Τελευταία σελίδα αριστερά

Τα χρονοδιαγράμματα μας τελείωσαν, η νέα ορολογία κάνει λόγο, δια βίου, του δικού μας και των γενεών που έρχονται. Δια βίου φτωχοί… Όμως για να φτάσουμε εδώ, δόθηκε πολύ αξία στους τύπους και αγνοήθηκε η ουσία. Όταν το τυπικό, επιχειρεί να υπερκεράσει την ουσία, τότε πρέπει να ανησυχούμε. Σε μια χώρα παραδομένη στους δανειστές της. Σε μια κατ’ επίφαση δημοκρατία, αφού οι όποιες αποφάσεις, δεν αντιπροσωπεύουν, τη λαϊκή βούληση, αλλά υπαγορεύονται από ξένα κέντρα… Μας πειράζουν οι τρίχες. Το χειρότερο δεν είναι κάποιες φωνές αντίδρασης, αυτές πάντα θα υπάρχουν. Το χειρότερα είναι ο εθισμός στο άδικο. Και είναι άδικο προβλήματα ζωτικής σημασίας να περιμένουν τη σειρά τους. Είναι άδικο ο τύπος να προηγείται της ουσίας. Είναι άδικο την ετοιμοθάνατη κοινωνία να την αφήνουμε να περιμένει. «Γι’ αυτό» υποστηρίζει ο κ. Ν. Δήμου «πολλοί δημοσιογράφοι και πολιτικοί αποφασίζουν να ακολουθήσουν ό,τι δεν μπορούν να πολεμήσουν». Έτσι αυτός ο ταλαιπωρημένος Λαός, ενισχύεται στο παραλήρημα ...

Για μας, που οι συμβολισμοί αποτελούν μέρος της ουσίας στη ζωή μας, που ζούμε τις στιγμές, καλές και κακές με τον δέοντα σεβασμό, το χειρότερο μας, είναι να πάμε τζάμπα. Να πάμε από φιλικά πυρά. Από εξοστρακισμό κάποιας σφαίρας. Από πρώην συντρόφους μας, που πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις, ξυρίστηκαν, έκαναν τη χωρίστρα στα δεξιά, φόρεσαν γρι κουστούμι και πίστεψαν, ότι θα εκσυγχρονίσουν την Ελλάδα παρέα, με αυτούς που την κατέστρεψαν. Ενώ με τον Μητσοτάκη, καθαρά πράγματα. Ζεις τη στιγμή ενεργοποιώντας όλους τους μηχανισμούς άμυνας που διαθέτεις και πέφτεις ηρωικά, αλλά ήσυχος, γιατί ξέρεις ότι ο απέναντι σου θέλει να σε σκοτώσει. Σε έχει προειδοποιήσει άλλωστε. Τα πράγματα αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις μέρες μας. Βλέπεις το πρόσωπο του κακού, απέναντι σου και είσαι σαν έτοιμος από καιρό, για το χειρότερο, με μια υποβόσκουσα ηδονή, να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Ζεις τον εφιάλτη με όλες τις αισθήσεις σε πλήρη λειτουργία. Το βέβαιο είναι, ότι δεν θα σε πιάσει στον ...

Πρέπει κάποιος να το γράψει: η ρωσική εβδομάδα που διοργανώνεται στο νησί μας για 16 συναπτά έτη, δεν είναι ούτε ρωσική, ούτε εβδομάδα. Δεν είναι ρωσική, γιατί δεν μεταφέρει ούτε σκόνη από τον πολιτισμό αυτής της μεγάλης χώρας , ούτε εβδομάδα, αφού το πρόγραμμα περιορίζεται σε ένα κουτσό διήμερο. Θα μπορούσε να είναι μια εκδήλωση προς τιμήν του ναυάρχου Ουσακώφ, που εσχάτως έγινε “άγιος” από τους Ρώσους και μέχρι εκεί. Η διοργάνωση μιας ρωσικής εβδομάδας, όπως και μιας ιταλικής, μιας αγγλικής, μιας γαλλικής, είναι καλοδεχούμενη. Η μεταφορά πολιτισμού απ΄ αυτές τις μεγάλες χώρες, που έχουν και ιστορικούς δεσμούς με την Κέρκυρα, πρέπει να επιδιώκεται. Άλλο όμως αυτό και άλλο οι φτωχές επαναλήψεις κάθε χρόνο, που δεν προσφέρουν τίποτα. Ακόμα και το πολεμικό πλοίο που επισκέφτηκε φέτος το νησί μας, ήταν το ίδιο με το περυσινό. Το παρακάτω με μια αύρα Ρωσίας, και πέστε μου, έχει καμία σχέση αυτό με την κατ΄ επίφαση ρωσική εβδομάδα στην Κέρκυρα; Πριν εφτά ...