Τελευταία σελίδα αριστερά

Η Κέρκυρα έχει και καλές ειδήσεις. Το τελευταίο βιβλίο του Σπύρου Σίγμα, «Η αρρώστια του ονείρου», έρχεται να προστεθεί στο κομμάτι εκείνο της άλλης Κέρκυρας.    Της Κέρκυρας, που στο περιθώριο της γκρίνιας   και της μιζέριας δημιουργεί...   Η αναφορά μου σε ένα βιβλίο, πηγάζει από τον ενθουσιασμό ενός αναγνώστη, που βρέθηκε συνεπιβάτης του γιατρού, ήρωα του βιβλίου,   του γιατρού που είναι όλοι οι ήρωες   μαζί,     σ’   αυτό το απίθανο ταξίδι του ονείρου. Ταξίδεψα με τον Τιτανικό και δεν βυθίστηκα, απεναντίας το έζησα όλο το ταξίδι, με τις αισθήσεις μου παρούσες. Αυτό είναι η μαγεία της γραφής, να συναντάς τη σκέψη σου την ανεπεξέργαστη, τη συγκεχυμένη, την ανασφαλή, τη γεμάτη ερωτηματικά… και όλα με μιας να γίνονται φως. Να σε βγάζουν από την αγωνία, να σβήνουν τα ερωτηματικά, να σου δημιουργούν καινούργια βάση δεδομένων, να σου χαρίζουν χρόνο και ώθηση για παραπέρα. Εγώ δεν έχω τι να πω, δεν  είμαι ειδικός για να κρίνω,  μό...

Παραδοσιακά και σταθερά θα συνεχίσουμε, την αιρετική προσέγγιση του θέματος, άλλωστε το έχουμε δηλώσει: ό,τι υπαγορεύει η ψυχή απ’ αυτήν εδώ τη στήλη . Η προσδοκία της ευχής, είναι διαφορετική και μοναδική για τον καθένα. «Καλή Ανάσταση» συνοδεύει το χαιρετισμό αυτές τις μέρες και βεβαίως κανένας δεν εννοεί την Ανάσταση του Χριστού, αυτή για όσους πιστεύουν έγινε μια φορά. «Καλή Ανάσταση». Στον κόσμο δεν έγινε ποτέ. Η ιστορία είναι αμείλικτη: Ζουν ανενόχλητοι, καλοπερνούν και θριαμβεύουν. Κυριαρχούν και βασιλεύουν, οι σταυρωτές. Οι γενικόλογες ευχές μόνο στα παραμύθια εκπληρώνονται. «Μια φορά και ένα καιρό, ήτανε η Ύβρις. Ύστερα ήρθε η Νέμεσις και η Ανάστασις. Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Μόνο που αν ζούνε αυτοί καλά για μας δεν περισσεύει για καλλίτερα. Ας τα ξεχάσουμε τα παραμύθια και ας ζήσουμε την αλήθεια, που δυστυχώς έχει διαφορετική γνώμη ως προς την σειρά. Δεν απορώ για αυτά που γράφει η φίλη μου η ' Αλεφ και φαντάζομαι αν ζούσε στην Κέρκυρα θα είχε...

Υπερβάλουμε στις εορτές. Λίγο πριν, λίγο μετά, κάνουμε τη ζωή μας μια γιορτή. Οι μέρες του χρόνου δεν αρκούν, γι’ αυτό κλέβουμε και από τον επόμενο. Για το μετά του Πάσχα, μέχρι την Κυριακή του «Θωμά» του άπιστου, η προσθήκη του χρόνου, κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Να τον γιορτάσουμε το Θωμά και με την ευκαιρία να ξανασπείρουμε ερωτηματικά, ενισχύοντας την αμφιβολία και την αμφισβήτηση, προξενώντας όσο γίνεται περισσότερο τραύματα στο καταραμένο δόγμα που κυριαρχεί. Να τον δοξάσουμε τον Θωμά, για το θάρρος του να πάει κόντρα στο ρεύμα. Κόντρα στις βεβαιότητες, που μας καθήλωσαν και μας οδήγησαν με συνθήματα, ως πρόβατα επί σφαγής, στη σφαγή. Δυστυχώς τα δόγματα στις μέρες ζουν και βασιλεύουν και οι άπιστοι Θωμάδες βιώνουν την απόλυτη μοναξιά της μειοψηφίας. «Τάγματα ξυπόλυτα μέσα σε σκοτάδια προχωρούν απόλυτα» που τραγουδάει και ο Σαββόπουλος. Χρόνια της μεγάλης σιγουριάς, και της μεγάλης αμφισβήτησης, ανάμεσα σε φανατικούς, θύματα της μαζικής πληροφόρησης και απορούντες π...