Τελευταία σελίδα αριστερά

Μας ξεγελούν οι αριθμοί, όχι γιατί δεν λένε την αλήθεια. Μας ξεγελούν γιατί δεν έχουν μάτια που να ζωγραφίζουν την απόγνωση. 45, 2% αυξήθηκε η ανεργία τη χρονιά που μας πέρασε. Σε απόλυτο αριθμό 222.535 οι άνεργοι. 733.645 το σύνολο με πρώτους τους νέους, ακολουθούν οι γυναίκες. Επίσημα στοιχεία, αν προσθέσουμε και αυτούς που δεν μετρήθηκαν ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο, οι άνεργοι, γιατί υπάρχουν και ημιάνεργοι, αυτοί που δουλεύουν μειωμένα ωράρια ή κάνουν δύο μεροκάματα την εβδομάδα. Μας ξεγελούν οι αριθμοί γιατί δεν έχουν ονοματεπώνυμο δεν έχουν πρόσωπα δεν έχουν πόνο και θυμό. Ένα νούμερο που σε πολλούς φαντάζει άψυχο όπως όμορφα περιγράφει ο Παντελής Μπουκάλας. «Δεν είναι άψυχοι αριθμοί. Άνθρωποι είναι, με πρόσωπο, αξιοπρέπεια, ανάγκες, κάποτε και όνειρα. Δεν είναι ασήμαντες κουκκιδίτσες στα σχεδιαγράμματα της στατιστικής υπηρεσίας. Συγγενείς μας είναι, φίλοι, συνάδελφοί μας, γείτονές μας, συγχωριανοί, συνάνθρωποί μας και συνέλληνες, αν αυτές οι λέξεις κρατούν ακόμα κάπο...

Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Μέχρι τέλους, θα μπορούσε να είναι η απάντηση. Η επόμενη ερώτηση είναι για τέλος. Ποιο θα είναι το τέλος και πότε; Εδώ δεν έχει απάντηση. Μέσα σ’ αυτή την σύγχυση, γινόμαστε όλοι μαθητευόμενοι μάγοι. «Να επιστρέψουμε στην αγροτική παραγωγή». Ποιοι να επιστρέψουν; «Οι νέοι αγρότες μόνοι ψάχνουν» σε τηλεοπτικά ριαλιτι. Οι παλαιοί αρκούνται σήμερα να πίνουν χαμομήλι. Όσοι προσπάθησαν, εκτός ολίγων εξαιρέσεων, βρίσκονται καταχρεωμένοι στην ΑΤΕ, τα προϊόντα που παράγουν δεν είναι πλέον ανταγωνιστικά. Τη βιοτεχνία και όποια βιομηχανία την καταβρόχθισε η Κίνα. Η κρίση του τουρισμού έχει προηγηθεί της οικονομικής κρίσης και συνεχίζεται κάτω από χειρότερες συνθήκες. Οι πτυχιούχοι ντρέπονται να βάλουν το πτυχίο τους σε κορνίζα και η κυβέρνηση ψάχνει κάτω από τα στρώματα, μήπως και έχει παραπέσει κανένα φτωχό ευρώ Μέχρι πότε; Μέχρι τέλους. Ο χρόνος είναι αυτός που πρέπει να μας απασχολεί και η ευχή φαντάζομαι σε τέτοιες καταστάσεις είναι: «το τέλος να έρθει όσ...

Αρκετές φορές τα έχω βάλει με την γενιά μου. «Καταραμένη γενιά» τιτλοφορούσα ένα παλαιότερο κείμενο. Θα επιμείνω στο χαρακτηρισμό, παρότι ένα πρόσφατο κείμενο του Οδυσσέα Ιωάννου, ήρθε να με παρηγορήσει, δεν υπάρχουν χαμένες γενιές, υποστηρίζει ο αρθρογράφος και όπως το θέτει έχει δίκιο. Δεν υπάρχουν χαμένες γενιές καταραμένες όμως… Αυτός ο προβληματισμός της γενιάς μας, για το τι μέλει γενέσθαι, δεν είναι άμοιρος της δικής της πορείας. Η ανασφάλεια για την νέα γενιά που ετοιμάζεται να αναλάβει δράση, είναι η ανταπόδοση της προσφοράς μας. Γνωρίζουμε καλά τι δώσαμε και τρέμουμε, την ώρα της συγκομιδής «Μεγαλώσαμε, κάτω από καλλίτερες κοινωνικές συνθήκες . Μια χούντα μας βρήκε σε μικρή ηλικία, και έτσι ουσιαστικά άκαπνοι ενηλικιωθήκαμε. Ο τρόμος της επιβίωσης αντικαταστάθηκε από τον τρόπο του ευ ζην. Και αυτό το «ευ» είχε την πολυτέλεια να είναι διαφορετικό για τον καθένα. Τώρα που γκριζάραμε, υιοθετούμε αδέσποτα και περνάμε την τύφλα μας: μέσα στις νευρώσεις, στην αμφιθυμία, στον φ...

Αποδεικνύεται καθημερινά από τις νέες εγκυκλίους, που ακυρώνουν τις προηγούμενες. Ο «Καλλικράτης» μπήκε στη ζωή μας, κάτω από την πίεση του δημοσιονομικού προβλήματος, της χώρας. Μια τέτοιας κλίμακας διοικητική μεταρρύθμιση είναι προφανές ότι χρειάζεται χρόνο προετοιμασίας. Δυστυχώς τέτοιος χρόνος δεν υπήρξε και όλα συνηγορούν ότι η τύχη του, θα είναι ανάλογη με αυτήν του «Καποδίστρια». Ο λιγοστός προεκλογικός χρόνος σπαταλήθηκε, όπως ήταν φυσικό, στην αναζήτηση προσώπων, σε προγράμματα εκθέσεις ιδεών και στην προσέλκυση των ψηφοφόρων. Τα παραπάνω δεν θα είχαν σημασία, αν αποτελούσαν συνέχεια του παρελθόντος. Ο «Καλλικράτης» όμως έχει διαφορετική γνώμη, Ο Δήμος Κερκυραίων είναι πλέον όλο το νησί και από την κορυφή του Φρουρίου δεν φαίνεται ο Κάβος και το Σιδάρι. Όσοι βλέπαμε τότε, πέρα από τις εκλογές, είχαμε αντιληφθεί το βαθμό δυσκολίας που είχε ένα τέτοιο εγχείρημα. Οι εύκολες προεκλογικές μέρες πέρασαν. Σήμερα καλούμαστε να βάλουμε σε εφαρμογή ένα σχέδιο, για το οποίο δεν...