Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

Ποτέ δεν είχαμε καλύτερη πρόταση από το να ζήσουμε



Για άλλα ήθελα να γράψω.  Πρώτο κείμενο του χρόνου,  ποτέ δεν είχε άρωμα  εκλογών.  «Θέλω μια καινούργια αρχή» ήταν η πρώτη απαίτηση  και συγχρόνως η πρώτη  δέσμευση, που ακόμα δεν κατάφερε να εκπληρωθεί.  Πρώτες  ώρες του νέου χρόνου  και  η γομολάστιχα πήρε φωτιά, σβήνει, σβήνει να καθαρίσει.  Και τα μάτια, με προσοχή είναι συγκεντρωμένα μπροστά, σε αυτά που έρχονται. Ας γίνει κάτι να τελειώνουμε. Δηλαδή να αρχίσουμε. Έχουμε κουραστεί μας αξίζει κάτι καλύτερο. Κάτι.   Αυτό που μπορεί να σταθεί ικανό  για να κάνει τη διαφορά  του καινούργιου  από το παλιό. Μια μετατόπιση όλο και ο πιο μπροστά, όλο και πιο ψηλά, σε μια αέναη πορεία προόδου.  Ακόμα τριγυρνάω στο Εδώ. Στο Εκεί... ελπίζω.


Πάλι από την αρχή με όνειρα επαναλαμβανόμενα και λέξεις… Λέξεις που μένουν και ας φεύγουν οι άνθρωποι. «Μαζί ανοίγουμε, μαζί τον κλείνουμε τον χρόνο. Είσαι εδώ’ για να ανοίξουμε μαζί κι αυτό τον χρόνο. Μπουκάλι  στον αιώνιο ωκεανό. Μαζί θα ταξιδεύουμε…» Με τις λέξεις, για τη ζωή στο επόμενο όνειρο… για τη ζωή τη μαύρη και άσπρη, που δεν ξεχνάει τα χρώματα.  Το ’14  πέρασε στο παρελθόν,  ο χρόνος όμως συνεχίζει  εν τη αθωότητα του  να μας αναγκάζει  να… πάρουμε τα μέτρα μας. Είναι η ώρα για αγώνα και αγάπη.  Να ζήσουμε θέλουμε και δεν μιλάμε για ευτυχία  για ζωή μιλάμε που θα τα έχει όλα. Αλώστε «οι ευτυχισμένοι άνθρωποι  δεν έχουν να σου αφηγηθούν τραγωδίες». Όπως γραφεί ο Οδυσσέας Ιωάννου   «Δεν χρειάστηκε να νικήσουν, δεν χρειάστηκε να χάσουν, δεν καβάλησαν την τεθλασμένη που πάει προς τα αστέρια και τον θάνατο. Περπάτησαν στην ευθεία. Και πέθαναν, απλά πέφτοντας σε μια τρύπα». Δεν αντιλήφθηκαν την αξία του χρόνου γιατί δεν βρέθηκαν ποτέ με κομμένη αναπνοή να μετράν τα δευτερόλεπτα, χωρίς να ξέρουν αν θα υπάρξει άλλη ανάσα. Να ζήσουμε λοιπόν, αληθινά και αυτό το χρόνο, χωρίς τον κίνδυνο να μας καταπιεί   ο λάκκος  εν αγνοία μας.  




Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Ό,τι προηγήθηκε δεν υπήρξε ποτέ



Και αίφνης, για όλα τα δεινά αυτής της χώρας, φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Φταίει ο Λαός δηλαδή, που στις προηγούμενες εκλογές, κατέστησε ένα μικρό κόμμα, πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων. Αυτοί που κυβέρνησαν. Αυτοί που κατέστρεψαν, σήμερα χωρίς αιδώ μιλούν για καταστροφή. Ό,τι προηγήθηκε, δεν υπήρξε ποτέ. Τα ίδια φθαρμένα πρόσωπα αναβαπτίζονται, ανακηρύσσονται σωτήρες, κλέβουν λέξεις και συνθήματα, κινδυνολογούν, μέχρι θανάτου, και με περίσσιο θράσος προσπαθούν να πείσουν το εκλογικό σώμα, ότι για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κάτι σαν Λήσταρχος Νταβέλης, φαντάζει στα μάτια ανυποψίαστου τηλεθεατή, ο Αλέξης Τσίπρας. Ορυμαγδός επιθέσεων από το ξεπερασμένο σύστημα, εναντίον ενός νέου πολιτικού, που δε θέλει μια κυβέρνηση, όπως αυτές, που με τις πολιτικές τους έφτασαν τη χώρα στο γκρεμό, που δε θέλει να συμμαχήσει με τους υπαίτιους της καταστροφής, αλλά με το πάθος και την καθαρότητα του νέου, επιμένει για μια κυβέρνηση της αριστεράς.

Είναι απίστευτη η σφοδρότητα των επιθέσεων, που δέχεται ένα κόμμα και ο πρόεδρος του, με λευκό ποινικό μητρώο, από τους βαρυποινίτες. Αν υπήρχε τιμωρία για πολιτικά εγκλήματα, όλοι αυτοί που εγκλημάτησαν κατά του ελληνικού Λαού, που του βίασαν τη συνείδηση και τον οδήγησαν στη φτώχεια και την εξαθλίωση, σήμερα θα έπρεπε να βρίσκονται με σιδερένια μπάλα στο πόδι και αυτό γιατί είμαστε αντίθετοι με την θανατική ποινή.
Φταίει, ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί μπήκε ανάμεσα από το δίπολο του διαβόλου, που για 40 χρόνια, δεν είναι λίγα, εδραίωσε ένα σύστημα, χρησιμοποιώντας, τις παροχές το ρουσφέτι, τα εκβιαστικά διλήμματα, την κινδυνολογία, τους εκβιασμούς.
Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, που δε ξέρει να κυβερνήσει, που δεν έχει εκπαιδευτεί σε τέτοιες μεθόδους και δεν θα τα καταφέρει.
Πράγματι, δεν θα τα καταφέρει, τόση καταστροφή αν δεν έχεις εκπαιδευτεί, όπως τα πρώην κόμματα του δικομματισμού, πώς να την κάνεις.

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Να τελειώνουμε...



Πάμε πάλι. Όχι από την αρχή. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, οι επικείμενες εκλογές, πατούν πλέον σε νέα δεδομένα. Οι προηγούμενες σφράγισαν το τέλος μιας εποχής, έβαλαν τέλος στο γαϊτανάκι του δικομματισμού, ανάδειξαν το ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα, με ελάχιστες ψήφους από το πρώτο και άνοιξαν το δρόμο, για ένα πλειοψηφικό ρεύμα, και μια αριστερή διακυβέρνηση.
Οι επικείμενες εκλογές, είναι οι πρώτες της νέας εποχής. Είναι η εκκίνηση, για μια νέα πορεία της χώρας.
Δεν τρέφω αυταπάτες, ξέρω ότι καλλίτερες μέρες δεν είναι αύριο, έχω όμως την ελπίδα ότι θα έρθουν, από την στιγμή, που οι πολυδοκιμασμένες συνταγές της αποτυχίας, περνούν στο περιθώριο.
Η αριστερά στην Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της είναι έτοιμη να κυβερνήσει, αποκτάει πρωταγωνιστικό ρόλο, στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, και αφυπνίζει δυνάμεις σε ολόκληρη την Ευρώπη.
 
Μπορεί, Τίποτα να μην είναι όπως παλιά και το ποτάμι να μη γυρίζει πίσω, όμως το σύστημα, το σύστημα, αυτό το παλιοσύστημα, πριν ξεριζωθεί, εντελώς, αντιδράει με τις προσφιλείς, μεθόδους, που του επέτρεψαν για σαράντα περίπου χρόνια να κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή, να δημιουργήσει ένα πελατειακό κράτος και να υποθηκεύσει το μέλλον της πατρίδας μας.
Με την πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε στην κατοχή του και συμμάχους το πιο αντιδραστικό κομμάτι των ευρωπαίων εταίρων, δίνει τα ρέστα του, επιχειρώντας να τρομοκρατήσει το Λαό και να κερδίσει χρόνο.
Να τελειώνει αυτό το παραμύθι, αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, δεν μπορούν να την σώσουν. Το όψιμο ενδιαφέρον τους, δεν είναι για την πατρίδα είναι για το τομάρι τους.
Θα πρέπει λοιπόν να λακτίσουμε αλύπητα το παρελθόν, που εξέθρεψε όλα αυτά νοσηρά φαινόμενα, για να λάβουμε δικαίωμα εισόδου στη νέα εποχή.
Ο Λαός τραβάει αριστερά, απαιτεί από την αριστερά να πρωτοστατήσει να προχωρήσει μπροστά χωρίς αυτούς που τον οδήγησαν στην καταστροφή. Οι απανταχού εξελίξεις πλέον, όλη η οικουμένη βρίσκεται κάτω από τα παράθυρα μας και δεν αφήνουν περιθώρια για παρεξηγήσεις. Ο,τι λιμνάζει σέπεται κατά συνέπεια και η κοινωνία πρέπει να αλλάξει ταχύτητα και νοοτροπία. Να τρέξει με γέρα πνευμόνια και ποδιά ακούραστα, με νέους ανθρώπους που δεν τους επιβαρύνει το παρελθόν.



Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...