Τελευταία σελίδα αριστερά

Ούτε κομματικά τείχη ούτε συμφέροντα ούτε φιλοδοξίες, δεν μπορούν να πλήξουν το αληθινό. Και αληθινό είναι αυτό που πηγάζει από μέσα και γίνεται έρωτας ή φιλία. Παρασκευή και μπορεί το απεργιακό κύμα να βρίσκεται σε εξέλιξη, το ΠΑΣΟΚ να ψάχνει την ταυτότητα του, η πολιτική να αποκτά ενδιαφέρον, αλλά και η ψυχή που τόσα έχει υποστεί απ’ όλα αυτά να απαιτεί χρόνο έστω και λίγο για να επιστρέψει εκεί που κατά βάθος όλοι θα επιθυμούσαμε. Χθες τα ξημερώματα μετά από μια πολύωρη συζήτηση ένας φίλος ένοιωσε την ανάγκη να εξομολογήσει τα αδιέξοδα του, προσπάθησε να βρει τον προσανατολισμό του, ύστερα από μια πρόσκρουση στο σύστημα, που δεν την δέχτηκε ο οργανισμός του. Επέστρεψε στις σταθερές, στην κοιλιά της μάνα του, για να ξεκινήσει απ’ την αρχή. Ας μην ανοίξουμε πάλι τη συζήτηση «πουτάνα κοινωνία» και τα συναφή. Είναι η κούραση, η ατελέσφορη προσπάθεια και το αποτέλεσμα μια τρύπα στο νερό. Αφορμή λοιπόν απ’ αυτό προτείνω ασκήσεις αποσυμπίεσης με ένα βιβλίο που φρόντισε η αλεφ να το βρει κα...

Αφορμή του χθεσινού κειμένου, το μακροσκελές σχόλιο που έλαβα στην ηλεκτρονική μου σελίδα, μερικά αποσπάσματα που υμνούν την ποιητική πλευρά του ποδοσφαίρου. Η Άλεφ έψαξε και βρήκε ένα εξαιρετικό κείμενο του Σωτήρη Κακίση υπό τον Τίτλο « Το Κίτρινο Αίμα, Κόκκινο Νερό δε γίνεται» Ερχεται από έναν κόσμο παλιό για να ξυπνήσει μνήμες και εικόνες ξεχασμένες, για τότε που η μπάλα ήταν ακόμη γεμάτη από χαρά, τέχνη, ηρωισμό, αισθήσεις. Γιατι η ομορφιά και η αρμονία βρίσκονται παντού, και στα μεγάλα αλλά και στα μικρά. Ιδίως στα μικρά.Δεν Θυμάμαι: Δεν ξέρω γιατί είχα συμπαθήσει την ΑΕΚ. Ελεγα κι εγώ μικρός: «ΑΕΚ είμαι. Ενωσις!». Ύστερα, έχανε 3-0 στο ημίχρονο η ΑΕΚ από τον Απόλλωνα, από την και πολύ πάντα Ελαφρά Ταξιαρχία. Τ’ άκουγα, όχι στο ραδιόφωνο, στη ραδιοφωνάρα που είχαν τα σπίτια τότε, στο κέντρο της τραπεζαρίας. Κι ο πατέρας μου έφευγε: «Ωραία ομάδα διάλεξες Σωτηράκη!», μου είπε γελώντας, χαμογελώντας!Στη σιωπή μου απάντησε ο Νεστορίδης: Τέσσερα έβαλε στην επανάληψη στη Ριζούπολη (θυμά...

Είναι μερικά βράδια που είναι πράγματι μαγικά, σ’ ανοίγουν ρωγμές στον χρόνο. Διαπιστώνεις ότι ακόμα και το παρελθόν είναι χρόνος ρευστός, σου φανερώνει πτυχές που απαιτούσαν ρυτίδες.Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο « Κώστα Νεστορίδης ο μάγος της μπάλας» εκδόσεις «Άγκυρα», που υπογράφει ο Δημοσιογράφος Νίκος Κατσαρός, η μνήμη μου κατάφερε να ξεπεράσει τα όρια της. Τον εαυτό μου τότε δεν τον θυμάμαι και μια παλιά φωτογραφία που σώζεται ακόμα, δεν την πιστεύω. Τον Κώστα Νεστορίδη όμως τον θυμάμαι με τον δικέφαλο στο στήθος, έτοιμο να μαγέψει και να παρασύρει τα όνειρα μας. Ακριβώς την ίδια φωτογραφία του εξωφύλλου, την έχω από τις «τύχες» που πουλούσαν τότε τα περίπτερα για να μας ξεγελούν. Όμως ο Νεστορίδης δεν μας γέλασε ποτέ, ήταν πάντα συνεπής σ΄ αυτό που τόσο καλά έκανε, και το έκανε για μας. Δευτέρα βράδυ όμως, ξαναζώντας κάτι ξεχασμένο, ξεπερασμένο ίσως αλλά απολύτως μαγικό, κατάλαβα γιατί είναι ακόμα και σήμερα βαθιά μέσα μου ριζωμένη η ΑΕΚ, σαν τις χαμένες πατρίδες γι’ εκείνο...

Η αποδόμηση του δικομματικού συστήματος, και η αλλαγή σκηνικού στην χώρα μας θα μπορούσε, αν δεν υπήρχε η ελκυστική επιλογή της αριστεράς να οδηγήσει σε ατραπούς. Ορθά ο Γιώργος Ρωμαίος σε άρθρο στο Βήμα της Κυριακής, χαρακτηρίζει υγιές και ελπιδοφόρο πολιτικό φαινόμενο την άνοδο του Συνασπισμού και την διέξοδο που προσφέρει σε ψηφοφόρους που έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν το τρένο του δικομματισμού. Όταν έγραφα για άνοιξη της πολιτικής ζωής σε προηγούμενα κείμενα, στο βάθος του μυαλού μου υπήρχε ο δρόμος της αριστεράς. Αν πτώση του δικομματικού συστήματος είχε διέξοδο τον Καρατζαφέρη ή την αποχή, τότε θα μιλούσαμε για χειμώνα και μάλιστα βαρύ. Έχει ενδιαφέρον η άποψη του συντοπίτη μας πρώην Υπουργού που μέσα από ένα σύντομο απολογισμό της τετραετίας καταδεικνύει τη βαθιά κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς τα δύο κόμματα. Να το διαβάσετε. «Η διαπιστωμένη, από όλες τις δημοσκοπήσεις, συρρίκνωση της εκλογικής δύναμης των δύο κομμάτων, που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 34 χρόνια, σε...