Τελευταία σελίδα αριστερά

Μπορεί να μην απαντώ στο χώρο που επιβάλλει η ηλεκτρονική δεοντολογία, τα σχόλια σας όμως πολύτιμα για την καθημερινή μου στήλη στην εφημερίδα, πάσες για έτοιμα γκολ στο ποδόσφαιρο, ή αλλιώς ασίστ για το καλάθι. Επιστρέφω πάντα και ας μην έχουν οι δρόμοι γυρισμούς, που λέει και το τραγούδι. Τώρα πια δεν ψάχνω, βρίσκω. Όσα με ευκολία απέρριψα, όσα εκείνα τα χρόνια της λαιμαργίας δε μπόρεσα, να απορροφήσω, όσα τα δόγματα μου στέρησαν να γνωρίσω, όσα τα μάτια μου δεν είδαν, γιατί κοίταζαν ψηλά, πολύ ψηλά στα αστέρια, στο άπειρο, στο τίποτα.Τώρα βρίσκω, γιατί όπου και να κοιτάξω μια ηλικία με προσγειώνει, μια υπομονή με φρενάρει, γιατί μπορεί να λιγοστεύει ο χρόνος, είναι όμως αρκετός όσος και αν μένει.………………………………………………………………………………………….Αύγουστος, φίλες και φίλοι ανταλλάσσουν ηλεκτρονικές ταξιδιωτικές οδηγίες και ευχές, εγώ εδώ στην επαρχία και ας λέγεται Κέρκυρα. Ας παρηγορηθώ με λόγια, που μου ανατρέπουν την ασφάλεια, κάνοντας ταξίδια επιτόπου. «Πoια πλάνη θα διαλέξουμε αυτό το καλοκαίρι...

«Άντε πάει και ο Ιούλιος, ό Αύγουστος θα είναι πιο σπλαχνικός», με παρηγορεί η φίλη μου, διαφωνεί η κ. Ριτσα Μασούρα για τον Αύγουστο, συμφωνεί όμως με το χθεσινό μου κείμενο για την τηλεόραση. Τι ωραία που είναι η ανταλλαγή ηλεκτρονικών μηνυμάτων, σου υπόσχομαι Ελένη ότι θα βρω χρόνο. Δημοσιεύω παρακάτω τα δυο σχόλια της νέας επισκέπτριας και συνεχίζω με την τηλεόραση «O Αυγουστος καλή μου δεν υπήρξε ποτέ σπλαχνικός για τον τόπο. Δεν ξέρω για τον άνθρωπο,ίσως, μπορεί, ενδεχομένως. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι προαναγγέλλει τον επερχόμενο χρόνο δημιουργεί αυτόματα αναστολές. Κάποιοι επιλέγουν για ολιγοήμερες διακοπές τον Ιούνιο ή τον Σεπτέμβριο, ως ένα είδος ψευδαίσθησης , αποφυγής του χειμερινού καταναγκασμού. Αν και για μένα ο χειμώνας δεν ειναι καταναγκασμός, απλώς κουβαλάει πια τη δική του κόπωση, η οποία είναι μεταδοτική». «Μα και βέβαια θα κρατηθούμε και ως μειοψηφία θα συντελέσουμε στη δημιουργία της επόμενης μειοψηφίας. Ναι, τόσο απλά και σταράτα. Αυτοί οι φόβοι με κυνηγούν κάτ...

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η σημερινή εποχή ανήκει ολοκληρωτικά στην τηλεόραση, παρότι πολλές φορές απ’ αυτήν εδώ την στήλη, προσπαθώ να διασκεδάσω τις εντυπώσεις, υπερασπιζόμενος τις εναλλακτικές μορφές ενημέρωσης. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, η εποχή προχωράει και εμείς του κλασικού ρεπερτορίου αποτελούμε μια ισχνή μειοψηφία, χρήσιμη όμως στην προσπάθεια για καλύτερη τηλεόραση. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Για να μην μας πνίξει ο λόγος. «Επενδύοντας στην ταχύτητα και στην εικόνα» υποστηρίζει ο Παντελής μπουκάλας σε άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής» «οι έμποροι φοβιών και οι διακινητές ψυχώσεων……καμαρώνουν ότι μας φέρνουν μες στο σπίτι την πραγματικότητα. Αλλά πρόκειται για μια πραγματικότητα εν πολλοίς εικονική, διογκωμένη παραχαραγμένη, μια πραγματικότητα κομμένη σε φέτες: η πρωινή είναι «ανθρώπινη» κατακλυσμένη από ανθρώπινα δράματα και από καλοκάγαθους τηλεπαρουσιαστές - σωτήρες ανθρώπων, η μεσημεριανή χαζοχαρούμενη, η βραδινή τρομαγμένη αφού οι μισές ειδήσεις παίζ...