Τελευταία σελίδα αριστερά

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών πανεπιστήμιων. Το παρακάτω κείμενο, απάντηση σε όσους βάζουν τα παιδιά απέναντι. Τις ηλιόλουστες μέρες του χειμώνα δεν τις αφήναμε να πάνε χαμένες. Ήταν καιρός για παιγνίδι, το σπίτι δε μας χωρούσε. Μαζευόμαστε στην γειτονιά και «κάναμε το διάολο τέσσερα». Παίζαμε τους μεγάλους με φαντασία ζηλευτή. Κυριακή πρωί. Τα παιδιά μου καθηλωμένα στον καναπέ, παρακολουθούν, τα παιγνίδια των άλλων. Αλλόκοτοι ήρωες, τους στερούν τη φαντασία και τους κλέβουν την ενεργητικότητα. Τρομακτικά όντα τα υποχρεώνουν σε αδράνεια στερώντας τους το δημιουργικό παιγνίδι. Δεν λέω είναι άλλες εποχές, ανησυχώ όμως. Πως χωρίς το λαχάνιασμα του «κυνηγητού», θα τρέξουν αργότερα στον μαραθώνιο;. Όταν στο «κλεφτές και αστυνόμους» καταθέταμε την τελευταία ικμάδα της αντοχής μας. Όταν στο ατελείωτο κυνηγητό μας «έπιανε η σπλήνα». Όταν στα παιγνίδια χωρίς παιγνίδια, επιστρατεύαμε το...

Σε λίγο θ’ ανοίξει και πάλι το φλέγον θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων . Ο Δήμος αδυνατεί να ανταποκριθεί στο δυσβάστακτο κόστος της μεταφοράς, που από προσωρινή έγινε μόνιμη. Το εργοστάσιο έχει οδηγηθεί στις καλένδες και η ανακύκλωση στην πηγή, αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Διαβάζοντας το παρακάτω που έχει γραφτεί πριν 18 χρόνια, το 2006, θα αντιληφθείτε το μέγεθος της ακινησίας γύρω απ’ αυτήν την τραγική κατάσταση που βιώνουμε. «Θα ξεκινήσουμε από το γεγονός. H πόλη της Κέρκυρας είναι μια βρώμικη πόλη. Καμία αμφιβολία. Οι προσπάθειες της Υπηρεσίας καθαριότητας, της σημερινής Δημοτικής αρχής, αλλά και της προηγούμενης δεν μπόρεσα να αντιμετωπίσουν το ολοένα αυξανόμενο πρόβλημα της καθαριότητας. Υποθέτω ότι και νέα Δημοτική αρχή κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες θα έχει την ίδια τύχη. Η αποκομιδή των απορριμμάτων όσο συστηματικά και αν γίνεται δεν μπορεί να εγγυηθεί μια καθαρή πόλη. Οι καθαρές πόλεις ξεκινούν από τις προθέσεις της κεντρικής εξουσίας, κατά πόσο είναι διατεθειμένη ...

Αυτοί που σπεύδουν πρώτοι να συγχαρούν και να προσφέρουν εκδουλεύσεις στους νέους άρχοντες, τους συναντάμε σε όλες τις τοπικές κοινωνίες. Η Κέρκυρα και λόγω Βενετίας, κάνει πρωταθλητισμό. Πρωταγωνιστεί μέχρι αηδίας, με μια φυλή ανθρώπων, που πριν λίγο καιρό έφτυναν και σήμερα φοράνε το «μουζέτο» που ταιριάζει στην περίσταση, βγάζουν την γλώσσα μέχρι το γόνατο και αρχίζουν να γλύφουν. Αυτή η φυλή δεν ανήκει σε αυτό ακριβώς ή σε εκείνο, δεν είναι αυτό ή εκείνο – αλλά κάτι ανάμεσα. Άνθρωποι, που η βούλησή τους είναι πάντα με την εξουσία και αυτήν την στάση από μεταμφίεση σε μεταμφίεση, θα την κάνουν τρόπο ζωής. Αυτή η φυλή των ανθρώπων που βρίσκεται ανάμεσα , όπως γραφεί ο Κωστής Παπαγιώργης «έχουν την πιο αδύναμη μνήμη. Ήλιος; Τον πιστεύουν. Βροχή; Τρέχουν να προφυλαχθούν αιφνιδιασμένοι. Δεν ξέρουν να συνδέσουν τον ήλιο με τη βροχή, την ηδονή με την συνακόλουθη λύπη, ούτε βέβαια τις περιπαθείς φιλίες με την ανεξήγητη έχθρα που ακολουθεί. Γι’ αυτό άλλωστε μπροστά στο χρόνο παραμένουν άπορ...

Ξεκίνησε η θητεία για τους νέους άρχοντες και τις νέες αρχές, μαζί και η περίοδος χάριτος με καταληκτική ημερομηνία την 30η Ιουνίου. Άς είμαστε επιεικείς αυτές τις πρώτες ημέρες. Η κεκτημένη ταχύτητα από την προεκλογική περίοδο , δημιουργεί πάντοτε στην αρχή κάποιες αρρυθμίες. Ας μην ξεχνάμε ότι προεκλογικά υπήρχε η ευχέρεια ανέξοδα να επικοινωνήσουν τις προθέσεις τους, τα όνειρά τους, τις ουτοπίες τους. Δεν είναι εύκολο από την μία μέρα στην άλλη η επικοινωνία να γίνεται στη βάση της αλήθειας του έργου και της πραγματικότητας, όπως δεν είναι εύκολο να αμβλυνθούν μεμιάς η αντιπαλότητα , η πίκρα , ο θυμός, το μίσος και η εκδικητικότητα, που λαμβάνει χώρα σε τέτοιες περιόδους. Μη δίνετε σημασία λοιπόν στα όποια μεμονωμένα περιστατικά ρεβανσισμού, που μπορεί να παρατηρηθούν από κουφιοκέφαλους αυλικούς των νέων και παλαιών αρχόντων. Ό,τι γράφω παραπάνω και παρακάτω , έχει διδακτικό σκοπό. Πρόκειται για διατυπωμένες σκέψεις από εμπειρία πολλών ετών, που ο γράφων είχε την τύχη ή την ατυχία ν...

Θα είναι καλό το 2024; Μικροί μεγάλοι ψάχνουν απεγνωσμένα την καλή είδηση στο ζωδιακό κύκλο. Για ποιους θα είναι καλό, για τους Ταύρους ή τους Αιγόκερους, τους Ιχθείς ή τους Παρθένους. Και αν είναι καλή χρόνια σε ποιον τομέα θα είναι; Έχει σφίξει τόσο πολύ η πραγματική πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια, που τρέχουμε να πιαστούμε από κάπου για να πορευτούμε το νέον έτος. Κι ας ξέρουμε πως πρόκειται για ένα αγορασμένο ψέμα. Σας έγραφα παλιότερα ότι αγαπάω τα Χριστούγεννα, άλλα όχι και την Πρωτοχρονιά, λογικό δεν ακούγεται; Γιατί να αγαπάω την άθροιση και έναν χρόνο κυνηγό. Φρένο! φέρτε πίσω τα ρολόγια τα χρόνια τις ζωές μας. «Θέλω κάθε πρωινό νά΄ ναι για μένα και μια πρωτοχρονιά». «Κάθε πρωί, καθώς ξυπνώ άλλη μια φορά κάτω από το πέπλο του ουρανού, νιώθω πως για μένα είναι πρωτοχρονιά, γράφει ο Αντόνιο Γκράμσι. Γι΄ αυτό μισώ τις πρωτοχρονιές με καθορισμένη ημερομηνία, που μετατρέπουν τη ζωή και το ανθρώπινο πνεύμα σε μια εμπορική επιχείρηση, με τον ωραίο τους απολογισμό, με τον ισολογισ...

Πέρυσι τέτοιες μέρες, στα "θέλω" μου ήταν ένα ταξίδι στην Αμερική, ξεκινώντας από την Νέα Υόρκη. Το θέλω έμεινε θέλω, για να κρατάει ζεστή την απαίτηση και όχι μόνο αυτήν, φέτος θέλω και άλλα πράγματα να κάνω, άλλωστε ζωή δίχως όνειρα είναι ζωή χαμένη. Μ’ αρέσει να μαγειρεύω και να κάνω έρωτα, η όρεξη και το σεξ είναι μεγάλες κινητήριες δυνάμεις, όπως γραφεί η Ιζαμπέλ Αλιέντε, διατηρούν και αναπαράγουν το είδος, προκαλούν πολέμους και τραγούδια , επηρεάζουν τις θρησκείες, τους νόμους και την τέχνη. Και όταν πια δεν θα μπορώ να κάνω έρωτα , ελπίζω να συνεχίσω να χαίρομαι τουλάχιστον το φαγητό και τις αναμνήσεις. Την επόμενη χρονιά , που απέχει λίγα εικοσιτετράωρα από σήμερα, σκέφτομαι, να μοιραστώ τις μαγειρικές μαζί σας, όχι σκέτες συνταγές, μαγειρικές με προεκτάσεις που φτάνουν μέχρι τα ακροδάχτυλα. Μπερδεύοντας λέξεις και γεύσεις σε ένα προσωπικό ερωτικό όργιο, που ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βάλει την δική του πινελιά και να ταξιδέψει σε έναν άλλο κόσμο. Όπως ο Αμερικανός ...

ο παρακάτω θα μπορούσε να είναι σχόλιο, σε ένα ωραίο κείμενο που έγραψε πρόσφατα ο Σταμάτης Κυριάκης με τίτλο «Χριστουγεννιάτικες ιστορίες» Μπορεί η τρομακτική ακρίβεια να επιβάλει αυτοσυγκράτηση, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να στερεί την δυνατότητα ακόμα και για τ’ αναγκαία, η μανία του καταναλωτισμού όμως ζει και βασιλεύει. Και πώς να γίνει διαφορετικά αφού το μοντέλο που οδήγησε στην καταστροφή, επιμένει να διαφημίζει κινητά και αυτοκίνητα, μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων, όχι βεβαίως των αγαθών αλλά των χρημάτων. Δεν είναι η σωματική κόπωση, που μας καταβάλει αυτές τις μέρες, αλλά η ψυχική ταλαιπωρία, που υπαγορεύεται από την αθέατη ανάγκη της απληστίας, που εισβάλει χωρίς την θέληση μας σαν ναρκωτική ουσία στα εγκεφαλικά μας κύτταρα και μας ομογενοποιεί. Τρέχουμε να προφτάσουμε τα πάντα, να μην μας λείψει τίποτα για να τα κλειστούμε στην κιβωτό της απόλαυσης περιμένοντας τη συντέλεια του κόσμου. Και επειδή βεβαίως είναι αδύνατον, να μην ξεχάσουμε και κάτι έξω από την κιβωτό, έρ...

Με την αλλαγή του χρόνου αλλάζουν και οι αρχές, Δημοτικές και Περιφερειακές. Παράδοση του παλαιού στο νέο. Τι παραδίδεται και τι παραλαμβάνεται; Η απάντηση βρίσκεται στα λόγια τα μεγάλα. Σε ευχές και φράσεις που δεν έχουν καμία σημασία, σε αριθμούς που έπονται από το σημείο της αφαίρεσης. Σε ακόμα ένα ανακάτεμα της τράπουλας, που πατάει στη σιγουριά του φακίρη. Όλα τα φύλλα της, είναι ίδια. Οι λέξεις πρέπει να έχουν μια αντιστοιχία με την ζωή. Αισθάνομαι ότι μας περίσσευαν τα λόγια και μας λιγοστεύει η ζωή. Επικίνδυνα πράγματα. Ας δούμε πέρα και έξω από το μικρόκοσμό μας, που όσες προμήθειες δύναμης και αν έχεις μαζί σου, αν γελαστείς και παραβιάσεις το χρονοδιάγραμμα της πορείας σου, τελειώνουν οι αναπνοές και πνίγεσαι εν αγνοία σου. Είναι πολλά εκείνα που δεν χωράνε στα σχήματά μου. Το μικροκλίμα, υπήρξε καθοριστικός παράγοντας γι’ αυτήν την κατάσταση που βιώνουμε εδώ στη μικρή μας πόλη. Έξω έχει λιακάδα αλλά πώς να τη δεις με κλειστά παράθυρα; Γίνανε ένα με την υγρασία, ο ορίζοντας,...

  Καλό σου ταξίδι, μεγάλε Κώστα Νεστορίδη Ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της ιστορίας της ΑΕΚ, ένας μύθος του ελληνικού ποδοσφαίρου, έφυγε για το τελευταίο του ταξίδι. Ο Κώστας Νεστορίδης, σημάδεψε μια εποχή που το ποδόσφαιρο δεν είχε χούλιγκαν , τα γήπεδα ήταν γεμάτα με φιλάθλους και από τις δύο ομάδες και οι ποδοσφαιριστές έπαιζαν για την φανέλα. Είναι μερικά βράδια που είναι πράγματι μαγικά, σ’ ανοίγουν ρωγμές στον χρόνο. Διαπιστώνεις ότι ακόμα και το παρελθόν είναι χρόνος ρευστός, σου φανερώνει πτυχές που απαιτούσαν ρυτίδες. Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο «Κώστα Νεστορίδης ο μάγος της μπάλας», η μνήμη μου κατάφερε να ξεπεράσει τα όρια της. Τον εαυτό μου τότε δεν τον θυμάμαι και μια παλιά φωτογραφία που σώζεται ακόμα, δεν την πιστεύω. Τον Κώστα Νεστορίδη όμως τον θυμάμαι με τον δικέφαλο στο στήθος, έτοιμο να μαγέψει και να παρασύρει τα όνειρά μας. Ακριβώς την ίδια φωτογραφία του εξωφύλλου, την έχω από τις «τύχες» που πουλούσαν τότε τα περίπτερα για να μας ξεγελούν. Όμως ο Νεστ...

  40 χρόνια ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Έτσι άρχισαν όλα... ΜΕΣΑ Νοεμβρίου του 1983, παραμονές Πολυτεχνείου πριν σαράντα χρόνια, προετοιμάζαμε, κάτω από αντίξοες συνθήκες, την έκδοση της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Κερκυραϊκή Ενημέρωση». Στις 19 Νοεμβρίου, ημέρα Σάββατο, ξεκινάει το ταξίδι. Στο μικρό Τυπογραφείο Offset του Στέφανου Πουλημένου, Συβότων 16, κρατούσαμε με υπερηφάνεια στο χέρι μας, το πρώτο φύλλο... Η ΑΠΟΦΑΣΗ ήταν ειλημμένη από το 1980, όταν τελείωσα τη Σχολή Δημοσιογραφίας. Μεσολάβησε η στρατιωτική μου θητεία και έναν χρόνο μετά, με τον συνάδελφό μου, Παναγιώτη Ζωναρά, γνωριμία του στρατού, προχωρήσαμε, με ασυγκράτητο ενθουσιασμό και άγνοια κινδύνου, στην υλοποίηση αυτής της παράτολμης ιδέας. ΣΤΗΝ Κέρκυρα εκείνη την εποχή υπήρχαν τρεις καθημερινές εφημερίδες. Το «Κερκυραϊκό Βήμα», του Κώστα Μπαλού, η «Ελευθερία» του Κώστα Τζεβελίκα, η «Σημερινή» του Νώντα Βέργη και κάποιες περιοδικές εκδόσεις. Όλες χρησιμοποιούσαν τα κλασσικά τυπογραφεία και το σύστημα της λινοτυπίας. Παράλληλα, είχε ξεκ...