Τελευταία σελίδα αριστερά

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα , που περιγράφω παρακάτω σε ένα παλαιότερο κείμενο, αυτό μας οδήγησε στην παρακμή, Σαν την ωραία κοπέλα που επένδυσε μόνο στην ομορφιά της. Και η κατάληξη; Αναμενόμενη. Γλάστρα. «…Και είναι ωραία η Κέρκυρα, ωραία στο σύνολο της. Φύση και άνθρωποι συντονισμένοι για να πλαισιώνουν ο ένας τον άλλο. Δεν είναι ο κερκυραίος έξω από το κλίμα του νησιού, όπως δεν είναι η Κέρκυρα έξω από το κλίμα του κερκυραίου. Ο ένας συμπλήρωμα και προέκταση του αλλού. Το ανθρώπινο ραφινάρισμα που αναπτύσσεται μέσα στον πιο αβρό διάκοσμο. Η πρώτη πνοή δυτικού πολιτισμού. Για όποιον ταξιδεύει προς την Ευρώπη. Η μόνη ελληνική γωνιά που θα δώσει κάποιον άνεμο Ευρώπης, στον αταξίδευτο. Τον άνεμο αυτόν θα τον αισθανθείτε ακόμα πιο ζωηρό όταν έρχεστε από την ηπειρωτική ακτή. Σαν να έχετε αλλάξει πλανήτη». Κινδυνεύεις να χαρακτηρισθείς αχάριστος, αν προσπαθήσεις να αντικρούσεις τα παραπάνω λόγια, του μαγεμένου επισκέπτη. Ακριβώς αυτή η πραότητα και η ομορφιά σημειώνει και την αδυνα...

Το κουβαλάω το σύνθημα από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου. Το επιτρεπτό όριο απουσιών το ξόδευα τις Δευτέρες. Τις ώρες λαιμητόμους του απογεύματος της Κυριακής, τις έπνιγε η χαρά της παρέας και η άνεση του χρόνου. Αύριο ξημερώνει Κυριακή και ας λέγετε Δευτέρα. Μέχρι και σήμερα, που χάσαμε τις μέρες, το τάμα το κρατάω. Άλλαξα μουσική, άλλωστε έχουμε μπροστά μας δυο μήνες και κάτι μέρες προεκλογικού χρόνου, αρκετό διάστημα, για ενδιάμεσες πενιές… Συνεχίζουμε με καλοκαιρινές μπαλάντες, που κάνουν τις μέρες μήνες και γιατί όχι και εποχές. «Τα καλοκαίρια είναι ψέματα» ο τίτλος του βιβλίου, ένα απόσπασμα, για μας που μπορούμε να κάνουμε την Δευτέρα Κυριακή, να προχωρήσουμε παραπέρα … «Τα καλοκαίρια είναι σπίρτα που καίγονται ως την άκρη τους κι ύστερα αφήνουν μουντζούρες σε φωτογραφίες θαμπές απ’ την αλμύρα και σε ηλιοβασιλέματα που ριγήσαμε σφιχταγκαλιασμένοι. ....Είναι μυρωδιές τα καλοκαίρια. .... Το άρωμα της θέρμης του μεσημεριού στη σάρκα. ....Ο βρεγμένος καπνός. ....

Το νέο δεν πηγάζει πάντα από την ηλικία. Τα φαινόμενα στην προκειμένη περίπτωση απατούν. Μπορεί οι νέοι να ξεχωρίζουν με το φρέσκο δέρμα, με την ζωτικότητα, με τις σεξουαλικές επιδώσεις (δεν είναι σίγουρο), με την απειρία, με την μαλακία που επιτρέπεται, με την αθωότητα, με την υπερβολή, με την άγνοια κινδύνου. ΟΧΙ πάντα με το μυαλό. Η παραγωγή νέων ιδεών δεν είναι προνόμιο των νέων, είναι και των νέων. Για να εξηγούμαστε. Αυτό «το φρέσκο αίμα», στην πολιτική, «οι νέοι άνθρωποι», «τα νέα μυαλά», είναι συνθήματα βγαλμένα από μεγάλους, που με προμετωπίδα νέους, κυρίως γερασμένους στο μυαλό, επιχειρούν να ρετουσάρουν την εικόνα τους και να εξυπηρετήσουν τις ανήθικες προτάσεις τους. Ποτέ ένας νέος, που δεν παίζει το ρόλο του μπουκαλέτου, δεν θα επικαλεστεί σαν επιχείρημα την νεότητα του, προσπαθώντας να πείσει για τις ικανότητες του. Αυτό αν συμβαίνει, σημαίνει ότι πίσω από το νεαρό της ηλικίας του, κρύβεται ένα μεγάλο τίποτα, ή το πολύ πολύ ο μπαμπάς του στην καλύτερη περίπτωση...

Τα ψέματα τελείωσαν μαζί με τον Αύγουστο. Και επειδή από σήμερα τα πράγματα θα αρχίσουν να σοβαρεύουν, καλό είναι να τα βάλουμε στη θέση τους. Μην περιμένετε να λερώσω τα χέρια μου. Δεν πρόκειται να ανακατευθώ. Θα οριοθετήσω το χώρο μου και θα κλειστώ στο γυάλινο κλουβί μου. Άλλωστε όπως έγραφα και παλαιοτέρα…. «Τι ελπίδες έχει ένας έξυπνος άνθρωπος, ζωντανός προοδευτικός στο χορό των κουτών; Ελάχιστες, η θα συμβιβαστεί, η θα φύγει. Οι παντοδύναμοι ηλίθιοι θα τον ταλαιπωρήσουν, θα τον κυνηγήσουν, θα τον απελπίσουν. Και εννέα στις δέκα φορές θα τον οδηγήσουν σε παραίτηση». Τα επιχειρήματα σε μια πρώτη ανάγνωση, δεν δείχνουν ισχυρά. Σε πρώτο επίπεδο, που η ερμηνεία γίνεται με όρους καθημερινότητας, και πράξεις αριθμητικής, το αποτέλεσμα είναι απολύτως αντίθετο με την έρευνα του δείκτη νοημοσύνης. Οι έξυπνοι που ασφυκτιούν και παραιτούνται είναι οι κουτοί της ιστορίας, αντιθέτως οι κουτοί είναι οι έξυπνοι, αποκτούν δύναμη και καθορίζουν το παιγνίδι. Σε μια δεύτερη επεξεργασία, που τα...

Τίτλοι τέλους και μακάρι να έμπαινε κατευθείαν ο χειμώνας, να ξεμπερδεύουμε. Γιατί ως γνωστόν οι αναμονές ανήκουν στα βαρέως ανθυγιεινά επαγγέλματα. Και τι άλλο από μια αναμονή είναι το φθινόπωρο. Οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη είναι κάτι εντελώς ακαθόριστο. Δεν είναι εποχή το φθινόπωρο είναι προθάλαμος, είναι το περίμενε για κάτι που θέλεις να το ξεφορτωθείς όσο πιο γρήγορα γίνεται. Αυτό είναι τελικά που μας χαλάει τη διάθεση και ανοίγει την πόρτα της μελαγχολίας. Γι’ αυτό έφτασα στα άκρα με το προηγούμενο κείμενο, εκεί που δεν έχει άλλο παρακάτω, για να μπορέσω να χαρώ το απρόσμενο πριν, έστω και δυο βήματα πριν. Αυτή η απροσδιόριστη μουντή εποχή δεν παύει να είναι ένα κομμάτι απ’ την ζωή μας, που αν μην τι άλλο πρέπει να τη ζήσουμε. Και θα τη ζήσουμε μόνο όταν σηκωθούμε απ’ τον προθάλαμο της αναμονής και ανοίξουμε, από αύριο κιόλα το ζεστό σαλόνι του χειμώνα. Τώρα όσο για τη θεραπεία… Μια είναι η καλύτερη, δηλώνει διάσημος Αμερικανός γιατρός. «Ζήστε τη ζωή σας». Και τα χάπια...