Τελευταία σελίδα αριστερά

Αν η μελαγχολία αναζητούσε μήνα, τον Αύγουστο θα διάλεγε. Έχω την αίσθηση ότι η 15η Αυγούστου είναι το σημείο μηδέν του χρόνου. Μικρός θυμάμαι, μετά την αποκορύφωση της γιορτής, τους επισκέπτες του χωριού να ετοιμάζουν τις αποσκευές της επιστροφής. «Καλό χειμώνα» μας έλεγαν κατά την αναχώρηση και χρειάστηκε να περάσουν κάποια χρόνια για να καταλάβω την ευχή. Από τις 16 άρχισα να ακούω τον ήχο του κουδουνιού του σχολείου, παρότι υπήρχε πολύς χρόνος ακόμα για την σχολική περίοδο. Ύστερα οι υποχρεώσεις, που είχαν συγκεντρωθεί, από το προηγούμενο διάστημα, με την ευκολία που σου δίνει το καλοκαίρι όταν το έχεις μπροστά σου. «Για μετά της Παναγίας», μέχρι να γίνουν ψηλό βουνό και να μην ξέρεις από πού ν’ αρχίσεις. Έρχεται κάποια στιγμή και αυτή η στιγμή είναι τώρα, που το μόνο που σε ανησυχεί είναι ο αύξων αριθμός του μήνα. 51ος Αύγουστος. Μετά της Παναγίας αλλάζουν όλα; Εξαρτάται, από την προπόνηση που 'χει προηγηθεί με σωστή προετοιμασία και αντίστροφες μετρήσεις μπορεί και να μη...

Θα μπορούσα να ήμουν Δήμαρχος, Νομάρχης, ή Βουλευτής; ΟΧΙ. Αισθάνομαι σε πολλές περιπτώσεις ότι έχω περισσότερες ικανότητες. Νομίζω ότι ξέρω τι πρέπει να κάνω. Πιστεύω ότι έχω όλες τις χάρες για να βρεθώ μπροστά, κάτι όμως μου λείπει, που με καταδικάζει στο περιθώριο και στερεί όλων των άλλων να υπηρετήσουν την κοινωνία. Τι είναι αυτό; Δεν μπορώ να κάνω παρέα με μαλάκες. Δεν έχω υπομονή να συμμετέχω σε ατέρμονες, και ανούσιες συνεδριάσεις. Δεν μπορώ να κάνω κάτι, που δεν πιστεύω. Δεν ακολουθώ το πρωτόκολλο. Η γραβάτα όταν με σφίγγει την πετάω . Θέλω οι συνεργάτες μου, να είναι φίλοι πιστοί και όχι λαμόγια. Δεν με ενδιαφέρει η εξουσία που λειτουργεί εντός εκλογικού χρόνου. Δεν μ’ αρέσει η συγκέντρωση εξουσιών που δεν ξέρω τι να τις κάνω. Δεν έχω τόση υπομονή, που να φτάνει στα όρια της αναισθησίας. Δεν μπορώ να χαμογελάω όταν δεν μου βγαίνει. Δεν μπορώ να χορεύω και να τραγουδάω όταν δεν έχω κέφι. Δεν μπορώ να υπόσχομαι όταν ξέρω ότι δεν μπορώ να ανταποκριθώ. Δεν μπορώ...

Όσο μειώνεται ο προεκλογικός χρόνος και το παιγνίδι ανάβει, οι πρωταγωνιστές υπό την επήρεια της μέθης και τη ψυχραιμία να έχει πάει περίπατο, δεν διστάζουν να τα παίζουν όλα για όλα. «Τα ρέστα μου». Είναι η στιγμή που τινάζεις την πάγκα στον αέρα, ή σε τινάζει και γυρνάς χαμένος σε ένα σπίτι υποθηκευμένο ταπί, αλλά όχι ψύχραιμος, γιατί τα ρέστα τα δίνεις σε στιγμή πανικού, με μυαλό κουρκούτι και ανασφάλεια που ξεπερνάει τα όρια του επιτρεπτού. Τα δίνουν όλα χωρίς ίσως να σκέφτονται οι περισσότεροι την επόμενη μέρα, χωρίς να κρατάνε αναμονές, λες η ζωή έχει καταληκτική ημερομηνία αυτή των εκλογών . Ευτυχώς που μέσα σ΄ αυτό το παιχνίδι πλειοδοσίας, υπάρχουν και οι παίκτες, που η εμπειρία τους επιτρέπει να σκέφτονται το μέλλον, να σκέφτονται που μετά απ’ αυτούς ακολουθούν και άλλοι, που στο βάθος του χρόνου, έστω και με την βοήθεια της ιστορίας θα χορέψουνε στην επιβλητική σάλα των «ρόδων», δικαιωμένοι από τις γενιές που ακολουθούν. Είναι συνήθως αυτοί που ήξεραν να διαχειριστούν τις...

Η έκπτωση των αξιών γύρω από την πολιτική διαδικασία, είναι αποτέλεσμα της απαξίωσης, της αδιαφορίας και της μη συμμετοχής από πλευράς της κοινωνίας. Ο Λαός αδιαφορεί για την πολιτική και όχι μόνο δεν συμμετέχει στα τεκταινόμενα, αλλά απέχει σε ένα μεγάλο ποσοστό ακόμα και απ’ αυτήν την εκλογική διαδικασία, μια πράξη που καλείτε να επιτελέσει κάθε τέσσερα χρόνια.. Τα θλιβερά φαινόμενα που παρατηρούμε στην πολιτική σκηνή από τους ολίγους που δείχνουν ενδιαφέρον, θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν υπήρχε ισχυρή λαϊκή παρουσία. Η παράσταση δίνεται σε κενά καθίσματα και ο θίασος στερούμενος του κριτή αυθαιρετεί. Φτάσαμε στο σημείο, όχι μόνο να μην συμμετέχουμε αλλά να εγκαταλείψουμε και αυτή την θέση του θεατή, προκειμένου να παρακολουθήσουμε πιο εύπεπτα ψυχαγωγικά προγράμματα. Η πορεία με μια τέτοια παθητική στάση είναι προδιαγραμμένη, δεν ωφελούν οι σχολιασμοί, δεν δικαιούμαστε να κάνουμε κριτική σε ένα έργο που δεν έχουμε παρακολουθήσει. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Και για ένα πο...