Τελευταία σελίδα αριστερά

Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του εξαίρετου συγγραφέα,  δοκιμιογράφου και μεταφραστή Κωστή Παπαγιώργη ένα παλαιότερο κείμενο των ημερών, που θέτει σοβαρά ερωτητικά για την λαϊκή κυριαρχία. Υπάρχουν πλειοψηφίες ή διαμορφώνονται; Κατά καιρούς απ’ αυτήν εδώ τη στήλη έχω εκφράσει το προβληματισμό μου για πόσο τελικά συμμετέχει ο λαός στην λήψη των αποφάσεων. Για το πόσο η πλειοψηφία επιβάλει τις απόψεις της ή για το πόσο χρησιμοποιείται για να συναινέσουν οι πάντες στους σχεδιασμούς της μειοψηφίας. «Παρότι η ψήφος είναι πανάρχαια υπόθεση «όπως η συμβουλή «κυάμων απέχεσθε», αφότου στις ευρωπαϊκές κοινωνίες προτάθηκε το εθνοσωτήριο μέτρο της γενικής ψηφοφορίας, νέα εποχή φάνηκε ότι ανατέλλει για τον πολίτη και τα δικαιώματα του. Η ελπίδα ήταν σαφής, η κοινωνία μπορεί κάλλιστα να μην ανήκει σε μια δράκα – οικονομικά και στρατιωτικά - ισχυρών, αλλά η διαχείριση της τουλάχιστον να συναρτάται με την συναίνεση πάντων. Η πολυφωνία και όλα τα συμπαρομαρτούντα της «διαφωνία, ομοφωνία, ...

Σε μια καθημερινή διαδικασία γραφής, οι αναφορές σε προηγούμενα κείμενα, αποτελούν την αναγκαία προέκταση, που ο χρόνος και οι συνθήκες, τους  είχαν δώσει μια άλλη διάσταση. Το παρακάτω με αφορμή την υποψηφιότητα της κ. Άντζελας Γκερέκου.   Μόλις διάβασα τη δήλωση υποψηφιότητας, κατάλαβα ότι η Άντζελα, μεγάλωσε  μέσα στο ΠΑΣΟΚ,  πονήρεψε, έγινε μέρος του, μέρος της λογικής ενός κόμματος που ακόμα ταλαιπωρεί τη χώρα.  «Επιστροφή στην παιδική αθωότητα» ήταν ο τίτλος, τότε που η Άντζελα  ήταν οκτώ χρόνια νεότερη στην ηλικία  και αθώο παιδάκι  μέσα  σε ένα διεφθαρμένο κόμμα. Από τότε μέχρι σήμερα,   κύλισε πολύ νερό στ’ αυλάκι, μέσα σ’ αυτό  διάστημα η  εξέλιξη ήταν εντυπωσιακή, δυστυχώς προς εκείνη την κατεύθυνση και  με εκείνους τους όρους, που επιβάλλει  το απαξιωμένο πολικό σύστημα. H     Άντζελα έκανε τους εχθρούς της φίλους και τους νέους της φίλους πάλι εχθρούς, ό,τι επέβαλε κάθε φορά το πολιτι...

Για την πόλη από έναν φίλο της και πατέρα του ελληνικού χρονογραφήματος.   Για την πόλη που αυτό το διάστημα,   το προεκλογικό θα έχει την τιμητική της.     Για την πόλη που από το 2007   έχει ενταχθεί στον παγκόσμιο   κατάλογο προστατευόμενων μνημείων   εθνικής κληρονομιάς.     Εκείνη η απόφαση αποτέλεσε δικαίωση, κυρίως των προγόνων μας, αλλά και όλων αυτών που κατά περιόδους είχαν υπό την κυριαρχία τους, την ιδιαίτερη πατρίδα μας. Μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι πλέον, οι απόγονοι, είναι υποχρεωμένοι να διατηρήσουν την περιούσια τους και να την παραδώσουν σώα και αβλαβή στους δικούς τους απογόνους. Και αυτό είναι το   ελάχιστο. Στην προσπάθεια   πλειοδοσίας που επιχειρείται   αυτές τις μέρες, καλό   είναι   όσοι συμμετέχουν   στις επικείμενες εκλογές να   δώσουν μια ματιά στα παρακάτω. «Οι πόλεις δεν σχηματίζονται με τον αριθμό των κατοίκων και τον όγκο των οικοδομών. Δεν κρίνονται από τον πυρετό τ...

Αυτό τι κείμενο   γράφτηκε   λίγο πριν ξεκινήσουν τα μνημόνια.   Επετειακό.   Για την εθνική εορτή και τους εξοπλισμούς ,   η αποκάλυψη των σκανδάλων   ακολούθησε ύστερα από τρία χρόνια. Αν το γνώριζα τότε δεν θα είχα καμία απορία   γιατί είμαστε πρωταθλητές   στην εισαγωγή συμβατικών όπλων . «Αυτός ο θυμός των τελευταίων κειμένων, έρχεται από παλιά. Από τα χρόνια, που φωτογραφιζόμουνα με το κουστούμι της παρέλασης, για να ξεγελάσω το πατέρα μου, παίρνοντας την ανάλογη πόζα στο στούντιο, με βήμα αποφασιστικό και τα χέρια τεντωμένα. Ποτέ δεν παρέλασα στα μαθητικά μου χρόνια, με καμία στολή, ούτε αυτή του μαθητή του 2ου Γυμνασίου και Λυκείου, ούτε του Προσκόπου, ούτε του Ναυτοπροσκόπου, ούτε του Άλκιμου. Στο Στράτο μια φορά που στριμώχτηκα βγήκα ελεύθερος υπηρεσίας. Το θυμήθηκα εν όψη της εθνικής μας εορτής, που θα δούμε για ακόμα μια φορά να παρελαύνουν τα τανκς και τα κανόνια, τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια, και θα καμαρώσουμε, για...