Τελευταία σελίδα αριστερά

… Το ταραγμένο καλοκαίρι του 1974, η μεταπολίτευση κι εμείς. Εμείς ολομόναχοι στον έρωτα, στη ζωή, στον θάνατο και στους μεγάλους αποχαιρετισμούς. Τότε που ήμασταν ακόμη νέοι, αλλά έπρεπε να αποκτήσουμε γρήγορα τη σοφία των δοκιμασμένων – και περισσότερο εγώ που, όπως έλεγε και η Φανή, κυνηγούσα τα φαντάσματα της αγάπης μέσα στα παραμύθια μιας ένοχης αθωότητας… Μα δεν γινόταν ν’ απαρνηθώ τη ζωή μου στο άψε σβήσε, τόσο γρήγορα, με το πρόσχημα της ενηλικίωσης. Κι εξάλλου ήθελα να ζήσω το δράμα αυτής της περίφημης «ενηλικίωσης» σ’ όλη του την έκταση, για να μάθω, επιτέλους, ποιο ήταν το άλλοθι για τόσα «συναισθηματικά τιμήματα». Κάποτε, όμως, άρχισα να μεγαλώνω πραγματικά και μόνο τότε ταξινόμησα εκείνες τις σκόρπιες μέρες του «Χάρτινου Σεπτέμβρη», που πέρασε κι έφυγε μέσα απ’ τα πιο λαμπερά καλοκαίρια μας, λογαριάζοντάς τον σαν μήνα του φθινοπώρου από συνήθεια ημερολογιακή… Απόσπασμα από τον “χάρτινο Σεπτέμβρη της καρδιά μας” το...

Makis Armenis 1 Σεπτεμβρίου   ·  Συνηθίζεται μετά τις διακοπές, το πρώτο κείμενο να έχει το πλεονέκτημα του χρόνου, την απουσία της καθημερινότητας, την προσοχή της επανεκκίνησης, το περιτύλιγμα του εντυπωσιασμού. Δεν θα συμβεί με το σημερινό. Κάποιοι μου λένε πως δεν έχω φιλοδοξίες. Έχουν δίκιο. Η μόνη φιλοδοξία μου είναι, να μην είμαι απολύτως τίποτα. Σ’ αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε με την ελπίδα να καταφέρουμε «Κάτι». Μπορεί ν α άλλαξαν οι εποχές, να μεγάλωσαν, αλλά είναι κάποια πράγματα, που λες και μένουνε πάντα παιδιά. Με καταλαβαίνετε έτσι δεν είναι; Και επειδή ο Σεπτέμβρης θέλει αλήθειες, οι σαφείς απαντήσεις, χρειάζονται και γενναίες ερωτήσεις. Στο δια ταύτα: ρώτα μόνο εσένα πια. Κανείς άλλος δεν θα σου απαντήσει, όπως εσύ. Δεν είναι εγωισμός. Θάρρος είναι. Αυτές τις πρώτες ώρες του φθινοπώρου , προσπαθώ να επαναφέρω το ρολόι στην κανονική του λειτουργία. Αυτές τις μέρες και κυρίως τις νύχτες προσπαθώ να ονειρευτώ για να τις μεγαλώσω. Τι ...

Είναι η εποχή τόσο μπερδεμένη, που μας δυσκολεύει να φανερώσουμε μια σταθερή θέση, να δώσουμε μια επιθετική απάντηση. Στην ερώτηση “τι λες εσύ” το μυαλό μας περιπλανιέται σε πρώτες, δεύτερες, και τρίτες σκέψεις και καταλήγει σε ένα - με μεγάλη δόση αμφιβολίας - “νομίζω”.  Δεν ήταν πάντα έτσι, θα έπρεπε να γκρεμισθεί ένας κόσμος, που βομβά ρδιζε με βεβαιότητες τα άγουρα μυαλά μας, να ηττηθούν τα δόγματα που μας νανούριζαν, να προστεθεί γνώση και χρόνος, για να εντάξουμε την αμφιβολία στην καθομιλούμενη. Η εποχή μας βομβαρδίζει, αν χάσεις την προσήλωση στο στόχο και ακολουθήσεις τις προτροπές της, κινδυνεύεις να σκορπίσεις και στο τέλος, δεν θα είσαι χρήσιμος σε κανέναν. “Ένα ξέπνοο σώμα που έδωσε το παρόν σε όλες τις μάχες και δεν βοήθησε σε καμία” γράφει ο Οδυσσέας Ιωάννου “Πόσα συνεχόμενα ενενηντάλεπτα μπορείς να παίξεις σε υψηλό επίπεδο; Σε πόσα αθλήματα μπορείς να διεκδικήσεις κάτι παραπάνω από την τιμητική συμμετοχή σου; Θέλεις να βοηθήσεις πραγματικά ή να φτιάξεις βιογ...

Τα ψέματα τελείωσαν μαζί με τον Αύγουστο. Και επειδή τα πράγματα θα αρχίσουν να σοβαρεύουν, καλό είναι να τα βάλουμε στη θέση τους. Μην περιμένετε να λερώσω τα χέρια μου. Δεν πρόκειται να ανακατευτώ. Θα οριοθετήσω το χώρο μου και θα κλειστώ στο γυάλινο κλουβί μου. Άλλωστε όπως έγραφα και παλαιοτέρα…. «Τι ελπίδες έχει ένας έξυπνος άνθρωπος, ζωντανός προοδευτ ικός ανάμεσα στο βασίλειο των κουτών; Ελάχιστες, ή θα συμβιβαστεί, ή θα φύγει. Οι παντοδύναμοι ηλίθιοι θα τον ταλαιπωρήσουν, θα τον κυνηγήσουν, θα τον απελπίσουν. Και εννέα στις δέκα φορές θα τον οδηγήσουν σε παραίτηση». Τα επιχειρήματα σε μια πρώτη ανάγνωση, δεν δείχνουν ισχυρά. Σε πρώτο επίπεδο, που η ερμηνεία γίνεται με όρους καθημερινότητας, και πράξεις αριθμητικής, το αποτέλεσμα είναι απολύτως αντίθετο με την έρευνα του δείκτη νοημοσύνης. Οι έξυπνοι που ασφυκτιούν και παραιτούνται είναι οι κουτοί της ιστορίας, αντιθέτως οι κουτοί είναι οι έξυπνοι, αποκτούν δύναμη και καθορίζουν το παιγνίδι. Σε μια δεύτερη επεξεργασία, πο...