Για
μας που κάνουμε όνειρα για του χρόνου,
πώς να σημειώσουμε την ήττα μας σ’ αυτό
το αχανές τοπίο της λησμονιάς;
Μπορεί
οι εκβολές του χρόνου που μας αποχαιρετά
να γεμίζουν επικίνδυνα τις πηγές του
νέου χρόνου. Μπορεί το μεταφερόμενο
υπόλοιπο να γεννά βουνά και να αποτρέπει
προσδοκίες. Μπορεί οι ευχές, να πέρασαν
στην εθιμοτυπία… Δεν μπορεί, όμως κάθε
χρόνο τέτοιες μέρες, να γράφουμε ανούσιες
λέξεις, βγαλμένες από τα κλισέ του
«πρέπει».
Ο
χρόνος δεν μετράει για όλους το ίδιο,
σε μερικούς αρκούν οι ισολογισμοί των
λογιστών. Αρκεί το συν των υλικών για
να είναι ευτυχισμένοι. Ο λόγος γι’
αυτούς που κρατάνε άρρηκτους τους
δεσμούς με την παιδική αθωότητα και με
μια σπίθα μπορεί ακόμα να πάρουν φωτιά,
όχι για να καούν αλλά για να φωτίσουν.
Είναι
η πρώτη φορά, που τα γεγονότα ξεπέρασαν
συμβολισμούς. Με λέξεις πέρυσι έκλεινα
το χρόνο, σε μια προσπάθεια να κάνω
ευκολότερο το πέρασμά του. Ευτυχώς
τίποτα δεν τον σταματά. Περνάει αφήνοντας
σημάδια εμφανή και μη. Νομίζετε ότι θα
κερδίσετε με τις καθυστερήσεις; Ούτε
κλάσμα του δευτερολέπτου.
2018
! Να κοιτάξουμε μπροστά με μάτια
ορθάνοικτα, έρχονται γεγονότα. Να
ζήσουμε καλά, όχι καλύτερα. Το να ζεις
καλύτερα είναι πάντα εις βάρος κάποιου
άλλου. Να ζήσουμε καλά η συλλογική ευχή.
Να συνεχίσουμε το ταξίδι, όχι το μοναχικό,
να κάνουμε παρέες, να ζήσουμε καλύτερα
όλοι μαζί. Καλή χρονιά !