Τελευταία σελίδα αριστερά

Να εξηγούμαστε, ποτέ δεν αντιμετώπισα τις εκλογές με λογικές πλειοδοσίας. Πίσω από τις προγραμματικές δηλώσεις, τα υπονοούμενα, τα διλήμματα, τους εκφοβισμούς. Πίσω από τις μεγαλοστομίες, τις φανφάρες, τις υποσχέσεις. Πίσω από τις μεταγραφές, τις ανίερες συμμαχίες, τις δημοσκοπήσεις. Πίσω από τα ψεύτικα χαμογελά, τις ρητορικές, τους καυγάδες για το πάπλωμα… Πίσω από όλα αυτά τα περιττά, υπάρχουν, σοβαρότερα πράγματα. Η χειραγώγηση του λαού, έχει και τα όρια της. Να μιλήσουμε σοβαρά, χωρίς την παραμικρή προκατάληψη, σαν απλοί παρατηρητές, από απόσταση ασφαλείας. Να τελειώνουμε με τη Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ!!! Να τελειώνουμε επιτελούς με αυτές τις λογικές. Δεν ταιριάζει στην αισθητική ενός Λαού αυτό θέαμα. Τόσα χρόνια ψέματα. Αρκετά. Στην περίπτωση τους, ο πιο ασφαλής σύμμαχος είναι η σιωπή και μια συγνώμη, που οδήγησαν τη χώρα στην τραγωδία, αλλά και για τις επιμέρους τραγωδίες, που φτάνουν μέχρι τις αυτοκτονίες. Αν είχαμε κατέβει από τον Άρη και ακούγαμε τους τραγικούς εκπροσώπου...

Όταν επιστρατεύεται ο φόβος, για να πνίξει κάθε αντίσταση, δεν είναι που δεν έχω τι να γράψω. Είναι που αηδιάζω να ακούω, αυτούς που δε ξέρουν πώς να πεθάνουν, γαντζωμένοι, σε ό,τι τους έχει απομείνει, να σπέρνουν φόβο,   επικαλούμενοι τη σωτηρία του Λαού, για να γλιτώσουν το τομάρι τους. Υποκριτές! «Σιγά μη φοβηθώ…», εκατό φορές το ψιθυρίζω την ημέρα, ως άσκηση ψυχραιμίας, μπροστά στη σφοδρή επίθεση εκφοβισμού, που δέχεται η κοινωνία και ο καθένας ξεχωριστά. «Σιγά μη φοβηθώ». Για να οδηγήσω τα αισθήματα μου, στο δρόμο εκείνον, που με βεβαιώνει, ότι η ελπίδα είναι πιο ισχυρή από το φόβο. Για να στρέψω το βλέμμα μου στο μέλλον, μεταφέροντας σε πραγματικό χρόνο, το μήνυμα του Στρίνμπεργκ: «Η κόλαση δεν είναι διόλου αυτό που μας περιμένει – αλλά αυτή η ζωή εδώ».   Σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, πριν το σύστημα χάσει τον έλεγχο, κάναμε λόγο για απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, για τακτικές που δεν συνάδουν με τη δημοκρατική λειτουργία, για μέσα που αγ...

Τα διλήμματα και ο φόβος, ποτέ δεν έλειψαν από τις εκλογικές διαδικασίες στη χώρα μας.   Πότε η χούντα, πότε,   ο κομμουνιστικός κίνδυνος,   πότε   οι τούρκοι. πότε η Επάρατος δεξιά, επιστρατεύονταν   από την εκάστοτε εξουσία,   για να φοβίζουν τους ψηφοφόρους και να   οδηγήσουν την επιλογή τους στο παρόν που ζουν,   έστω και αν αυτό είναι τραγικό. Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που θυμάμαι,   από το 1974 μέχρι και σήμερα,   η επιστράτευση   του φόβου για το αύριο,   αποτελούσε κύριο συστατικό   της προεκλογικής διαδικασίας.   Θα περίμενε κανείς η εξέλιξη να μειώσει το φόβο, απεναντίας, όπως θυμόμαστε και στις εκλογές 2012, ο   φόβος υπήρξε όχι απλός συντελεστής , αλλά πρωταγωνιστής.   Για τις επικείμενες,     και πάλι ο φόβος επιστρατεύεται και μάλιστα με την συνδρομή των ευρωπαίων εταιρών μας.   Αν για κάτι πρέπει να φοβόμαστε, είναι η συνέχεια αυτής της καταστρεπτικής πολιτ...

Τα ίδια   πρόσωπα   της καταστροφής,   σε μια άνευ   προηγουμένου   ανακύκλωση, μας ζητούν επιτακτικά μια ακόμα ευκαιρία… Για να μας σώσουν. Να τη δώσουμε,   άλλωστε δεν έμεινε και τίποτα να καταστρέψουν.   Ο καθένας απ’ όλους αυτούς,   προσπαθεί να διαχωρίσει τον εαυτό του, αποποιείται   τις   ευθύνες και επανέρχεται στο προσκήνιο άσπιλος και αμόλυντος.   Απύθμενο θράσος, που επιβεβαιώνει, ότι ο κόσμος της πολιτικής, είναι  ξεχωριστός,  με δικές   του αξίες και αρχές, που δεν   έχουν καμία σχέση με αυτές των ανθρώπων. Τους   βλέπω καμαρωτούς στους τηλεοπτικούς δέκτες,   να διορθώνουν το ψέμα με άλλο ψέμα. Να σβήνουν την ιστορία και να μιλούν εξ’ ονόματος του Λαού. Αυτοί που βύθισαν τη χώρα στη φτώχεια και το μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας στην απόγνωση. Να δεχτώ ότι δεν είχαν κακές προθέσεις. Να δεχτώ ότι έκαναν λάθος υπολογισμούς.   Να επικαλεστώ και τους αστάθμητους παράγοντες, τη διεθνή...