Τελευταία σελίδα αριστερά

Ότι έγινε, έγινε σε λίγες ώρες θα κάνουμε αυτό που έχουμε εθιστεί να κάνουμε. Για τελευταίο κείμενο με κυβέρνηση την Νέα Δημοκρατία, διάλεξα ένα παλαιότερο προφητικό. Ο πόλεμος συνεχίζεται πέφτουν κορμιά. Όλα αυτά που περιέγραφα χθες, η άγια απάθεια τα κάνει σημαντικά. Αυτό είναι που με ανησυχεί. «Όλα στο φως» διακήρυξε ο Σημίτης και έγινε σκοτάδι. Κάτι ήξεραν οι εγκέφαλοι για να μας βάλουν στην γωνία, καθιστώντας μας απαθείς στην θέα των εγκλημάτων το κείμενο της τελευταίας σελίδας αριστερά του συμπατριώτης μας Ευγένιου Αρανίτση φωτίζει πραγματικά. «Αν μη τι άλλο, ο ραγδαίος πολλαπλασιασμός των πολιτικών σκανδάλων έχει σαν ευεργετική συνέπεια την ατιμωρησία. Απαξ και εξοικειωθήκαμε με την ιδέα ότι κανείς δεν πρόκειται να θεωρηθεί ένοχος, ανεξαρτήτως του πόσο διαπεραστικό είναι το φως που πέφτει πάνω στο έγκλημα, η επιδημική διάδοση της βεβαιότητας πως οι πάντες πλουτίζουν παράνομα αθωώνει ακριβώς τους πάντες: όλοι ίσον κανένας, και δεν υπάρχει ο δικαστής που θα ήξερε με ποιον ν'...

Το εξαντλήσαμε το θέμα. Να προστεθεί ακόμα μια φωνή στις τόσες κραυγές που ακούγονται δεν έχει νόημα, θα την πάρει το ποτάμι μαζί με τα συνθήματα της σκοπιμότητας. Τέτοια εποχή πέρυσι αλλά πράγματα με απασχολούσαν και σήμερα και πάντα με απασχολούν και αποτελούν το ασφαλές καταφύγιο μου όταν οι συνθήκες που ευνοούν την αγοραφοβία μου, αυτές τις μέρες είναι αβάσταχτες. Για το συναισθηματικό υπόβαθρα σήμερα ο λόγος, η στερεότητα του οποίου εξασφαλίζει τις συνθήκες. Το ερωτικό παιγνίδι, αντέχει τις ακρότητες συγχωράει τα λάθη και δημιουργεί όλες εκείνες τις προϋποθέσεις της προσφοράς που δεν περιμένει ανταπόδοση. Για να έχει το παιχνίδι ενδιαφέρον, χρειάζεται πάθος και δύναμη, τα ελάχιστα τα γίνονται μεγάλα, ώστε να αποκτούν οι λεπτομέρειες ανάλογο ενδιαφέρον με τα γεγονότα και σε πολλές περιπτώσεις να τα ξεπερνούν. Μια παρτίδα σκάκι είναι έρωτας και η διάρκεια του εξαρτάται από την ικανότητα και των δύο. Ακριβώς όπως κλείνει τις ραδιοφωνικές της σφήνες η κυρία που μας συντροφεύει τις ...

Σε λίγα εικοσιτετράωρα θα ψηφίσουμε. Τι θα ψηφίσουμε δηλαδή, θα ανακυκλώσουμε την ίδια ξανά και ξανά ζεσταμένη σούπα. Θα κάνουμε αυτό που για τριανταπέντε χρόνια δεν βαρεθήκαμε να κάνουμε. Υπό την επήρεια του μαγικού φίλτρου που μας ποτίζει ο δικομματισμός, για άλλη μια φορά θα τον ενισχύσουμε, με την ψευδαίσθηση ότι τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, δεν έχει προηγούμενο. Δεν έχει προηγούμενο όμως και η ευρηματικότητα του δικομματισμού. Κάθε εκλογική αναμέτρηση να την παρουσιάζει ξεχωριστή, κάτι το κυπριακό, κάτι η οικονομική κρίση κάτι, τα σκάνδαλα, πάντα υπάρχει κάτι που γίνεται εκβιασμός και οδηγεί το μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος στο κοτέτσι. Το χαρακτηριστικό αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι η στάση του κυβερνώντος κόμματος. Ποτέ κυβερνητικό κόμμα δεν είχε τέτοια κυνική στάση σε προεκλογική περίοδο . Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι βιάζεται να παραδώσει την εξουσία θεωρώντας βέβαιη την αποτυχία το...

Μπορεί πολλές φορές να γκρινιάζω απ’ αυτήν εδώ την στήλη, άλλωστε σε μια περίοδο προεκλογική υπάρχει άφθονο υλικό για γκρίνια, τόσο που μπορεί να μας ρίξει στην παγίδα της μιζέριας. Θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι δεν μου αρέσει αυτή η περίοδος. Είναι ένα πανηγύρι! Μουσική, φώτα, χρώματα, συγκεντρώσεις, χαρά μεγάλη. Οι άνθρωποι αφήνουν την μοναξιά τους και έρχονται κοντά, τα συναισθήματα ζωηρεύουν, οι ελπίδες ζωντανεύουν και το σκληρό πρόσωπο της εξουσίας αρχίζει να σκάει χαμόγελο. Να και εκείνη η χαμένη συντροφικότητα που σκάει μύτη μέσα από την δουλειά των επιτροπών. Αγαπάμε και μισούμε αυτές τις μέρες άρα ζούμε. Σοβαρολογώ δεν ειρωνεύομαι. Ο προεκλογικός χρόνος ενός ανθρώπου που ζει μέχρι τα 80 είναι είκοσι χαρούμενα χρόνια από τη ζωή του, υπολογισμένα με 6 μήνες κάθε προεκλογικής περιόδου. Το ένα τέταρτο της ζωής δηλαδή χαρές και πανηγύρια. Να το εκτιμήσουμε σοβαρό αυτό και να μην μας πιάνει η μιζέρια και η γκρίνια, άλλωστε το έχουμε δει το έργο πολλές φορές, οι εκλογές έχουν αξία για το...

Όλα τα τελευταία κείμενα αυτής εδώ της στήλης, που προκαλούν ερωτηματικά στους αναγνώστες, τους κοντινούς, είναι αποτέλεσμα έντονων υπογείων διεργασιών. Είναι η αντιγραφή μιας λάβας, που καιρό τώρα προσπαθεί να ξεχυθεί για να φτιάξει Πομπηίες. Αυτό προσπαθώ να εκμεταλλευτώ, όσο μπορώ να την κρατήσω στα μύχια της ψυχής μου, γιατί φοβάμαι όταν βρει το δρόμο προς τον κρατήρα δεν θα υπάρχουν ούτε μέρες ούτε ώρες για προβληματισμούς, η σταχτή θα τα σκεπάσει όλα. « Κι όμως, όσα τα θέλησες, όλα τα ’κανες! Και τις πορτοκαλιές τουλίπες να τις γράψεις, τώρα είναι η ώρα. Τα πάντα γίνονται όταν πρέπει και το ξέρεις, εξάλλου από τους δυο μας ήσουν απ' την αρχή πιο ψύχραιμος, πιο σοφός, πιο υπομονετικός, με μία ποίηση ζωής δυστυχώς που αγνοούσα (τώρα την μαθαίνω). Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να κάνουμε τα αντίθετα εμείς οι δυο, να μάθω τα γήινα αλλά τόσο ποιητικά που αγνόησα κι εσύ να περπατήσεις τον δρόμο με τις πορτοκαλιές τουλίπες. (Στην τραπεζαρία, να ξέρεις, έχω κόκκινες, ναι;) Και ναι, η δια...