Τελευταία σελίδα αριστερά

Κλείνοντας αυτόν   τον κύκλο,  επαναφέρω ένα παλαιότερο κείμενο, υπό τον τίτλο «τηλεοπτική Δημοκρατία». Κανείς δεν αμφιβάλει για τα κέρδη από την τεχνολογική επανάσταση, κανείς επίσης δεν αμφιβάλλει για τις μεγάλες απώλειες στην ποιότητα ζωής. Κινητά που κάνουν παπάδες, ντομάτες άγευστες και άοσμες, αυτοκίνητα πυραυλοκίνητα, ψάρια που εγκατέλειψαν τη θάλασσα και στριμώχθηκαν στο ιχθυοτροφείο. Μακάρι να σταματούσε εκεί το κακό. Όλα δείχνουν ότι εις πείσμα της οικονομικής ανάπτυξης, της μαζικής κατανάλωσης, της ανόδου του εκπαιδευτικού επιπέδου, της παγκόσμιας πολιτιστικής ώσμωσης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, το γύρισμα της χιλιετίας σηματοδοτεί όχι την άμβλυνση αλλά την όξυνση της επικοινωνιακής χειραγωγιμότητας των μαζών. Όπως έγινε και στο Μεσοπόλεμο, αλλά προφανώς για εντελώς διαφορετικούς λόγους, οι δυτικές δημοκρατίες φαίνεται να εναποθέτουν την εξουσία στα ολοένα ανορθολογικότερα και αυταρχικότερα χέρια των χυδαιότερα ελκυστικότερων υποψηφίων που εμφανίζονται μπρ...

Δημοσίευμα των εφημερίδων   «ΝΕΑ» και «ΕΘΝΟΣ», σχετικά με   μια δήλωση της Προέδρου της  ομάδας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και μέλους του Die Linke, κ. Τσίμερ , έρχεται να επιβιώσει αυτά που γράφαμε σε προηγούμενα κείμενα. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά τα ΜΜΕ, η κυρία Γκαμπριέλε Τσίμερ είπε ότι: « αν δεν κάνετε το μάθημά σας (σ.σ.: εσείς οι Έλληνες) και δεν εκπληρώσετε να προαπαιτούμενα , ο φτωχός Γερμανός δεν μπορεί να πληρώσει τα χρέη σας ».   Φυσικά   η κ.   Τσίμερ ουδέποτε είπε κάτι τέτοιο . Σε δήλωση – διάψευση του δημοσιεύματος από την ίδια,     αποδεικνύεται ο προκλητικός τρόπος   εξυπηρέτησης της κυβέρνησης,   από μερίδα των ΜΜΕ…         «Έκπληκτη και αγανακτισμένη είδα σήμερα το πρωί δημοσιεύματα σε δύο φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, συγκεκριμένα στα «Νέα» και στο «΄Eθνος» γεμάτα διαστρεβλώσεις σχετικά με όσα είπα σε συνάντηση με μέλη του ελληνικού υπουργικού συμβουλίου στο πλαίσιο της Διάσκεψης τω...

Αυτά που γράφαμε πέρυσι, είναι ηπιότερα των φετινών και είναι βέβαιο,   ότι αυτά       που θα γράψουμε του χρόνου,   θα είναι σκληρότερο των περασμένων. Έχουμε γίνει θεατές, μιας βασανιστικής μείωσης όλων των   κεκτημένων, είναι σαν να μας πέφτουν τα μαλλιά λίγα λίγα το χρόνο και όταν πλέον γίνουμε γλόμποι, δεν μας κάνει καμία αίσθηση. Έχω την αίσθηση ότι απλώς σχολιάζουμε, και περιμένουμε παθητικά το τέλος, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση δεν το γνωρίζουμε και ίσως και αυτός είναι ένας λόγος,   του άνευ προηγουμένου εφησυχασμού. Αντίστροφη   με την πορεία η στάση μας.   Όσο η κατάσταση χειροτερεύει, τόσο η παθητικότητα γίνεται κυρίαρχο στοιχείο της κοινωνίας. Έχω την αίσθηση ότι η εκπαίδευση   των ανθρώπων,   να δέχονται ασυζητητί   καθημερινές   εκπτώσεις στη ζωής τους,   στηρίζεται στην επανάληψη. Μια κακή τηλεόραση, που κάθε χρόνο γίνεται και χειρότερη, άμεσα συνδεδεμένη με την εκάστοτε εξουσία (οικονο...

«Γράφω για να νικήσω την απώλεια, κορόιδευα. Τον εαυτό μου πρώτα κι ύστερα τους άλλους. Να σε ξανακερδίσω θέλω, γι’ αυτό γράφω. Να μη σε χάσω, μη σε ξεχάσω’ να μη χαθώ». Έχουν παραλήπτη τα γραπτά, ανθρώπους που μας προσέχουν, οι άλλοι οι άγνωστοι αναγνώστες, όταν θα αποκτήσουν ονοματεπώνυμο στα μάτια των αποστολέων, τότε και μόνο τότε θα γίνουνε συνένοχοι… Έχουν παραλήπτη τα γραπτά, αυτούς που ξέρουμε που θα τα διαβάσουν, αυτούς που ξέρουμε και ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα τα διαβάσουν και αυτούς που δεν ξέρουμε και ελπίζουμε κάποια στιγμή να γνωρίσουμε…   Όμως …   …Δύσκολοι καιροί   γι’ αυτούς που αποτυπώνουν   τις σκέψεις τους,    στα Μ.Μ.Ε Είναι μέρες που οι ρόλοι μπερδεύονται, που ξεχνάμε αυτά που μάθαμε. Δημοσιογράφοι πολιτικοί επιχειρηματίες όλα σε ένα. Για κάποιους που θέλουν να διατηρήσουν την αυτοτέλεια τους, να υπηρετήσουν το επάγγελμα τους, να πουν την αλήθεια στο λαό,   οι δυσκολίες είναι ανυπέρβλητες. Το 1935, σε ένα συνέ...

Δεν είχα πάει κάπου. Κάπου χαμένος   στο χρόνο γύριζα. Εκεί στο Άλφα, που σβήνει όλα τα βήματα, που προηγήθηκαν.   Σε χρόνο μηδέν,   που σε απελευθερώνει από τα περιττά, που σε ελαφρώνει από τα βάρη, που   με επιμέλεια απέκτησες.   Στην κοιλιά της μάνας μου πήγα, για να μάθω να περπατάω απ’ την αρχή. Όχι να θυμηθώ τα πρώτα βήματα, να γνωρίσω τα καινούργια. Γύρισα με τρεις δρασκελιές, πατώντας πάνω από τον γκρεμισμένο μικρόκοσμο,   που με ταλαιπωρούσε.   Μια στιγμή φτάνει, για να σ’ απαλλάξει απ’   τα σκουπίδια που μαζεύεις τόσα χρόνια εν αγνοία σου. Μια στιγμή φτάνει, για να σου   γκρεμίσει τα παλάτια, και να σου αποδείξει, ότι ήταν λάθος να πιστεύεις ότι δεν τα είχες   κτίσει στην άμμο.   Είναι η στιγμή που ο γρανίτης, άμμος γίνεται. Τότε ο   χρόνος αποκτάει την ορθή του διάσταση. Ο «ορθός χρόνος», όπως επισημαίνουν   και οι σοφοί, αλλά εμείς μες στην πολλή σκοτούρα και τη θολούρα, που να το καταλάβουμε. Εκ των υστέρων ...