Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Το τέλος εποχής συνεχίζεται




Όταν το είχα γράψει, δεν μπορούσα να προβλέψω τη διάρκεια και το τέλος εποχής καλά κρατεί. Ακολουθεί συνήθως μετά την περίοδο των εκπτώσεων και ζήσαμε πολλές τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας. «Τέλος εποχής» η ταμπέλα, φαρδιά πλατιά καλεί τους επίδοξους αγοραστές. Πάρτε ότι έχει απομείνει, τη δημόσια περιούσια, τις ΔΕΚΟ, τα λιμάνια, το κράτος ολόκληρο.
Έτσι γίνεται συνήθως, στο τέλος μιας εποχής, αυτής της μεταπολίτευσης εν προκειμένου για την χώρα μας, που ξεκίνησε με την εδραίωση της δημοκρατίας, και τελειώνει με το ξεπούλημα του Κράτους.
Είναι οι τελευταίες πιο δύσκολες μέρες, που τινάζεται η πάγκα στο αέρα, που αφήνουν τα σημάδια τους στις επόμενες, κίνητρο για νέους αγώνες.
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Σκληραίνουν τα πράγματα, σε κάποιες περιπτώσεις το τέλος βάφεται κόκκινο, ελπίζουμε να μην συμβεί στην περίπτωση μας.
Το τέλος κάθε εποχής δεν παίζεται μόνο στα ανώτερα κλιμάκια παίζεται και στις ψυχές μας. Και είναι ώρες που μας αναγκάσουν σε εξομολογήσεις. Ακριβώς έτσι κυρία μου, συνομήλικη, έτσι όμως τα λες με την βραχνή φωνή, απολογούμενη στους νεαρούς ακροατές σου.

«Μεγαλώσαμε, κάτω από καλλίτερες κοινωνικές συνθήκες από τους γονείς μας. Μια χούντα μας βρήκε σε μικρή ηλικία, και έτσι ουσιαστικά άκαπνοι ενηλικιωθήκαμε. Ο τρόμος της επιβίωσης αντικαταστάθηκε από τον τρόπο του ευ ζην. Και αυτό το «ευ» είχε την πολυτέλεια να είναι διαφορετικό για τον καθένα. Άλλοι το έριξαν στην καριέρα, άλλοι τα ναρκωτικά άλλοι στους έρωτες. με μια απόγνωση προορισμού σαν να ήταν η κάθε μέρα η τελευταία.
Τώρα που γκριζάραμε, υιοθετούμε αδέσποτα και περνάμε την τύφλα μας απέναντι. Χαμένοι: μέσα στις νευρώσεις, στην αμφιθυμία, στον φόβο της ύπαρξης».
«Έτσι γίναμε οι παλιοί των ημερών. Μικροί για να πεθάνουμε, μεγάλοι για να είμαστε ανυποψίαστοι. Το χειρότερο; Ασυμβίβαστοι με τα χρόνια, τα χρόνια μας. Εκείνα που πέρασαν από και διαμέσου μας, βάζοντας φωτιά στο μυαλό μας και φρένο στην καρδιά μας. Είναι φορές που ο κύκλος μοιάζει ολοκληρωμένος και σκέφτομαι τι ανοησία που δεν διάβαζα στο σχολείο γεωμετρία. Θα μπορούσα τώρα να αλλάξω τετράγωνο. Το μόνο που δύναμαι ν’ αλλάξω είναι η σκληρότητα και η βία που κρύβονται πίσω από τα μάτια μου, να δω τα πράγματα με επιείκεια, δεν χωράει άλλη απογοήτευση τούτο το σαρκίο».
Τέλος εποχής με την ελπίδα να μην πάρει και άλλα χρόνια


Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Αδελφότης… Ανάδελφος



Τι γίνεται στο «Μαντούκι;» Η ξενοφοβία τείνει να φτάσει στα όρια του ρατσισμού. Ο σύλλογος «Αδελφότης Μαντουκιωτών», απειλεί με κινητοποιήσεις και απευθύνεται σε κάθε αρμόδιο, προκειμένου να σταματήσει το συσσίτιο στην περιοχή, που οργανώνεται από την εκκλησία, τη Δημοτική παράταξη «Εμπρός με σένα για την Κέρκυρα» και φιλανθρωπικές οργανώσεις. Αδελφότης…
Από ένα πολιτιστικό σύλλογο, θα περίμενε κανείς να πρωτοστατεί σε τέτοιες πρωτοβουλίες. Θα περίμενε τη συμμετοχή του, μαζί με τους άλλους φορείς και τις φιλανθρωπικές οργανώσεις, στη διοργάνωση του συσσιτίου. Θα περίμενε να μην ενισχύει τη ξενοφοβία, παρουσιάζοντας ένα διαφορετικό τοπίο απ’ αυτό, που τα επίσημα στοιχεία δείχνουν.
Και τα επίσημα στοιχεία, σύμφωνα με τον Αστυνομικό Διευθυντή Κέρκυρας κ. Γιώτη, «Η περιοχή δεν παρουσιάζει αύξηση της εγκληματικότητας, είναι μάλιστα καλύτερα από άλλες χρονιές και καλύτερα από άλλες περιοχές», σε μια περιοχή που υπάρχει έστω και μια στοιχειώδης φροντίδα, τα στοιχεία που παρουσίασε ο κ. Γιωτης μου φαίνονται απολύτως λογικά.
Ξέρω ότι θα έρθω αντιμέτωπος με αυτούς που βιώνουν το πρόβλημα, όμως τα προβλήματα δεν λύνονται με τοπικιστικές ακρότητες και εγωισμούς, χρειάζεται πολιτικός προσανατολισμός με επίκεντρο τον ανθρώπινο παράγοντα. Μπροστά σε ανθρώπους που λιμοκτονούν δεν μπορούμε να γυρίζουμε την πλάτη.
Η ασφάλεια είναι δικαίωμα όλων, το οποίο πρέπει να είναι εγγυημένο, ιδίως στα πιο αδύναμα τμήματα του πληθυσμού. Δεν πρέπει, ωστόσο, να πέφτουμε στη δημαγωγία, καθιστώντας υπεύθυνες για τις δυσκολίες μας, ολόκληρες ομάδες ανθρώπων. Χρειάζεται να συνεχίζουμε να το επαναλαμβάνουμε και να προσπαθούμε να επεξεργαζόμαστε πολιτικές, ικανές να συνδυάζουν φιλοξενία των άλλων και δικαίωμα στην ασφάλεια.

Ο γάλλος κοινωνιολόγος Αλεν Τουρέν, εξηγεί το φαινόμενο της ξενοφοβίας ως αντίδραση που αποκαλύπτει τις αντιφάσεις μιας όλο και πιο κατακερματισμένης και ανασφαλούς κοινωνίας: «Μέσα από την ξενοφοβία εκδηλώνεται ο φόβος για όποιον είναι διαφορετικός από μας όχι μόνο στη φυσική του μορφή, αλλά και στην κουλτούρα, τη θρησκεία ή τους τρόπους ζωής».
Τα χαρακτηριστικά του άλλου, ωστόσο, είναι μόνον ένα πρόσχημα, για να μπορούμε να προβάλλουμε πάνω του τις δικές μας αγωνίες. Απορρίπτοντας τον άλλον για το ένα ή το ένα άλλο χαρακτηριστικό του, η ξενοφοβία θέτει σε κίνηση μια δυναμική η οποία φτάνει ακόμα και να αρνείται την ανθρωπιά του άλλου, χαρακτηρίζοντάς τον μη ανθρώπινο, επειδή είναι διαφορετικός από μας. Η απανθρωποποίηση του άλλου είναι μια από τις χειρότερες συνέπειες της ξενοφοβίας.
Ο πολιτιστικός Συλλογος "Αδελφοτης Μαντουκιωτών", αντι να ενισχύει τέτοια φαινόμενα, ας τρέξει απο αύριο, να βοηθήσει στη διανομή του συσσιτίου.

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Στον αέρα


Τα έσβησα όλα. Όσα, μπορεί κανείς να σβήσει, απ’ της καρδιάς τα βάθη, και να μην μείνει τίποτα. Τον Αύγουστο, θα τον μετρήσω μετά από μήνες, ίσως και χρόνια. Από αύριο Φθινόπωρο, Σεπτέμβρης που μας προσγειώνει. Στο ημερολόγιο μου, έχω σημειώσει «αιολικό πάρκο στο Παντοκράτορα». Δεν θα προσθέσω ακόμα μια φωνή στις τόσες, που όσο σας έγραφα για έρωτες, μου κάνανε παράσιτα. Τόσες μαλακίες μαζεμένες σαν αυτές που ειπώθηκαν στο πρόσφατο Περιφερειακό Συμβούλιο, θα κάνω χρόνια ν’ ακούσω. Παρωδία. Για να μην αδικήσω κάποιους, υπήρχαν και ελάχιστες σοβαρές φωνές. Τα συλλογικά όργανα απεφάνθησαν «Δεν θέλουμε αιολικό Πάρκο στο Παντοκράτορα». Αν οι αρνητικές αποφάσεις, στηρίχτηκαν στις επιχειρηματολογίες που ακούστηκαν, τότε μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, οι εκπρόσωποι της τοπικής κοινωνίας για άλλη μια φορά προστάτευσαν τον τόπο από τα δεινά, που θα επέφερε το αιολικό πάρκο, προστάτευσαν τα πουλιά, και τα «τσακάλια». Προστάτευσαν τον «Παντοκράτορα» από τον ενοχλητικό θόρυβο των ανεμομύλων. Δεν θα μπω στην ουσία, άλλωστε, αν το έκανα, θα γινόμουνα μέλος του κλαμπ των «ειδημόνων». Ρώτησα 20 ενεργούς πολίτες, οι 15 ήταν υπέρ.
Βεβαίως το δείγμα δεν είναι ενδεικτικό, θα μπορούσε να γίνει όμως, με ένα δημοψήφισμα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η στάση της αριστεράς, συμφωνεί με στροφή στην αιολική ενέργεια, αλλά διαφωνεί με την επένδυση από ιδιώτη… λες και θα μπορούσε να βάλει το χέρι του ο «Παντοκράτορας». Έχω γράψει παλαιότερα για τον πράσινο καπιταλισμό. Για να μην παρεξηγηθώ, μακάρι να υπήρχε κράτος, που να μπορούσε να κάνει αιολικά πάρκα προς όφελος του λαού, κράτος όμως δεν υπάρχει και αυτό που υπάρχει έχει αναλάβει την εργολαβία να πουλήσει ότι απέμεινε για να πληρώσει τα σκάνδαλά του. Σήμερα ο καπιταλισμός, στην πιο ακραία του μορφή και με το αζημίωτο φυσικά, έχει αναλάβει να προστατεύσει το περιβάλλον, που κατέστρεψε. Αυτή είναι η πραγματικότητα και σε αυτήν την πραγματικότητα η αριστερά κλείνει τα μάτια. Αφού δεν μπορεί το κράτος, να μην προχωρήσουμε σε πιο ήπιες μορφές ενέργειας; Την απάντηση την ξέρω αλλά δεν με ενδιαφέρει.






Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Η επιτυχία είναι στη ζωή



Έχω γράψει πολλές φορές για την παιδεία, για τα συστήματα που αλλάζουν σαν τα πουκάμισα και τίποτα δεν αλλάζει, για το μύθο της δωρεάν παιδείας. Σήμερα και με αφορμή την ανακοίνωση των βάσεων για τις εισαγωγικές εξετάσεις στα Πανεπιστήμια και Τεχνολογικά Ιδρύματα της χώρας, η στήλη φιλοξενεί ένα αισιόδοξο κείμενο μιας αναγνώστριας. «Γιατί για περίπου τρεις δεκαετίες, οι νέοι ακαδημαϊκοί πολίτες της χώρας μας, υποχρεούνται να υφίστανται το άδικο σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων για μια θέση στο όνειρο;
Η απάντηση είναι απλή: Επειδή, οι εισαγωγικές εξετάσεις με τον τρόπο που διεξάγονται, είναι το μοναδικό αδιάβλητο σύστημα στη χώρα. Σε οποιαδήποτε άλλη διαδικασία κρίσης και επιλογής υποψηφίων στην Ελλάδα, επικρατεί το κριτήριο του ρουσφετιού. Όπου ρουσφέτι, ίσον η εισαγωγή και πρόσληψη σε θέσεις, ανθρώπων που ταυτίζονται με όρους όπως ψηφοφόρος, συγγενής, χρηματοδότης, δημοσιογράφος, εραστής – ερωμένη.
Και ακριβώς επειδή το κράτος, είναι ανάξιο να ελέγξει το ρουσφέτι - αντιθέτως είναι ένα ρουσφέτι το ίδιο - για το λόγο αυτό, οι νέες και οι νέοι πολίτες που αυτονόητα θέλουν να σπουδάσουν, προετοιμάζονται 2 χρόνια, σε στείρα συνήθως γνωστικά πεδία, για να δώσουν εξετάσεις για τα Πανεπιστήμια. Ο κόπος και ο χρόνος δύο ετών κρίνεται μέσα σε τρεις αναθεματισμένες ώρες κατά τη διάρκεια των οποίων, ο υποψήφιος πρέπει να αποδώσει στα θεωρητικά αντικείμενα παπαγαλιστί, και στα θετικά με συγκεκριμένη μεθοδολογία, όλη του τη δεξιότητα. Ακόμη κι αν ο/ υποψήφιος/α είναι βαθύς γνώστης ιστορίας, ή βιολογίας, ακόμη κι αν τα λογοτεχνικά του ενδιαφέροντα είναι ευρεία, ακόμη κι αν μπορεί να πραγματοποιεί εργαστηριακές χημικές ενώσεις, εάν στο διαθέσιμο για αυτόν τρίωρο δεν μπορεί να αποδώσει ακριβώς ό τι του ζητούν, με τον τρόπο που του το ζητούν, θα αποτύχει.

Οι έξυπνοι και διαβασμένοι Έλληνες λοιπόν, αναγκάζονται να υποκριθούν τους όχι και τόσο έξυπνους και διαβασμένους, προκειμένου να έχουν καλές επιδόσεις, και τελικά να αφομοιωθούν από ένα σύστημα στείρο φτιαγμένο για μέτριους ανθρώπους με συμπεριφορά οριοθετημένη και καθοδηγούμενη.
Γιατί εάν η ερώτηση του θέματος των εισαγωγικών ζητά τη βιογραφία του Ιωάννη Καποδίστρια πριν ασχοληθεί με τα ελληνικά πράγματα, και ο υποψήφιος γράψει, επιπλέον της ύλης, έγκυρες πληροφορίες σχετικά με τη διπλωματική καριέρα του Κυβερνήτη στην Ελβετία και τη Ρωσία, όχι μόνο δε θα πάρει παραπάνω βαθμούς, αλλά είτε θα αγνοηθεί, είτε θα μειωθεί βαθμολογικά το γραπτό του. Αυτό φυσικά θα συμβεί διότι και ο δύσμοιρος ο διορθωτής οφείλει να ακολουθήσει την πεπατημένη, και ακόμη κι αν έχει τις γνώσεις να εκτιμήσει τον υπερβάλλοντα ζήλο του υποψηφίου, το σύστημα του απαγορεύει να το κάνει.
Όλα όσα περιγράφονται παραπάνω είναι ίσως η απάντηση γιατί οι Έλληνες διαπρέπουν στις δυτικές χώρες, όπου η έννοια αξιοκρατία διέπει τα επαγγέλματα και τις επιστήμες. Είναι επίσης η απάντηση σε όσα παιδιά για άλλη μια φορά στενοχωρήθηκαν από τα φετινά αποτελέσματα: Η επιτυχία στη ζωή και στο στόχο τους, χιλιόμετρα απέχει από τη μετριότητα που ονομάζεται «Εισαγωγικές Εξετάσεις στα Πανεπιστημιακά και Τεχνολογικά Ιδρύματα της Ελλάδας. Η ζωή με τις ευκαιρίες της απλώνεται μπροστά σε όποιον είναι ικανός για επιτυχία.

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Προσεχώς…



Με παλαιότερα κείμενα ξεγελώ απουσία. Και όσο η οθόνη, παίζει παρελθόντα χρόνια, μαζεύω μαζεύω, για ταινίες προσεχώς.
Για να δεις την εικόνα στην πραγματική της διάσταση, χρειάζονται και τα διαλείμματα, ανάσες δηλαδή, για την επόμενη επιστροφή. Μα εμείς πάντα θα επιστρέφουμε στο έγκλημα της αγάπης που διαπράττουμε όλα αυτά τα χρόνια. Όχι για να σβήσουμε τα ίχνη, αλλά για να τα επαληθεύσουμε, να τα κάνουμε πιο βαθιά, να βεβαιώνουν την ύπαρξη μας, σε μια άλλη στιγμή του χρόνου.
Χρειάζεται και να σωπαίνουμε για λίγο. Έτσι νοσταλγούμε τους ήχους μιας άλλης ζωής. Εκεί που ο λόγος δεν είναι ύβρεις και η ύβρις δεν εκτελεί χρέη εξουσίας
Μπορεί να μην φάνηκε η απουσία, στην πραγματικότητα όμως, απείχα αυτό το διάστημα, ο Αύγουστος τελικά επιβεβαίωσε φέτος το τίτλο του, στην παλιά ελληνική ταινία «Ο ζεστός μήνας Αύγουστος» και μου έδωσε την ευκαιρία να ορίσω το χρόνο με τις κλιματικές συνθήκες, όταν δροσίσει η επιστροφή.
Ο θυμός μου έγινε αέρας και καπνός, αλλιώς θα είχε αποτυπωθεί σ’ αυτήν εδώ την στήλη. Δεν ωφελεί να γράφω θυμωμένος. Εκ των υστέρων μετανιώνω.

Έχει ενδιαφέρον αυτό το διάστημα της απουσίας, να είσαι νηφάλιος και να παρατηρείς συμπεριφορές. Για την εξουσία τη δόξα και το χρήμα, εκτός από τα μέσα που επιστρατεύονται, βγαίνουν και οι ψυχές στη φόρα. Αποκαλύπτονται. Πέφτουν οι μάσκες και κανείς πλέον δεν μπορεί να κρυφτεί.
Όχι δεν είναι όλα μαύρα, δεν είναι όλα γκρίζα, είναι και φωτεινά, χρωματιστά, ελπιδοφόρα. Το βλέπεις στις συσπάσεις των προσώπων, το ακούς στα λόγια των νέων ανθρώπων που ενδιαφέρονται γι’ αυτό το τόπο, αλλά και σ’ αυτούς που αν και κουρασμένοι συνεχίζουν την πορεία για την εκπλήρωση του χρέους. Και τους άλλους βλέπεις, που για προσωπικές φιλοδοξίες, οικονομικά οφέλη, μικροσυμφέροντα, και περισσή δόση βλακείας, δεν διστάζουν να βγάζουν στη φόρα ότι κακό κρύβουν μέσα τους.
Πως γίνεται έτσι κανείς; Φονιάς του καλύτερου εαυτού του.

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...