Τελευταία σελίδα αριστερά

Με τις αυριανές εκλογές ανοίγει ουσιαστικά μια μακρά προεκλογική περίοδος. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η πολιτική θα απουσιάσει. Άλλωστε με αυτό το υλικό που ανακυκλώνεται όλα αυτά τα χρόνια η πολιτική δεν μπορεί να κάνει παρέα. Δεν έχει άλλο παρακάτω. Η κατρακύλα του πολιτικού βίου, με την διαπλοκή, τα σκάνδαλα τις αλαξοφιλίες, τις ίντριγκες, τα συντροφικά μαχαιρώματα, τις κουμπαριές τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, τις εργολαβίες να μην τις ξεχνάμε, τον εν γένει κιτρινισμό της ενημέρωσης, την παραπληροφόρηση και ότι τέλος πάντων είναι ξένο με την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο συνθέτουν την καινούργια πραγματικότητα. Με τέτοιες συμπεριφορές μου, είναι αδύνατο να πιστέψω ότι ο σκοπός - και στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε γι’ αυτόν που εξυπηρετεί το κοινωνικό σύνολο - αγιάζει τα μέσα. Μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι οι προθέσεις όλων αυτών που πρωταγωνιστούν σήμερα, και συνθέτουν αυτό το αρρωστημένο σκηνικό έχουν στο μυαλό τους να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Λαό. Σας φαίνοντ...

Της μόδας τελευταία το περιβάλλον, τόσο που ένας σχηματισμός, και μόνο που φέρει τον διακριτικό τίτλο οικολόγοι πράσινοι, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τους βγάζουν στην τρίτη θέση. Αν κάναμε από ένα κόμμα σε κάθε τομέα, όπως κόμμα για την υγεία, για την οικονομία, για την παιδεία για την θρησκεία, για τον αθλητισμό, για τον πολιτισμό, δεν ξέρω για ποιο λόγο να υπήρχαν τα κόμματα που περιλαμβάνουν όλα. Όμως το περιβάλλον δεν μπορεί να είναι ξεκομμένο από την παιδεία, τον πολιτισμό, την οικονομία, αυτά για να μην ξεχνάμε ότι την Κυριακή ψηφίζουμε και δεν ψηφίζουμε μόνο για το περιβάλλον… Αύριο 5 Ιουνίου την αφιερώνουμε παγκοσμίως στο περιβάλλον. Σ’ αυτά είμαστε καλοί, αμφιβάλλω αν υπάρχει κάποια μέρα του χρόνου χωρίς να μνημονεύουμε και κάτι. 5 Ιουνίου και «Η βρόχα έπεφτε» που λέει και ο Ζαμπέτας. Αλήθεια μήπως γνωρίζεται που μετακόμισε το ελληνικό καλοκαίρι; Γιατί αυτό που διανύουμε μοιάζει περισσότερο με καλοκαίρι του Καμερούν. Χρόνια τώρα μιλάμε για την αλλαγή του κλίματος και πω...

Αφορμή ένα καινούργιοι επαναφέρει το παλιό. Ζέστη και επανάληψη, φονικός συνδυασμός. Και καλά, όλο και κάποιο μέρος δροσερό θα μας φιλοξενήσει, από την επανάληψη ποιος θα μας σώσει; Οι ιστορίες που επαναλαμβάνονται, τείνουν να γίνουν ανούσια τηλεοπτικά σήριαλ του καλοκαιριού. «Να λέει σ’ αγαπώ ποιος αντέχει» που λέει και το τραγούδι. Ωραία. Και τώρα δηλαδή τι γίνεται; Ο ένας δεν αντέχει την αγάπη, ο άλλος δεν την ξέρει, τούβλο τούβλο τον κτίσαμε τον πύργο της Βαβέλ. «Τα καλύτερα μας χρόνια έφυγαν» που λέει ένα άλλο τραγούδι. Εμείς μείναμε νευρικές φιγούρες, στην ταράτσα του θερινού σινεμά. Να μετράμε απώλειες και να προσθέτουμε παρελθόν σε μια προσπάθεια πλειοδοσίας και όσο συνεχίζεται αυτή η πρόσθεση, τόσο το ΕΓΩ ανεβάζει νούμερα γραμματοσειράς, για να μπορούμε να το διακρίνουμε χωρίς τα αγαπημένα μας γυαλιά πρεσβυωπίας. Η ζέστη και η υγρασία επιβαρύνει την αναζήτηση. Αιτιολογίες για το κενό, δικαιολογίες για το τίποτα. Κουράστηκα. Δεν θέλω να έρθω στην θέση σου. Ο καθένας στην δι...

Που να συναγωνιστεί το ταπεινό μονόστηλο, τις φαμφάρες που γίνονται πρωτοσέλιδα. Η Εγνατία Οδός είναι πολύ μεγάλο έργο, τόσο που δεν χρειάζεται προεκλογικές εξέδρες. Οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι αντιδράσεις των ψηφοφόρων τους, που συνεχίζουν να ανεμίζουν πλαστικά σημαιάκια, επιβεβαιώνουν τον πολιτικό μεσαίωνα που διανύουμε. Χιλιοειπωμένα συνθήματα και επιχειρήματα, βλακώδη διλήμματα και ύφος ψεύτικο και υποκριτικό. Μια άθλια επαναλαμβανόμενη παράσταση. Οι δύο μεγάλες παρατάξεις, μέσα από το όψιμο μασκάρεμα τους, υποστηρίζει ο Κωστής Παπαγιώργης, όχι μόνον δεν θυμίζουν τις αρχές τους, αλλά πείθουν και τον εκ γενετής ηλίθιο ότι αποτελούν ένα κόμμα όπου απλός οι σφετεριστές του θρόνου διαφωνούν για τον θρόνο, όχι για την ακολουθητέα πολιτική. Παρά την εκκωφαντική του κοινοτοπία, το επιχείρημα ισχύει: η πολιτική της χώρας πλέον ασκείται με έξωθεν υπαγόρευση και ο καβγάς των κομμάτων αφορά τη θεσιθηρία και το κυνήγι των θησαυρών που αναμένονται...