Τελευταία σελίδα αριστερά

Αποτελεί μοναδικό φαινόμενο, ένα πολιτικό κείμενο του παρελθόντος, που διανύει το τέλος της πέμπτης εκατονταετίας του, να κατορθώνει να διατηρεί και σήμερα αμείωτη την επικαιρότητα του. Αυτό συμβαίνει με την περίφημη πραγματεία του Νικόλα Μακιαβέλι «ο Ηγεμόνας». Σήμερα , ακόμα και αυτός ο μεγάλος πολιτικός στοχαστής, που έγινε αιτία να γραφτούν εκατοντάδες άρθρα εις βάρος του, που αντιμετωπίστηκε με απέχθεια, που κατασυκοφαντήθηκε το έργο του, που απαγορεύτηκαν τα βιβλία του, παρακολουθώντας την κατάχρηση στη θέση του, ότι: «οι υποσχέσεις ισχύουν όταν το επιτρέπουν οι περιστάσεις» θα την έπαιρνε πίσω. Και αυτό γιατί πιθανότητα ο αναγεννησιακός φιλόσοφος, εκείνη την εποχή δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ότι θα είχε τέτοια μεταχείριση από τους επίδοξους μνηστήρες. Ο Μακιαβέλι δίδαξε την τέχνη της πολιτικής, την τέχνη του κυβερνά και φαντάζομαι στην σημερινή εποχή που η ιδεολογία αποδείχτηκε ουτοπία και η πολιτική βαδίσει στη κατρακύλα της απαξίωσης, ο...

Σήμερα ο λογαριασμός μου στο fb, έ δειξε για μένα χωρίς εμένα. Επεξεργάστηκε αριθμούς και έβγαλε φίλους , τους έβαλε στη σει ρά, τ ους καλύτερους με φωτογραφία μεγάλη . Μου έδειξε και κάποιους που ποτέ δεν τους έχω δει. «Κάθε αληθινή φιλία είναι ένα απόκτημα διαρκές. Η φιλία, όπως και ο έρωτας, απαιτεί τόση τέχνη όσο μια πετυχημένη φιγούρα χορού. Χρειάζεται πολλή άνεση και μεγάλος συγκρατημός. Ανταλλαγές λόγων. Μεγάλη σιωπή. Και προπαντός σεβασμό. Το συναίσθημα της ελευθερίας του άλλου. Της αξιοπρέπειάς του. Την παραδοχή.  Θυμάμαι πάντα το κοριτσάκι στο βιβλίο του Μοντερλάν που δεν έχει δώσει όνομα στη γάτα του. "Και πώς τη φωνάζεις;" την ρωτούν. "Δεν τη φωνάζω, έρχεται όποτε θέλει". Έτσι είναι οι φίλοι». Στο βιβλίο «Μια ευλαβική ανάμνηση». Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ παραδίδει μαθήματα ζωής κι ελευθερίας. Ακόμα κι όταν αναφέρεται στον έρωτα: «Όταν αγαπάς, όταν είσαι ερωτευμένος, όλα γίνονται από μόνα τους. Δε χρειάζονται θυμοί, φόβοι, αντάρες. Έρωτ...

Όνειρο ήταν και έσβησε. Δεν θα σας βάλω στη δοκιμασία, να σας το διηγηθώ, για να είμαι ειλικρινής ούτε και εγώ μπορώ να αντέξω διηγήσεις ονείρων. Πέρα από την συγκεχυμένη εικόνα, που έστω με κάποιο τρόπο μπορεί να μεταφερθεί, τα έντονα συναισθήματα πώς να τα μεταφέρεις; Απόψε ταξίδεψα σε άγνωστο χρόνο και τόπο, στην κόλαση ή στον παράδεισο, δύο προορισμοί για τους οποίους ακόμα δεν έχω αποφασίσει.   Ήταν από εκείνα τα όνειρα, που νομίζεις ότι τα έχεις ξαναδεί, απ’ αυτά που θέλεις να ξαναδείς, και με κάποιο τρόπο μαγικό το υποσυνείδητο, σου κάνει το χατίρι και τα προβάλλει όταν η ψυχή τα έχει ανάγκη. Οι αισθήσεις έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, ακόμα και η όραση που ταλαιπωρείτε, από τον ολοένα αυξανόμενο βαθμό πρεσβυωπίας, τα κατάφερε. Όλα δυνατά.Όλα έντονα. Με την πραγματικότητα να σκάει στη ζήλια.   «Μην τον ξυπνάτε θα λαχταρήσει όταν γυρίσει ξανά στη γη», λέει ένα τραγούδι. «Τώρα το που υπνοβατεί και πως περνάει ο καθένας που κλείνει τα μάτια του, είναι μεγάλη ιστορία. ...

Να σας πω, ότι η στήλη αντιπαθεί τα τετράγωνα και τις λογικές τους, μέσα σε κύκλους περιστρέφεται και επανέρχεται.  Λατρεύω τους κύκλους, όχι αυτούς, του περιορισμού, που βάζουν φραγμούς στην ελευθερία και επιβάλλουν το σύστημα. Τους κύκλους εκείνους του χρόνου, που κάποια στιγμή απονέμουν δικαιοσύνη. Έχετε ακούσει για τους ανθρώπους των ρολογιών; Οι άνθρωποι τ ων ρολογιών πιστεύουν ότι κάνουν ιστορία και το τέλος της ιστορίας θα έρθει όταν καταστραφούν τα ρολόγια. Τι θα γίνει μετά; Θα περάσουμε σε ένα «συνεχές» λένε που το ονομάζουν «αιωνιότητα της χαράς», σε μια άχρονη κατάσταση, όπου οι βαριεστημένοι, οι απογοητευμένοι και οι ανικανοποίητοι άνθρωποι, δεν θα χρειαστούν πια να σκοτώνουν την ώρα τους, γιατί ο χρόνος θα είναι τελικά νεκρός. Σχεδόν πάντα το παθαίνω. Παρεμβάλλω το χρόνο και είναι εις γνώσιν μου, που κυνηγάω ουτοπίες . Επανέρχομαι σε πράγματα απτά «Δεν μπορεί να υπάρξει δύναμη σε ένα τετράγωνο» γράφει ο Τομ Ρομπινς. Και αυτό γιατί η δύναμη του κόσμου κινείται πάντα...