Η έκπτωση των αξιών γύρω από την πολιτική διαδικασία, είναι αποτέλεσμα της απαξίωσης, της αδιαφορίας και της μη συμμετοχής από πλευράς της κοινωνίας.
Ο Λαός αδιαφορεί για την πολιτική και όχι μόνο δεν συμμετέχει στα τεκταινόμενα, αλλά απέχει σε ένα μεγάλο ποσοστό ακόμα και απ’ αυτήν την εκλογική διαδικασία, μια πράξη που καλείτε να επιτελέσει κάθε τέσσερα χρόνια..
Τα θλιβερά φαινόμενα που παρατηρούμε στην πολιτική σκηνή από τους ολίγους που δείχνουν ενδιαφέρον, θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν υπήρχε ισχυρή λαϊκή παρουσία. Η παράσταση δίνεται σε κενά καθίσματα και ο θίασος στερούμενος του κριτή αυθαιρετεί.
Φτάσαμε στο σημείο, όχι μόνο να μην συμμετέχουμε αλλά να εγκαταλείψουμε και αυτή την θέση του θεατή, προκειμένου να παρακολουθήσουμε πιο εύπεπτα ψυχαγωγικά προγράμματα.
Η πορεία με μια τέτοια παθητική στάση είναι προδιαγραμμένη, δεν ωφελούν οι σχολιασμοί, δεν δικαιούμαστε να κάνουμε κριτική σε ένα έργο που δεν έχουμε παρακολουθήσει.
Τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Και για ένα ποτήρι νερό, που λέει ο λόγος , πρέπει να σκάψουμε να βρούμε πηγάδι.
Στην δίνη των εκλογικών αναμετρήσεων, των προσωπικών φιλοδοξιών, των οικονομικών συμφερόντων, το χάνουμε το σημαντικό. Και δεν το χάνουν οι εμπλεκόμενοι, οι οποίοι συνειδητά λειτουργούν με τα παραπάνω κριτήρια, το χάνει ίδιος ο Λαός, που παρακολουθεί το παιγνίδι εξ αποστάσεως, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι το αποτέλεσμα τον αφορά.
Τι προέχει σήμερα, στη σκέψη ενός πολιτικού; Να αλλάξει την κοινωνία να προσφέρει υπηρεσίες στους πολίτες ή να αναρριχηθεί στην εξουσία; Θέλει και ρώτημα; Από την στιγμή που ο πολίτης προσδιορίζεται καλύτερα με τους όρους «πελάτης - καταναλωτής», μην περιμένετε να ξημερώσει. Ο καβγάς στις μέρες μας, γίνεται για το πάπλωμα.
Ο Λαός αδιαφορεί για την πολιτική και όχι μόνο δεν συμμετέχει στα τεκταινόμενα, αλλά απέχει σε ένα μεγάλο ποσοστό ακόμα και απ’ αυτήν την εκλογική διαδικασία, μια πράξη που καλείτε να επιτελέσει κάθε τέσσερα χρόνια..
Τα θλιβερά φαινόμενα που παρατηρούμε στην πολιτική σκηνή από τους ολίγους που δείχνουν ενδιαφέρον, θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν υπήρχε ισχυρή λαϊκή παρουσία. Η παράσταση δίνεται σε κενά καθίσματα και ο θίασος στερούμενος του κριτή αυθαιρετεί.
Φτάσαμε στο σημείο, όχι μόνο να μην συμμετέχουμε αλλά να εγκαταλείψουμε και αυτή την θέση του θεατή, προκειμένου να παρακολουθήσουμε πιο εύπεπτα ψυχαγωγικά προγράμματα.
Η πορεία με μια τέτοια παθητική στάση είναι προδιαγραμμένη, δεν ωφελούν οι σχολιασμοί, δεν δικαιούμαστε να κάνουμε κριτική σε ένα έργο που δεν έχουμε παρακολουθήσει.
Τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Και για ένα ποτήρι νερό, που λέει ο λόγος , πρέπει να σκάψουμε να βρούμε πηγάδι.
Στην δίνη των εκλογικών αναμετρήσεων, των προσωπικών φιλοδοξιών, των οικονομικών συμφερόντων, το χάνουμε το σημαντικό. Και δεν το χάνουν οι εμπλεκόμενοι, οι οποίοι συνειδητά λειτουργούν με τα παραπάνω κριτήρια, το χάνει ίδιος ο Λαός, που παρακολουθεί το παιγνίδι εξ αποστάσεως, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι το αποτέλεσμα τον αφορά.
Τι προέχει σήμερα, στη σκέψη ενός πολιτικού; Να αλλάξει την κοινωνία να προσφέρει υπηρεσίες στους πολίτες ή να αναρριχηθεί στην εξουσία; Θέλει και ρώτημα; Από την στιγμή που ο πολίτης προσδιορίζεται καλύτερα με τους όρους «πελάτης - καταναλωτής», μην περιμένετε να ξημερώσει. Ο καβγάς στις μέρες μας, γίνεται για το πάπλωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου