Τελευταία σελίδα αριστερά

Αν μείνουμε κι’ άλλο στις σκιές της πολιτικής πραγματικότητας, θα μελαγχολήσουμε. Είναι καλοκαίρι και Ιούνιος και είναι κρίμα. Από το σκοτάδι στο φως του Ιουνίου και του Ιονίου. Σκέφτομαι ότι τον έχω παραμελήσει αυτόν τον μήνα. Έχω γράψει για το Μάη, τον κόκκινο, για τον χάρτινο Σεπτέμβρη της καρδιάς μου, για τον ζεστό μήνα Αύγουστο, για τον ξανθό Απρίλη. Έχω προκαλέσει τον Οκτώβρη, έχω σταματήσει στο Δεκέμβρη τον τελευταίο και έχω ξεκινήσει από το Γενάρη, για τον Ιούνιο ούτε μια αναφορά. Άδικο. Αυτές οι πρώτες μέρες του Ιουνίου, είναι, οι πιο κρίσιμες. Ακόμα και τις σκιές, του πολιτικού μας βίου τις εξαφανίζει, δεν αντέχει το σκοτάδι. Είναι οι μέρες που μετράμε νίκες, στον προαιώνιο αγώνα του φωτός και του σκότους. Οι μεγαλύτερες μέρες του χρόνου. Με φως διαυγές, παράταση ζωής από τις πρόσθετες ώρες φωτός, πριν απ' τη δύση. Ατελείωτες μέρες, ατελείωτη ζωή, γεμάτη φως και στο βάθος η θάλασσα του Ιονίου απέραντη προέκταση ζωής. «Και γλυκύ το φως και αγαθόν τοις οφθαλμοίς του β...

Τώρα που έπεσε η σκόνη και δεν άργησε. Το μετεκλογικό ενδιαφέρον ήταν ανάλογο του προεκλογικού, ενισχύοντας έτσι την αδιάφορη στάση των πολιτών για τις εκλογές που πέρασαν και ευτυχώς ξεχάστηκαν. Κάθισε η σκόνη, σαν μια επιβεβαίωση ότι η αποχή θα ήταν μεγαλύτερη αν προσθέταμε ένα μεγάλο ποσοστό που ψήφισε από συνήθεια. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, το χάσμα μεταξύ του εκλογικού σώματος και των πολιτικών, συνεχώς διευρύνεται. Τα κόμματα έχουν υποστείλει την σημαία της πρωτοπορίας και οι πολιτικοί με τον ένα η τον άλλον τρόπο, αποδεικνύουν με τις πράξεις τους, ότι η συμμετοχή τους κοστολογείτε. Η δόξα και το χρήμα και σε λίγες αθώες περιπτώσεις η βλακεία, αποτελούν τριάδα ουμοούσιον και αχώριστον. Δεν έχω καμία αμφιβολία, όσο η αποχή, η ανοχή, η απάθεια, η αδιαφορία θα συνεχίζονται, τόσο θα μεγαλώνει η απόσταση, με την εξουσία να εξουσιάζει και όχι να υπηρετεί και το λαό να σχολιάζει. Δυστυχώς δημιουργούμε νέα δεδομένα και το χειρότερο μια νοοτροπία αγοράς που περνά σιγά σι...

Δεν είμαι αρμόδιος για μετεκλογικές αναλύσεις, ο καθένας βρίσκει τα κατάλληλα επιχειρήματα, που δεν έχουν καμία σχέση με τα ποσοστά, για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, αυτά δηλαδή που τον συμφέρουν. Μετά από πολλά ανέξοδα λόγια, η κατάληξη είναι πάντα η ίδια, η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Μέχρι να πέσει ο κουρνιαχτός, θα σας κρατήσω συντροφιά με ένα κείμενο του Κωστή Παπαγιώργη από το «Κέντρο δηλητηριάσεων». Εγώ για άλλη μια φορά από την μεριά των ηττημένων και μάλιστα στις μικρότερες κατηγορίες, κάπως έτσι έμαθα να διαχειρίζομαι τις ήττες. Μέσα στα κύματα της δημοκρατικής ρητορείας που εκχύονται μετά παφλασμών πρωί βράδυ από τους γνωστούς παραθυρόβιους ομιλητές, όλα μπορεί να τα ακούσει κανείς εκτός από ένα: την αμφιβολία, την υποψία ή την όποια επιφύλαξη για το δημοκρατικό πολίτευμα. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα – διαθέτει λύσεις για τα πάντα! Όποιος ισχυρισθεί το αντίθετο κυριολεκτικά «καίγεται». Προς αυτήν την λαοκρατική άποψη έχει γείρει πλέον όλος σχεδόν ο πλανήτης, με...