Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Ολίγον φιάσκο




Οι ξένοι χρόνια τώρα μας έχουν γυρίσει την πλάτη, αλλά και οι ντόπιοι αρχίζουν να το σκέφτονται. Η Κέρκυρα είναι αφιλόξενο νησί και το πρόβλημα έρχεται από παλιά.
«ολίγον τι «φιάσκο η Κέρκυρα». Οι φυσικές καλλονές, φυσικά, απαράμιλλες και το «χρώμα» της πολιτείας θαυμάσιοι αλλά η εγκατάσταση μιας μικρής οικογένειας με «παίδα νήπιον»; Μένουμε ακόμα στο ξενοδοχείο, κάπου 40.000 δραχμές τη μέρα για ύπνο μόνο (30.000 έχει το διπλό δωμάτιο!) και δωμάτιο σε σπίτι κατάλληλο, πουθενά δεν υπάρχει. Μας προσφέρθηκε το μόνο υπάρχον ξενοίκιαστο στο πέραμα, πολύ έξω από την πολιτεία, σ’ ερημιά σχεδόν, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς τίποτα, για 45 μέρες 1.800.000! Παντού αλλού τα σπίτια είναι σεσαθρωμένα από τους αιώνες που έχουν στη ράχη τους, κατσαριδοβριθή, στενάχωρα, βρώμικα: 600.000 το μήνα το λιγότερο η κάμαρη. Η τροφή είναι κάπως φτηνότερη από την Αθήνα (6.500 η μερίδα η συναγρίδα, 1500 το φρούτο, 1500 τα μακαρόνια, 1000 το τυρί, 5.500 το κρέας κλπ Φρούτα λίγα και άσχημα..
Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος ( 18 - 7 - 1950)
Δεν είμαστε αποτέλεσμα παρθενογέννησης. Είμαστε η εξέλιξη μια ιστορίας, που δεν μας περιποιεί τιμές. Βεβαίως και έχουν αλλάξει τα πράγματα, προς το χειρότερο. Όλα αυτά τα προβλήματα βουνά, που έχουμε απέναντι μας, δεν δημιουργήθηκαν ξαφνικά, γεννήθηκαν, από μια νοσηρή κατάσταση, και έγιναν τέρατα έτοιμα να μας κατασπαράξουν.
«Οι φυσικές καλλονές φυσικά απαράμιλλες», αλλά φτάνουν; Φτάνουν, να καλύψουν τα ελλείμματα; Δεν θα τα αναφέρω, άλλωστε από την πολλή χρήση, έχουν γίνει ένα με την ζωή μας, μια ζωή, αντιστρόφως ανάλογη από την υπέροχη συσκευασία.

Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

Θα νικήσει η άνοιξη;



Στον ουρανό, γεμάτες βαριές μάζες σύννεφα, προσπαθούν να ξεγελάσουν την εποχή. Αυτήν την ώρα της ημέρας, που άρχισε φανερά να μεγαλώνει, χαραμάδες ρόδινες και χρυσές σου δημιουργούν απορίες. Ένα κράμα από μυρωδιές του χειμώνα που φεύγει και της άνοιξης που έρχεται, διαπερνούν την ατμόσφαιρα. Είναι γοητευτική αυτή η στιγμή της αμφιβολίας
Δεν είναι μόνο ότι η Άνοιξη αργεί να φανεί. Είναι ότι μπήκαμε στον Απρίλη και αυτό που φαίνεται μοιάζει με Άνοιξη της Αγγλίας.
Το λένε χρόνια, θα αλλάξει το κλίμα, διότι του έχουμε αλλάξει τον αδόξαστο. Θα αλλάξουν οι εποχές, διότι βρήκαμε μια κωλομηχανή κλείσαμε τα παράθυρα και κάναμε τον Χειμώνα Καλοκαίρι και ανάποδα. Μπερδέψαμε τις εποχές και τώρα ψάχνουμε να βρούμε που μετακόμισαν. Σε λίγο θα ψάχνουμε για προορισμούς να βρούμε τα χαμένα.
………………………………………………………………………………………….
Και πώς να μην αλλάξουν οι εποχές, εδώ άλλαξαν οι άνθρωποι.
«Ποιος μας χρειάζεται σ’ αυτόν τον κόσμο, ποιος θέλει δίπλα του, κοντά του, ανθρώπους με ίσκιο και δροσιά; Όλα είναι μιας χρήσεως, και τα αισθήματα. Πληκτρολογείς το ΡΙΝ και μια εικονική πραγματικότητα σε απαλλάσσει από τον κόπο του σχετίζεσαι. Γίναμε παλιοσειρές, άλλη εποχή μας ανέθρεψε αυτή μας φτύνει, μας διαψεύδει, μας εκτροχιάζει, Τι κι αν σκαλίζουμε την πέτρα; Το τελικό άγαλμα θα είναι από πλαστικό και θα φλέγεται φωτίζοντας τους νέους γκρεμούς των τοπίων που αγαπήσαμε. Επί της ουσίας δεν είμαστε καν παρόντες μια ανάμνηση είμαστε. Και μια ρωγμή. Στον καθρέπτη του χρόνου»
……………………………………………………………………………………….
Όλα είναι μιας χρήσεως και το κακό είναι που χρειάζονται πολλά χρόνια για να λιώσουν. Εν το μεταξύ κάνουνε το χειμώνα καλοκαίρι της Αγγλίας και το καλοκαίρι, καλοκαίρι της Αφρικής. Για την άνοιξη δεν γίνεται λόγος.
…………………………………………………………………………………………..
Άνοιξη αναποφάσιστη, μπαινοβγαίνει στη ζωή μας, για να μας θυμίζει, που και που αυτά που είχαμε και χάσαμε. Η αχαριστία πληρώνεται, μας έδωσε ότι καλλίτερο έχουμε να θυμόμαστε και της το ανταποδώσαμε με τόνους τσιμέντο, βουνά σκουπίδια, εκατομμύρια αυτοκίνητα και κλιματιστικά που οι αφελείς νομίζαμε ότι μπορούν να την αντικαταστήσουν. Βάλαμε τις τέσσερις εποχές στο μίξερ και το αποτέλεσμα το λουζόμαστε. Δεν ξέρω αν ο χρόνος είναι ικανός να βάλει κάποια στιγμή τις εποχές σε κάποια τάξη.

Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Τραγούδια για τους μήνες




«Ο ποιητής κάνει τον εαυτό του οραματιστή μέσα από μια μακριά, απεριόριστη και συστηματική αποδιοργάνωση όλων των αισθήσεων. Όλες οι μορφές έρωτα, πόνου, τρέλας. Διερευνά τον εαυτό του, εξαντλεί μέσα του όλα τα δηλητήρια και διατηρεί την πεμπτουσία τους. Δοκιμασία ακατονόμαστη, όπου θα χρειαστεί τη μεγαλύτερη πίστη, την υπεράνθρωπη δύναμη, όπου θα γίνει αυτός μέσα απ’ όλους, ο μέγας σακάτης, ο μέγας αφορισμένος και ο υπέρτατος επιστήμων. Γιατί φτάνει το ΑΓΝΩΣΤΟ ! Έτσι λοιπόν, τι κι αν καταστραφεί στην εκστατική πτήση του μέσα από πράγματα πρωτάκουστα, ακατονόμαστα;» (ΡΕΜΠΩ)

Την περασμένη εβδομάδα παρακολούθησα δυο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις στην τηλεόραση. Του Μάνου Ελευθέριου και του Μιχάλη Γκανά. Μακριά από τους προβολείς και δύο, μοναχικοί δημιουργοί, προσφέρουν την τέχνη τους, χωρίς την απαίτηση της ανταπόδοσης. Είναι αλήθεια η ποίηση δεν χρειάζεται την στήριξη του αναγνωστικού κοινού, αλλιώς δεν θα υπήρχε. Υπάρχει όμως για να φωτίζει και να καθοδηγεί, όχι αυτούς που τη διαβάζουν αλλά και αυτούς που τυχαίνει να ακούσουν τρεις λέξεις, ένα στίχο και μόνο αυτό να αρκεί για να στηριχτούν πάνω τους και να το κάνουν σήμα κατατεθέν στη ζωή τους.

«Για τον ποιητή είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί. Όταν οι ποιητές είναι μακριά δεν υπάρχουν ούτε μήνες ούτε μέρες. Ποιος θα καταγράψει τις λύπες μας, ποιος θα πενθήσει τις χαρές μας; Τα ημερολόγια φυλλορροούν και ο χρόνος, άδειος και ακατοίκητος, σαν αφόρετο ρούχο, κρέμεται πίσω από την πόρτα, μην χτυπάτε, δεν ανοίγει σε πόλεις χωρίς ποιητές. Μην του μιλάτε, δεν απαντά σε ανθρώπους που σκότωσαν τα αηδόνια τους.» Τα εντός εισαγωγικών από μια πονεμένη ψυχή που βάζει την ποίηση σημαιοφόρο των τεχνών.

«Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί, όπου και να θολώνει ο νους σας, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό». Μας προτείνει ο Οδυσσέας Ελύτης και επειδή η εβδομάδα των παθών, όπως την αισθάνεται κανείς, προσφέρεται για εσωτερικές αναζητήσεις, θα λάβω σοβαρά υπόψη μου την προτροπή του αγαπημένου μου ποιητή.

Για την Άνοιξη την αναποφάσιστη έγραφα σε παλαιότερο κείμενο, και για τις αποφάσεις, δεν βρήκα καλύτερο καταφύγιο. Την εβδομάδα των παθών, που η επικαιρότητα, περιμένει, να βγουν οι επιτάφιοι, για να ανταλλάξουμε εν συνεχεία το φιλί του Ιούδα, το όνειρο μόνο οι ποιητές έχουν την δύναμη, να το περάσουν στις αισθήσεις. «Απρίλη μου ξανθέ και Μάη μυρωδάτε καρδιά μου πως αντέχεις μέσα στην τόση αγάπη και στις τόσες ομορφιές;»
.

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Τα ίδια και χειρότερα





Δεν επαναλαμβάνεις κάτι όταν προχωράς, αλλάζεις το τοπίο ξεμπερδεύεις με το πρόβλημα. Αρχίζει η νέα τουριστική σεζόν και τι να πούμε; Τι να περιμένουμε; Τα ίδια και χειρότερα «Η γενική της πόλης άποψη σε φωτογραφία κίτρινη»
Η κατήφεια από την οικονομική κρίση είναι έκδηλη στην αγορά της πόλεως μας. αυτή η λυπηρή εξέλιξη, δεν είναι αποτέλεσμα μιας συγκυρίας αλλά μιας στρυφνής μακρόχρονης, «αναπτυξιακής» πορείας. Κακό ξεκίνημα, χωρίς βάσεις και υποδομές, χωρίς μυαλό, χωρίς μέλλον. Την πατήσαμε σαν εκείνες τις όμορφες κοπέλες, που δεν αρκούσαν τα σωματικά προσόντα τους για να γίνουν σταρ, έτσι αφού χαράμισαν τα νιάτα τους κάνοντας τις γλάστρες, πέρασαν στα αζήτητα.
Αν γυρίσουμε κάποιες δεκαετίες πίσω, να θυμηθούμε την Κέρκυρα που ενέπνευσε, τον Δημήτρη. Ι. Σουρβίνο, ίσως υποχωρήσει η νοσταλγική διάθεση, που μας επισκέπτεται αυτές τις «ήσυχες ανοιξιάτικες ημέρες». Εκδρομείς – Επιδρομείς ο τίτλος:
Βαβυλώνιοι Ασιάτες Ευρασιάτες/ ταξειδιώτες εκδρομείς επιδρομείς/ περίδρομοι κοντοβράκηδες/ διοπτροφόροι και μη/ δόκτορες και διαρρήκτες/ στα θερινά πουκάμισα τους/ σχεδιασμένα σημεία και τέρατα/ και γραφές ακατάληπτες λατινογενείς/ επίσης ξενωτικες εξωτικές γυναίκες/ μες απ’ τα διάφανο χιτώνα τα στήθια/ κρέμονται γυμνά και έτοιμα προς χρήσιν/ ιθαγενείς ανθεκτικοί επιβήτορες/ κράχτες μεταπράτες μικρέμποροι/ μικράνθρωποι θεομπαίχτες/ καρότσια παρδαλά με εικονίσματα ταλαίπωρα/ οσίων μαρτύρων και παλληκαριών/ της Παναγίας της Μαυροφορούσας/ και του Παλαιολόγου του στερνού μας/ μπρίκια τηγάνια και κάλπικα νομίσματα/ δήθεν αρχαία και η γενική της πόλης άποψη/ σε φωτογραφία κίτρινη από δίπλα/ περί τα τέλη του δεκάτου ενάτου αιώνα.
Ποια συνέχεια θα μπορούσε να έχει αυτή εικόνα των περασμένων δεκαετιών; Η γενική της πολλής άποψη, σε φωτογραφία κίτρινη, έπνιγε κάθε προσδοκία.Η κατήφεια από την οικονομική κρίση είναι έκδηλη στην αγορά της πόλεως μας και το παρελθόν ανήμπορο να γλυκάνει με νότες νοσταλγίας την κατάσταση. Όσο για τους ανθεκτικούς ιθαγενείς επιβήτορες, σήμερα όσοι ζουν, έχουν προστάτη…

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

«Ιουλίας Ανδρεάδη» Δεν περνάς





Για να μην το ξεχάσω, πριν θρηνήσουμε θύματα η Ιουλίας Ανδρεάδη ή να επανέλθει στο παλιό καθεστώς, δηλαδή να μονοδρομηθεί, ή να εγκατασταθεί για όσο χρειασθεί κάποιος δημοτικός αστυνομικός, ώστε να αποτρέψει το παράνομο παρκάρισμα δεξιά και αριστερά της οδού.
…………………………………………………………………………………………. Μετά το οργισμένο κείμενο του Σαββάτου, ξεκινάω τη Δευτέρα από τα πεζά καθημερινά. Εδώ που έχουμε φτάσει, οι προβληματισμοί, τα βαθυστόχαστα κείμενα οι αναλύσεις, δεν βοηθούν. Εδώ και τώρα, ένα χέρι όλοι. Για όλους είναι.
…………………………………………………………………………………………..
Σήμερα δεν θα γράψω για να μου πουν «τι ωραία που τα γράφεις». Θα προτιμούσα αντί κειμένου, να πάω να το τοποθετήσω πινακίδες διαμαρτυρίας στη «κακιά σκάλα». Θα μου πείτε η διπλοδρομηση προϋποθέτει να είναι ελεύθερος ο δρόμος από αυτοκίνητα, η απαγόρευση όμως έχει καταργηθεί στη πράξη. Οι περιστασιακές εξορμήσεις της αστυνομίας, δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα δρόμο που έχει πρόσβαση το Νοσοκομείο και για καταστήματα από την άλλη πλευρά που χρειάζονται ανεφοδιασμό.
…………………………………………………………………………………………..
Οι παράνομοι οδηγοί έχουν τη κύρια ευθύνη αυτής της κατάστασης, όμως οι οδηγοί που περνούν και δεν περνούν το δρόμο τι φταίνε; Δεν χωράνε δυο αυτοκίνητα όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, ειδικά αν βρεθείς πίσω απ’ αυτά τα «σύγχρονα» αστικά λεωφορεία βάλε χειρόφρενο και να άναψε τσιγάρο.
………………………………………………………………………………………….
Οι μικρές ιστορίες που διαδραματίζονται καθημερινά στην Ιουλίας Ανδρεάδη θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφορμή για σειρά δημοσιευμάτων, υπό μορφή χρονογραφήματος. Δεν ενδιαφέρομαι…
…………………………………………………………………………………………..
Εύχομαι σήμερα, το πολύ αύριο να τελειώνει αυτή η ταλαιπωρία.
…………………………………………………………………………………………..
Να τυπωθεί με όσο μεγαλύτερα γράμματα…

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...