Τελευταία σελίδα αριστερά

Αν δεν το έχετε καταλάβει τα νέα μέτρα είναι πολύ σκληρά. Σκληρά και βασανιστικά. Δεν προκαλούν Σοκ και Δέος, όπως εκείνα το μαζικών απολύσεων και των οριζόντιων μειώσεων μισθών και συντάξεων, αφαιρούν όμως κάθε μέρα χρόνο ζωής όπως οι μικρές δόσεις δηλητηρίου, στον καφέ. Ένα παλαιότερο κείμενο που δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα επίκαιρα των ημερών. Ουδέποτε συνέβη στην δημοκρατία να κρατεί ο Δήμος. Ακόμα και στην αρχαία Ελλάδα όπως και στο ρωμαϊκό κόσμο, που προσπάθησε να υπάρξει, έλυσε εν μέρη κάποια διοικητικά προβλήματα, κατέληξε όμως πάντοτε σε ολέθριες αναιρέσεις. Στις μέρες μας δεν είναι μόνο ανέφικτη αλλά περνάει «στην χλευαστική διάσταση της εγκληματικής φάρσας», όπως ορθά παρατηρεί σε άρθρο του ο Κωστής Παπαγιώργης. Ο νεώτερος κόσμος που κράτησε την λέξη χάρη στο κύρος της και την αναγκάζει να ονομάζει απίστευτα καθεστώτα μαζικοποιημένης βούλησης με θεσμούς πολλαπλά ετεροκαθοριζόμενους, παρουσιάζεται απόλυτα κυνικός με τις ονοματολογίες του. Πίσω από την απατη...

Ήταν επόμενο, να οδηγηθούμε μέχρι εδώ. Όταν το μεγαλύτερο, τμήμα της επιστημονικής κοινότητας, λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια με λογικές αγοράς, στερούμενο παντελώς οράματος και αγάπης για την επιστήμη που υπηρετεί, τι να περιμένει κανείς από τα άλλα τμήματα της κοινωνίας; Το πτυχίο του Πολυτεχνείου εδώ και κάποιες δεκαετίες, αποτελούσε εισιτήριο για οικονομική ανέλιξη. Έτσι μπήκε σφραγίδα νομιμότητας στην ασκήμια των περισσότερων ελληνικών πόλεων. Οι γιατροί εκείνης της εποχής πλούτισαν, η υγεία όμως σήμερα πεθαίνει. Το ίδιο και η παιδεία, για την πολιτική και την δημοσιογραφία περιττεύουν τα σχόλια. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, στερούμενο οραμάτων και αγάπης για την ίδια την επιστήμη, ήταν φυσικό, όταν το χρήμα έγινε θεός, να μην υπάρχουν αντιστάσεις. Ζούμε μια περίοδο σκιάς, ανίκανοι να σκεφτούμε το κακό που μας συμβαίνει και το μεγαλύτερο που ακολουθεί. Κάτω απ αυτές τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί τι να περιμένεις σήμερα; Δεν έχω καμία αμφιβολία, όσο η αποχ...

Το κύπε λ λο στην ΑΕΚ και η χαρά σε όλους εμάς τους οπαδούς της, που τα τελευταία χρόνια πικραμένοι για τον υποβιβασμό στην Γ' κατηγορία, περιμέναμε την επάνοδο της. «Όλα μπορούν να συμβούν στο ποδόσφαιρο» λέγαμε και αναπαυόμαστε στην δρομολογημένη από τους επιτήδειους «Έκπληξη». Μας νανούριζε το γεγονός, ότι αυτά που μπορεί να συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο είναι παρανυχίδες μπροστά στα σκάνδαλα της εξουσίας. Ακόμα και σήμερα που ένα σάπιο κομμάτι έγινε ορατό, αυτή η άποψη δεν αλλάζει. Γιατί στο ποδόσφαιρο υπάρχει ακόμα ψυχή και πόδια που μπαίνουν στη φωτιά και τσακίζονται. Τρία δόντια έχασε χθες ο Αραβίδης από μια αγκωνιά κατά την διάρκεια του αγώνα και δεν πτοήθηκε, πανηγύριζε ξέφρενα μαζί με τους συμπαίχτες του, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν φίλαθλοι που δεν περιμένουν στο προθάλαμο βουλευτικών γραφείων, που υποστηρίζουν την ομάδα τους χωρίς ανταλλάγματα. Δεν υπάρχουν αναποφάσιστοι, που καθορίζουν το αποτέλεσμα...

Σε μια καθημερινή διαδικασία γραφής, οι αναφορές σε προηγούμενα κείμενα, αποτελούν την αναγκαία προέκταση, που ο χρόνος και ο χώρος, είχε αποκλείσει. Είναι αυτό που θα θέλαμε να είχαμε γράψει και προκύπτει στη δοκιμασία, όταν δηλαδή θα έρθει στο φως της δημοσιότητας. Είναι το κάτι παραπάνω που πάντα προκύπτει από το διάλογο. Περισσότερο όμως απ’ όλα, είναι ότι το ίδιο κείμενο, σε διαφορετικό χρόνο και τόπο, αποκτάει μια καινούργια διάσταση και γίνεται άλλο.   «Συνειδητοποιώ πως αυτήν την εποχή εκείνα που με βοηθάνε να συνεχίζω είναι αυτά που ξεχνάω», έγραφε σε ένα παλαιότερο κείμενο ο Οδυσσέας Ιωάννου, “όχι τα άλλα. Οι ευτυχισμένες στιγμές, οι εύκολες νίκες, τα γκολ από θέση οφσάιντ που δεν μου ακύρωσαν. Δεν θέλω να θυμάμαι αν κάποτε ζούσα καλύτερα. Τι σημαίνει καλύτερα; Το μόνο μέτρο σύγκρισής μου είναι το παρόν και η μόνη ιστορία μου το μέλλον. Τα υπόλοιπα –αναφορές, καταγωγές, βιώματα- έτσι κι αλλιώς κάπου υπάρχουν, τι νόημα έχει να κάνω καταμέτρηση και να βάλω τ...

Το τραγούδι που… νίκησε στην Eurovision έχει τον τίτλο «1944» και πρόκειται για ένα μοιρολόι που γράφτηκε και αφιερώνεται σε συνεργάτες των ναζί κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ορισμένους από τους λεγόμενους Τατάρους της Κριμαίας! Δεν αποτελεί είδηση ότι ο διαγωνισμός της Eurovision, είναι ένα σικέ παιγνίδι, που δεν έχει καμία σχέση με την μουσική και την τέχνη. Η φετινή διοργάνωση είχε έντονο πολιτικό χαρακτήρα. Το τραγούδι της Ουκρανίας αναφέρεται και υπερασπίζεται τους Τάταρους, οι οποίοι μετακινήθηκαν κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από την ΕΣΣΔ επειδή συνεργάστηκαν με τους Ναζί . Η Κριμαία ως γνωστό πριν δύο χρόνια προσχώρησε στη Ρωσία κατόπιν δημοψήφισματος. 63 χρόνια από το θάνατο του Στάλιν και οι μνήμες ξυπνούν, όχημα ένας διαγωνισμός με μεγάλη τηλεθέαση, κάπως έτσι η Ε.Ε. προχωρά τους σχεδιασμούς της για ένταξη της Ουκρανίας στην «Ευρωπαϊκή αγκαλιά», προβάλλοντας όμως τον αντισιοβιετισμό, τον αντικομουνισμό και τη φασιστική ιδεολογία μέσα κα...