Τελευταία σελίδα αριστερά

Η τηλεόραση, και οι άλλοι, οι άλλοι οι τίποτα, γιατί πλέον σύμφωνα με το καινούργιο δόγμα, όποιος δεν περνάει, μέσα από την τηλεόραση, δεν υπάρχει. Έτσι θα σκέφτηκε και ο Βουλευτής της Ν.Δ κ. Κουκοδήμος, που παρέκαμψε, ακόμα και το ίδιο του το κόμμα και έστειλε την επιστολή του στην «Ζούγκλα», για να διαφωτίσει τον ελληνικό λαό για τη στάση του, στη διαμεσολάβηση για τη γνωστή υπόθεση. Αναρωτιέται κανείς, που είναι τα κόμματα που είναι, τα θεσμοθετημένα τους όργανα, που είναι οι πολιτικοί, που είναι ο Λαός. Όλα μέσα στον μύλο που τα αλέθει. Φίλοι και εχθροί, σε ένα διαρκές ανακάτεμα. Κατάντια. Γιατί κατάντια είναι να περιμένει μια κοινωνία, από έναν Λαζόπουλο να βγάζει την αγανάκτηση της. Μια κοινωνία που δεν κουνάει το χεράκι της και αφήνει τον κιτρινισμένο βούρκο να σκεπάζει τα πάντα. Παλιά οι τηλεθεατές παρακολουθούσαν αναπαραστάσεις πολέμων σκηνοθετημένες ίντριγκες, αστυνομικές περιπέτειες, με πρωταγωνιστές ηθοποιούς. Σήμερα τα παρακολουθεί όλα αυτά στην πρωτότυπη μορφή τους. Οι ρό...

Εν μέσω της δυσωδίας του κιτρινισμένου βούρκου των τελευταίων ημερών, προτείνω να κλείσουμε την μύτη και να μιλήσουμε και για την πολιτική. Οι τελευταίες εκλογές αλλά και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν την αυξημένη δυσαρέσκεια των πολιτών για τα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Είναι βέβαιο πως τα θεμέλια του δικομματισμού αρχίζουν να τρίζουν. Η μακρά μεταπολιτευτική περίοδος βρίσκεται στο τέλος της. Mε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του στο σημερινό φύλλο της "Καθημερινής" ο Παντελής Μπουκάλας θέτει την πένα του επί... τον τύπο των ήλων του ελλαδικού δικομματικού πολιτικού συστήματος. Αφού αναφέρεται στα υψηλότατα ποσοστά δυσαρέσκειας των πολιτών έναντι των δύο κομμάτων, όπως καταγράφονται σε αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις, επισημαίνει: Τα δύο κόμματα, με την ανίατη ατολμία τους, τις παλινωδίες, τον εσωτερικό τους εμφύλιο, την εξουσιολαγνία τους, τη λαφυραγώγηση του κράτους όποτε τους δίνεται η ευκαιρία, την ανούσια ηθικολογία τους, τον...

Από λάθος την προηγούμενη εβδομάδα, ένα κείμενο για τις πλαστικές σακούλες δημοσιεύτηκε 2 φορές. Στο χθεσινό φύλλο με αφορμή το δημοσιευθέν εις διπλούν άρθρο, ο γιατρός κ. Κουλούρης έγραψε ένα δικό του κείμενο για το περιβάλλον, κάτι είναι και αυτό, παρότι όπως υποστηρίζει « ούτε εγώ, ούτε ο κ. Αρμένης δεν φτάνουν για να λυθεί το πρόβλημα…» Σκέφτηκα με αφορμή το λάθος, ότι κάποια κείμενα που προτείνουν, δεν φτάνει μία φορά να δημοσιεύονται και δύο και περισσότερες φορές μέχρι να ερεθίσουν κάποιο ευαίσθητο αυτί αρμοδίου. Μην απογοητεύεστε κ. Κουλούρη, την παρακάτω πρόταση είναι η έκτη φορά που την υποβάλλω γραπτώς απ’ αυτήν εδώ την στήλη και θα συνεχίσω. Η Καλυψώ δεν σταμάτησε Κέρκυρα Οι μύθοι μεγαλώνουνε αλλά μένουν πάντα νέοι. Μίκης Θεοδωράκη. Μπροστά στην μαγεία της δημιουργίας, τα λόγια ωχριούν. «Εγώ περπάτησα στον Άδη ζωντανός και μες στης νύχτας έχω ζήσει τα σκοτάδια. Με τους αγγέλους τα ΄χω πιει κάμποσα βράδια με τους δαιμόνους έχω γίνει κολλητός. Στον Κάτω Κόσμο, τον απόκληρο πο...

Γιατί λέτε με απασχολεί ο χρόνος; Είναι το βάρος, που μεγαλώνει και ώμοι που αδυνατίζουν. Μακάρι και το μυαλό να μπορούσε να σβήσει τα ένδοξα χρόνια της νεότητας μας και να προσαρμοστεί στην σκληρή πραγματικότητα. Όμως ζηλεύει τις στιγμές εκείνες και επιχειρεί που και που να τις ξαναζήσει. Κάθε απόπειρα και μια ανώμαλη προσγείωση, γιατί μπορεί να υπάρχουν και έρωτες γεροντικοί, αυτοί όμως συμπληρώνουν τη λίστα των ασθενειών, που έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους. Η απογοήτευση μεγαλώνει, όταν το γεμάτο πορτοφόλι σε προτρέπει να ενισχύσεις τα όμορφα κορίτσια εξ ανατολών, μόλις το καμπανάκι κτυπήσει λήξη του πληρωμένου χρόνου, πάλι το μυαλό γυρίζει πίσω εκεί που μέτραγε η ομορφιά της νεότητας μας. Είχα διαβάσει χθες ένα άρθρο για το παλιμπαιδισμό, και θυμήθηκα την πρώτη γενιά των εντιμότατων φίλων μου, γι’ εαυτό και η παραπάνω αναφορά. Παρακάτω μια συμπλέουσα με τις απόψεις μου, σε μεταμεσονύκτια ραδιοφωνική εκπομπή. «Καρδιά μου εγώ, μιλιά μου εγώ, παρελθόν μου εγώ, βλακεία μου ε...