Τελευταία σελίδα αριστερά

Με αφορμή την πρώτη απάντηση του “μικρού” του ΣΥΡΙΖΑ , που ενώ είχε τόσα επιχείρημα για να διαψεύσει τα δημοσιεύματα σχετικά με τις προσλήψεις συγγενικών του προσώπων, προτίμησε να επικαλεστεί το αριστερό παρελθόν των προγόνων του. Νεανικός ενθουσιασμός, για να μην πω βλακεία. Ο γραμματέας της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ , για να είμαστε δίκαιοι δεν έκανε τίποτα παραπάνω απ' αυτό που κάνουν οι περισσότεροι Έλληνες. Επικαλούνται την ιστορία για να ακουμπήσουν τις αδύναμες πλάτες τους. Ευτυχώς στην “Ορθή επανάληψη” απάντησε επί της ουσίας. Όμως δεν είναι το θέμα μας οι προσλήψεις των μετακλητών, που έγιναν και νόμιμα και που τέλος πάντων δεν μας πέφτει λόγος. Οι επιλογές των μετακλητών είναι στην αρμοδιότητα του κάθε προπονητή (Πρωθυπουργός Υπουργός Περιφερειάρχης Δήμαρχος ), αυτός έχει την ευθύνη της ομάδας. Τέλος. Ο λόγος είναι για την κατάχρηση στην επίκληση της ιστορίας. Μήπως να κοιτάξουμε λιγάκι και την επόμενη μέρα, “...

Πριν έξι χρόνια το παρακάτω κείμενο, τέτοια εποχή. Έκανε κρύο... σαν σήμερα... Για την αρχή, μια πρόβλεψη της Κικής Δημουλά. Για μας το γράφει: Τρέμεις βροχή σε φοβέρισε ο μετεωρολόγος ότι θα γίνεις αύριο χιόνι Εμάς να δεις θα λιώσετε θα λιώσετε προβλέπει. Που να το φανταστώ, όταν πιτσιρικάς στα κομματικά αχτίφ προσπαθούσαμε να βρούμε επιχείρημα εναντίον της τότε ΕΟΚ, εκείνα τα επιχειρήματα σήμερα, απέναντι στην εικόνα της διαλυμένης Ευρώπης, θα φάνταζαν ατράνταχτα. Ακόμα και οι υπεύθυνοι του τομέα διαφώτισης μπροστά στη κυριαρχία του καπιταλισμού και τον επιθανάτιο ρόγχο του «υπαρκτού σοσιαλισμού». κρατούσαν αποστάσεις .  Η Ευρώπη των λαών, αφού μετασχηματίστηκε σε Ευρώπη των αγορών, τώρα καταλήγει σε Ευρώπη της απόγνωσης και του μίσους. Και δεν φτάνει αυτό, εδώ στην μικρή μας πόλη, ορατότης μηδέν. Πρέπει να βάλω μια τάξη. Είναι τόσα πολλά που θέλω να γράψω, που δεν βγαίνει λέξη. Είναι τόσα πολλά που θέλω να βάλω στη σειρά και στην ώρα τους, αλλά τα παιδιά δεν φαίνοντ...

Όνειρο ήταν και έσβησε. Για την ώρα δεν με ενδιαφέρει η φροϋδική θεώρηση. Δεν θα σας βάλω στη δοκιμασία, να σας το διηγηθώ, για να είμαι ειλικρινής ούτε και εγώ μπορώ να αντέξω διηγήσεις ονείρων. Πέρα από την συγκεχυμένη εικόνα, που έστω με κάποιο τρόπο μπορεί να μεταφερθεί, τα έντονα συναισθήματα πώς να τα μεταφέρεις; Απόψε ταξίδεψα σε άγνωστο χρόνο και τόπο, στην κόλαση ή στον παράδεισο, δύο προορισμοί για τους οποίους ακόμα δεν έχω αποφασίσει. Ήταν από εκείνα τα όνειρα, που νομίζεις ότι τα έχεις ξαναδεί, απ’ αυτά που θέλεις να ξαναδείς, και με κάποιο τρόπο μαγικό το υποσυνείδητο, σου κάνει το χατίρι και τα προβάλλει όταν η ψυχή τα έχει ανάγκη. Οι αισθήσεις έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, ακόμα και η όραση που ταλαιπωρείτε, από τον ολοένα αυξανόμενο βαθμό πρεσβυωπίας, κατάφερε να δει και στο σκοτάδι. Όλα δυνατά. Με την πραγματικότητα να σκάει στη ζήλια. «Μην τον ξυπνάτε θα λαχταρήσει όταν γυρίσει ξανά στη γη», λέει ένα τραγούδι. «Τώρα το που υπνοβατεί και πως περνάει ο καθένας πο...

Όσες φορές αναζητώ μονολεκτικές απαντήσεις, μου επανέρχονται παλαιότερες σκέψεις διαμαρτυρίας, που κάποια Δευτέρα σαν σήμερα, επιχείρησα στην προσπάθεια να μη χάσω χρόνο. Οι προσδοκίες  στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν εκπληρώνονται. «Το επεισόδιο θεωρείται λήξαν», η απάντηση στην πίεση μετά τα αποσιωπητικά... Από κάποια Δευτέρα ξεκίνησα την αφαίρεση στο λόγο. Δευτέρα σήμερα, μη δίνετε σημασία. Επαναφέρω κάποια θυμωμένα κείμενα για να ξεθυμώσω. Τα σπαταλάω τα λόγια σήμερα, γιατί βρίσκομαι ένα βήμα, από εκείνο το εφήμερο, που δίνει νόημα στη ζωή μου. Από εκείνο το εφήμερο, που μέχρι σήμερα μου διέκοψε πολλές φορές αυτή τη βαρετή πορεία. Από εκείνο το εφήμερο, που έκανε κάθε στάση και μια νέα αρχή, που μου αφαιρεί τα παραπανίσια χρόνια, που μου αλλάζει τα χρώματα και τα φώτα. Ξεκινάω ιχνηλατώντας, σπρώχνοντας με τα χέρια μου το σκοτάδι, στην προσπάθεια να ανακαλύψω το χρόνο εκείνον τον ελάχιστο, της επιστροφής στον τόπο του εγκλήματος. Φαντάζομαι…...