Τελευταία σελίδα αριστερά

Και πάλι αυτοσχεδιάζουμε… Μάρτιο του 2011 είχα γράψει το παρακάτω κείμενο,   με τίτλο «απόψε αυτοσχεδιάζουμε»,   τρεις μήνες μετά τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση. Έχει ενδιαφέρον να ξαναδιαβαστεί σήμερα που επιχειρείται     η διάσπαση του ενιαίου   Δήμου της Κέρκυρας. «Αποδεικνύεται καθημερινά από τις νέες εγκυκλίους, που ακυρώνουν τις προηγούμενες. Ο «Καλλικράτης» μπήκε στη ζωή μας, κάτω από την πίεση του δημοσιονομικού προβλήματος, της χώρας. Μια τέτοιας κλίμακας διοικητική μεταρρύθμιση είναι προφανές ότι χρειάζεται χρόνο προετοιμασίας. Δυστυχώς τέτοιος χρόνος δεν υπήρξε και όλα συνηγορούν ότι η τύχη του, θα είναι ανάλογη με αυτήν του «Καποδίστρια». Ο λιγοστός προεκλογικός χρόνος σπαταλήθηκε, όπως ήταν φυσικό, στην αναζήτηση προσώπων, σε προγράμματα εκθέσεις ιδεών και στην προσέλκυση των ψηφοφόρων. Τα παραπάνω δεν θα είχαν σημασία, αν αποτελούσαν συνέχεια του παρελθόντος. Ο «Καλλικράτης» όμως έχει διαφορετική γνώμη, Ο Δήμος Κερκυραίων είναι πλέον ...

Είχα την ελπίδα, ότι η   κρίση εκτός των δεινών, θα έπνιγε και κάποιες συμπεριφορές του σάπιου πολιτικού συστήματος.   Όχι γιατί οι πολιτικοί, θα άλλαζαν στάση, αλλά γιατί απλά δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης.   Οι πολίτες πλέον είναι ανώφελο  να στοιβάζονται στα βουλευτικά   γραφεία, για κάποιο ρουσφέτι.   Πώς να εξυπηρετήσει σ’ αυτό το περιβάλλον ο βουλευτής τους ημετέρους;   Το τμήμα ΟΑΕΔ των βουλευτικών   γραφείων, έκλεισε προ πολλού.   Η εργασία έγινε είδος πολυτελείας. Παρ’ όλα αυτά,   οι κακές συνήθειες δεν κόβονται.   Οι βουλευτές παλιάς   κοπής,   ακόμα και   μέσα σε περιβάλλον βαθιάς   κρίσης, τελικά κάτι βρίσκουν για να κρατούν ζεστούς τους ψηφοφόρους τους. Με ταξίδι αστραπή στην Εκλογική του Περιφέρεια, ο συμπολίτης μας Υπουργός Νίκος Δένδιας, έφερε πρώτος τα νέα της κυβερνητικής αποφάσης για τη   διάσπαση του ενιαίου   Δήμου Κέρκυρας σε τρεις   Δήμους. Δεν θα μπω στην ουσία του θέμ...

Το παρακάτω κείμενο,     το έγραψα πριν 17 χρόνια.   Αποτυπώνει το μεσοδιάστημα, από την φασιστική χούντα, μέχρι την διάλυση του κράτους, την πτώση του δικομματισμού, τη φτώχεια και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού   και την παρουσία της εγκληματικής φασιστικής «Χρυσής   Αυγής». Το θυμήθηκα με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα σήμερα του Νίκου Μπογιόπουλου, με τίτλο «είναι άκρο; « Αλήθεια, αυτοί που πορεύονται επιβάλλοντας μέτρα τέτοιας κοινωνικής αγριότητας και ακρότητας, οι ίδιοι που τα κάθε τρις και λίγο τα νέα μέτρα τα βαφτίζουν «τελευταία μέτρα» , συνιστούν «άκρο»;  «Μέχρι τώρα όλες αυτές τις ακρότητες τις διέπρατταν και τις προκαλούσαν με τη μάσκα του «σωτήρα». Αλήθεια, στο φόντο των εξελίξεων με την ναζιστική εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής, σε αυτούς που έχουν βάλει το χεράκι τους (και) για την επώαση του αυγού του φιδιού, θα τους το επιτρέψουμε να μας παραμυθιάζουν και εκτός από τη μάσκα του «σωτήρα» να φορούν και να κυκλοφορούν, πλέον, και ...

Κάτι φταίει και επειδή δεν είμαι σίγουρος ρωτάω από ευγένεια. Έτσι θα πάει το Φθινόπωρο; Οι συχνές εναλλαγές στην θεματολογία της στήλης, μου δίνουν τη δυνατότητα να αντέχω στην καθημερινότητα. Όταν η κουβέντα αρχίζει να πλατειάζει είμαι έτοιμος με την τελεία στο χέρι. Μέρες 2007 φθινόπωρο και πάλι, τότε είχαμε Ν.Δ τώρα έχουμε   Ν.Δ με ΠΑΣΟΚ. Θυμάμαι και τότε όπως και τώρα μελαγχόλησα. Φθινόπωρο και Κυριακή και τότε με στεναχώρησε η ομάδα μου, όπως και χθες. Το κείμενο 2007, όπως θα το έγραφα και χθες. Κυριακή απόγευμα Βρέχει, βρέχει συνεχώς. Να τες πάλι οι Κυριακές μετά το μεσημέρι, ώρες - λαιμητόμοι. Να τες πάλι οι Κυριακές και πριν και τώρα, ίδιες σκληρές και αδυσώπητες. Πάλι  Κυριακή πριν λίγα χρόνια έγραφα ότι θα έγραφα και σήμερα «Κυριακή απόγευμα. Ο ουρανός είναι βαθύγκριζος και σε μεριές – μεριές έχει κόκκινες θαμπάδες. Ο χρόνος σε μια απεριόριστη διαδρομή γεμάτος αγωνία. Δεν είχα τύψεις, γυρνούσα πίσω αναζητώντας σταθερές. Μ’ αυτά και μ’ αυτά άντεχα. Ότ...

«...   ο φασισμός   δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός   στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός»   Μπρεχτ Το θέμα  της ναζιστικής οργάνωσης, που βρίσκεται στη Βουλή και στη Φυλακή,  δεν εξαντλείτε από μια απλή καταγραφή γεγονότων. Οι καθημερινές  αποκαλύψεις, για τον ρόλο της εγκληματικής «Χρυσής Αυγής, «φαίνεται που  δεν πτοούν ένα σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος, που  όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, επιμένει  να στηρίζει το φασιστικό μόρφωμα,  ακόμα και σήμερα που γνωρίζει για τον εγκληματικό του ρόλο. Όπως έχουμε ξαναγράψει, ο φασισμός δεν είναι  κάτι που μας πρόεκυψε, έχει διαδρομή. Δεν είναι κάτι καινούργιο για την ελληνική κοινωνία.  Και επειδή βεβαίως με το  να  κλειστούν  κάποιοι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου στην φυλακή, δεν ξεμπλέκουμε με το φασισμό,   είναι χρήσιμο να δούμε τι οδήγησε στην έξα...