Τελευταία σελίδα αριστερά

Αλήθεια τι γίνεται με την κρίση; Όλο και λιγότερο χρησιμοποιείται η λέξη. Υποθέτω πως έχει τελειώσει. Μας έριξε από το ρετιρέ στο υπόγειο, μας πήρε ότι για χρόνια κατακτήσαμε και πάλι από την αρχή. Και δεν είναι ίδια η αρχή με τη μεταπολεμική, τότε τα βήματα ήταν προς τα εμπρός, η σημερινή έχει βήματα σημειωτόν, για να μείνουμε στάσιμοι. Η κρίση τελείωσε αυτό που ζούμε   δεν είναι κρίση, είναι η ζωή μας από εδώ και πέρα. Υπάρχουν διαφωνίες; Φυσικό είναι , άλλωστε η κρίση φρόντισε να διχάσει. Δεν μείωσε μόνο το βιοτικό μας επίπεδο, έπνιξε και κάθε απόπειρα για αντίσταση. Φόβισε για τα χειρότερα, ώστε να υπάρξει ο αναγκαίος συμβιβασμός με την σημερινή πραγματικότητα. Η στασιμότητα, φαντάζει κατάκτηση. Μας καθήλωσε.   Η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά στο απέναντι τραπέζι. Πολλές απόψεις και διαφορετικές. Ένα συνηθισμένο σκηνικό πλέον καθ΄ άπασα την επικράτεια. Ο ατομισμός, κυρίαρχο στοιχείο. Καμία ελπίδα . Έχει αρχίσει μια άλλη ζωή. Οι λίγο καλύτερα, που βρίσκονται στο τρα...

Κάποτε που λέτε, ήταν μια μικρή παρέα, βαρκούλα στον ωκεανό. Έλεγαν πως είναι αριστεροί και κάπου κάπου, το έδειχναν. Πήγαιναν σε διαδηλώσεις συμμετείχαν σε πορείες, έκαναν συμμαχίες. Τα βράδια μαζεύονταν σε ταβέρνες και στα διαλείμματα των τραγουδιών έκαναν βαθυστόχαστες αναλύσεις. Εκείνες τις όμορφες μέρες, ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό τους, ότι κάποτε θα ήταν εξουσία. Οι πολιτικές φιλοδοξίες, έφταναν μέχρι το 3% να μπούνε στην βουλή, που τα λένε ωραία. Κάποτε   ήταν  μια καλή   παρέα. Σήμερα η παρέα μεγάλωσε έγινε εξουσία, δεν την χωράει η ταβέρνα, δεν την χωράει ο τόπος. Τέλειωσε εκείνη η εποχή, τέλειωσε το παραμύθι. Η παρέα διαλύθηκε, και δεν την τέλειωσαν οι ιδεολογικές διαφωνίες, την τέλειωσε η εξουσία, την τέλειωσε η δόξα και το χρήμα. Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα εδώ στην μικρή μας πόλη, έχω χάσει το μπούσουλα, όλοι εναντίων όλων, ο ένας “δίνει” τον άλλο, ο ένα βρίζει τον άλλο, οι χθεσινοί φίλοι, σήμερα άσπονδοι εχθροί. Αν μπορο...