Τελευταία σελίδα αριστερά

Η μελαγχολία αναπόφευκτη και το παρελθόν σύμμαχος για αυτές τις ώρες, αυτό έμεινε, κάποιες μυρωδιές και κάποιες μουσικές, να μας θυμίζουν, εποχές ένδοξες. Είναι μέρες λογαριασμών, περνάει ο χρόνος και κλείνουμε ταμείο. Μας πιάνουν και οι ευαισθησίες, για τους φτωχούς, τους άστεγους, τους απανταχού κατατρεγμένους. Η τηλεόραση στο κλίμα των ημερών, στο διάλειμμα του βομβαρδισμού της κατανάλωσης και της λωρίδας της Γαζας, σκελετωμένα παιδιά από τον τρίτο κόσμο, να μας εκλιπαρούν από το περίσσευμά μας, λίγα ψιχία για να ζήσουν. Ο φαρισαϊσμός σε όλο του το μεγαλείο. Όπως μας πληροφορεί η Unicef, 11.000.000 παιδιά πεθαίνουν το χρόνο από πείνα στον πλανήτη! 916.667 παιδιά πεθαίνουν το μήνα! 30.137 παιδιά την ημέρα! 1.256 παιδιά την ώρα! 21 παιδιά το λεπτό! Δηλαδή ένα παιδάκι κάθε τρία δευτερόλεπτα. Και αναρωτιέται. Δεν ξέρω αν υπάρχει Θεός, σίγουρα όμως υπάρχει καπιταλισμός (Θεού θέλοντος)… Διότι, αν αυτό δεν είναι κατόρθωμα του καπιταλισμού, ποιανού είναι; Ή μήπως έχει και επ’ αυτού ισ...

Ωραία φεύγουν τα χρόνια και σε λευτερώνουν από το βάρος τους. Πως αλλιώς θα μπορούσαμε να αντέξουμε τα πενήντα που χτυπούν την πόρτα μας, αν δεν είχαμε την αίσθηση του αυτοσαρκασμού. Η παραπάνω ευχή είναι ότι καλύτερο για όλους εμάς που, περάσαμε τα μισά της διαδρομής. Κάθε φορά αυτές τις μέρες, που ο χρόνος μας αποχαιρετά ο μίζερος λογιστής που κρύβεται μέσα µου, ζητά απολογισμό πεπραγμένων. Ποτέ δεν ανταποκρίθηκα με συνέπεια, απεναντίας το μόνο που μου απομένει είναι ένα τσούρμο ενοχές, ενοχές που με προσγειώνουν και με βάζουν στην διαδικασία να συντάξω με τις καλλίτερες των προθέσεις τον καινούργιο προϋπολογισμό Ωραίο πράγμα οι προϋπολογισμοί. Ακόμα και οι πιο σφιχτοί έχουν την άπλα τους. Αν βάλουμε και λίγο παραπάνω δεν χάθηκε και ο κόσμος. Τώρα για τις ενοχές, για όλα αυτά που έτσι και αλλιώς δεν θα πραγματοποιηθούν, έχουμε δώδεκα μήνες μπροστά μας. Θα κλείσουμε με ένα περσυνό Στάθη, αλλά πάντα επίκαιρο «Με τους κτίτορες, ποτέ με τους κτήτορες, αγόρι μου. Πάντα νέος, πάντα στ...