελητέα που όμως σε έσωζε από τη σιωπή. Το μικρό, το αδιάφορο, είναι εκείνο που αργά αλλά αδυσώπητα σε βυθίζει. Όχι το μεγάλο κύμα που φαίνεται τρομερό, μπορείς όμως να το δεις και να αμυνθείς.

Κι αν όλα αυτά μοιάζουν προσωπικά, δεν είναι. Η κοινωνία μας χτίζεται ή γκρεμίζεται από μικρά πράγματα. Ένα πεζοδρόμιο που ποτέ δεν φτιάχτηκε, ένας δημόσιος χώρος που έμεινε να ρημάζει, ένας άνθρωπος που πέφτει κι όλοι κάνουν πως δεν βλέπουν. Στην Κέρκυρα το ξέρουμε καλά, τα μικρά που αφήνονται να σαπίζουν γίνονται μεγάλα. Ένα φανάρι που δεν ανάβει, μια λακκούβα που δεν κλείνει, ένα μνημείο που ξεθωριάζει από την αδιαφορία. Δεν είναι οι μεγάλες πολιτικές εξαγγελίες που μας αλλάζουν τη ζωή, αλλά τα μικρά αδιόρθωτα που στοιβάζονται καθημερινά.

Εδώ ακριβώς κρύβεται και το μεγαλείο των μικρών στιγμών. Αν τα αντιμετωπίσουμε στο μέτρο της δικής μας κλίμακας, τότε μπροστά μας ανοίγονται μικρές νίκες, απλές, καθημερινές, που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Κι αυτές οι νίκες, όσο ταπεινές κι αν φαίνονται, είναι το κρυφό αντίβαρο στο βάρος της αδιαφορίας, η μυστική απόδειξη πως το λίγο μπορεί να γίνει πολύ, αν του δώσουμε την αξία που του αρμόζει.

Ίσως τελικά να μην υπάρχει τίποτα μικρό. Το βάρος των μικρών πραγμάτων είναι το μέτρο της ψυχής μας, αλλά και της πόλης που κατοικούμε. Και στην Κέρκυρα, όπου κάθε γωνιά κουβαλάει μνήμη και ιστορία, το μικρό όταν εγκαταλείπεται, δεν είναι μικρό, είναι προδοσία

Η φωτογραφία είναι του Κώστα Τσιριγγάκη