Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Μόνο η ελευθέρια

Ούτε απόλαυση, ούτε δόξα, ούτε εξουσία. Η ελευθέρια, μόνο η ελευθέρια.
Το να περνάς από τις οπτασίες της πίστης στα φαντάσματα της λογικής, είναι απλώς σαν να σου αλαλάζουν κελί.
…Και μια βαθιά και αηδιαστική περιφρόνηση για όσους εργάζονται για την ανθρωπότητα, για όσους πολεμούν για την πατρίδα και δίνουν τη ζωή τους προκείμενου να συνεχιστεί ο πολιτισμός…
…Μια περιφρόνηση γεμάτη αηδία για εκείνους που αγνοούν ότι η μόνη πραγματικότητα για τον καθένα είναι η ίδια του η ψυχή, και τα υπόλοιπα – ο εξωτερικός κόσμος και οι άλλοι – ένας καλαίσθητος εφιάλτης, όπως, στα όνειρα, το αποτέλεσμα μια δυσπεψίας του πνεύματος.
Η αποστροφή μου προς την προσπάθεια καταλήγει να γίνει φρίκη που χειρονομεί μπροστά σε όλες τις μορφές μιας προσπάθειας προς τους άλλους …Όλα αυτά δεν μου φαίνονται παρά το προϊόν μιας ξεδιαντροπιάς .
Και, μπροστά στην υπέρτατη ανωτερότητα της ψυχής μου, όλα όσα είναι χρήσιμα και εξωτερικά μου φαίνονται επιπόλαια και τετριμμένα μπροστά στην κυρίαρχη και απόλυτη μεγαλοπρέπεια των πιο ζωντανών και συχνών ονείρων μου. Αυτά για μένα είναι πιο πραγματικά.
Ο Πεσσόα δεν ήθελε να κυβερνήσει, αυτοί όμως που έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους, μια θέση στην εξουσία καλό θα είναι, να ρίξουν μια ματιά
Πώς να αντλήσεις αισιοδοξία από τα καμένα; Τα καμένα χαρτιά δεν ανακυκλώνονται πλέον. Να τ’ αλαλάξουμε όλα η ευχή, και το εύλογο ερώτημα είναι, ποίοι είναι αυτοί που πραγματικά μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο. Αυτοί που κατά καιρούς το πέτυχαν, βρίσκονται στο πάνθεον της ιστορίας, αυτοί που σήμερα ευαγγελίζονται τις αλλαγές η ιστορία δεν θα ασχοληθεί μαζί τους.
Στις σημερινές διεργασίες, που έχουν αναπτυχθεί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, θέλω να ξεχωρίσω κάποιους, που από την φύση τους και την ιδιοσυγκρασία τους, δεν μένουν στάσιμοι. Είναι αυτοί, που ο αυθορμητισμός τους, τους οδηγεί σε μια συγκεκριμένη στάση, αποτέλεσμα ιδεαλιστικών κινήτρων. Αυτοί οι πολίτες που δεν τα πάνε καλά με τα μαθηματικά, που στη ζωή τους δεν έμαθαν να υπολογίζουν και να αποβλέπουν, που δεν έμαθαν να συναλλάσσονται και να επιδιώκουν ανταλλάγματα, αυτοί οι ασταθείς πολίτες, που διαθέτουν φαντασία και όραμα μπορούν σε μια δεδομένη στιγμή να κάνουν την διαφορά.
Η κοινωνία μας έχει κατακλυσθεί από μέτριους λογιστάκους, κακούς διαχειριστές κοινοχρήστων, φτηνούς διεκδικητές συμφερόντων, ισορροπιστές και γεφυροποιούς, συντηρητικούς και αδέξιους υπαλλήλους της εξουσίας. Μέσα σ’ αυτό το χλωμό τοπίο οι αυτόφωτοι απρόβλεπτοι, ρομαντικοί κρατούν μια σπίθα αναμμένη, που μπορεί όταν δοθεί η ευκαιρία να πυροδοτήσει εξελίξεις που σήμερα φαντάζουν μακρινές.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι του προβληματισμού και της έρευνας, μου μετακινούνται διαρκώς, που είναι συνεχώς ανικανοποίητοι που αυτοσαρκάζονται, που συγκρούονται χωρίς να υπολογίζουν καρέκλες και αξιώματα. Αυτοί οι μόνιμοι ταξιδευτές στην διαρκή αναζήτηση της Ιθάκης, είναι αυτοί που πάντοτε έδιναν και θα δίνουν γεύση στη ζωή μας.

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Η βλακεία ειναι ανίκητη

Είναι η εποχή των επαναλήψεων. «Οι στάβλοι της Εριάτας Ζαΐμη» που δείχνει η τηλεόραση αυτήν την εποχή, απόψε μας θύμισαν Χριστούγεννα. Απόψε οι αθεόφοβοι εν μέσω καύσωνα πρόβαλλαν το χριστουγεννιάτικο επεισόδια. Η στήλη δεν κάνει τέτοια. Όχι αυθαίρετες επαναλήψεις. Επαναλήψεις που επιβεβαιώνουν την στασιμότητα και ενισχύουν την άποψη ότι η βλακεία είναι νόσος αγιάτρευτη.
Επαναλήψεις λόγω, ζέστης και υγρασίας, αλλά πάνω από όλα, λόγω βλακείας που στις μέρες περισσεύει και επιβάλλεται να το υπενθυμίζουμε. Στον αστερισμό των ηλιθίων, γιατί και πάλι είναι πρωταγωνιστές.
Γιατί οι σφραγίδες και οι παλιές ταμπέλες, επιμένουν στους διαχωρισμούς άνευ αντικειμένου. Δεξιοί και αριστεροί, συντηρητικοί και φιλελεύθεροι, οπισθοδρομικοί και προοδευτικοί, δημοκράτες και φασίστες. Τίτλοι αυθαίρετοι, αφού τις νοητικές ικανότητες καθενός εκάστου, ουδόλως έλαβαν υπόψη τους.
Διαφορετική θα ήταν η κοινωνία αν δεν υπήρχε το άλλοθι της ταμπέλας, της βιτρίνας που σκεπάζει τον συντηρητικό με τον μανδύα του προοδευτικού αλλά και το αντίθετο.
Μπορείτε να το επιβεβαιώσετε και σεις κοιτώντας γύρω σας, τους γνωστούς σας. Ή παρατηρώντας τους πολιτικούς μας.
Δεν είναι όλη η αριστερά προοδευτική, ούτε όλη η δεξιά συντηρητική. Φυσικά κατά μέσο όρο, η αριστερά είναι συνήθως προοδευτικότερη, αλλά μέσα σε κάθε παράταξη υπάρχουν συντηρητικοί και προοδευτικοί άνθρωποι. Ένα συντηρητικός της δεξιάς συγγενεύει περισσότερο με ένα συντηρητικό της αριστεράς, παρά με ένα προοδευτικό της δικής του παράταξης.
Ο αλάνθαστος διαχωρισμός αυτής της κοινωνίας, με την πραγματική έννοια του όρου είναι, το συμπαγές στρατόπεδο των κουτών και το σκορποχώρι των έξυπνων
Σε μια έρευνα που έγινε, προκύπτει πως η κατανομή της νοημοσύνης συμπίπτει με την καμπύλη του Cayss. Το μεγάλο πλήθος είναι στη μέση ενώ οι εξαιρέσεις, (προς τα πάνω και προς τα κάτω ) είναι στα άκρα.
Αν θεωρήσουμε κουτούς αυτούς που έχουν δείκτη νοημοσύνης κάτω Από 90, (μέσος όρος είναι το 100) τότε είναι σαφώς η μειοψηφία. Η πλειοψηφία ( περίπου το 50%) είναι οι άνθρωποι μέσης νοημοσύνης, ενώ μειοψηφίες ( από 25% περίπου) είναι οι υπέρ - νοήμονες και οι βλάκες.
Οι συντηρητικοί είναι κατά βάση κουτοί. Φοβούνται το καινούργιο, τρέμουν τις αλλαγές, ταμπουρώνονται στο γνωστό, είναι καχύποπτοι φοβισμένοι, ζηλόφθονοι μικρόψυχοι, εκδικητικοί, σεμνότυφοι πουριτανοί, πειθήνιοι και όση εξυπνάδα τους λείπει την αναπληρώνουν με κουτοπονηριά.
Αντίθετα οι έξυπνοι έχουν ανοιχτό μυαλό, η αλλαγή του θρέφει, τους δίνει την δυνατότητα να κινηθούν γρήγορα να ζήσουν έντονα και ό,τι χαρακτηρίζει τους συντηρητικούς βρίσκεται απέναντι τους.
Το ερώτημα είναι γιατί τους πανέξυπνους έλληνες τους κυβερνάει μια πανηλίθια συντηρητική μειοψηφία;
Την απάντηση την δίνει παραστατικά ο Νίκος Δήμου σε ένα παλαιότερο χρονογράφημα του με τίτλο « Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»
«… ενώ οι έξυπνοι είναι ατομικιστές – οι βλάκες, που δεν εμπιστεύονται τον εαυτό τους, βρίσκουν και άλλους «συναδέλφους» και οργανώνονται. Αισθάνονται ασφαλείς μόνο σαν ομάδα. Δημιουργούν ένα συμπαγές τείχος πάνω στο οποίο προσκρούον όλες οι προσπάθειες των έξυπνων. Οι κουτοί δικτυώνονται από γραφείο σε γραφείο, από υπηρεσία σε υπηρεσία, από υπουργείο σε υπουργείο. Γράφουν τους νόμους, τις διατάξεις και δεν αφήνουν τίποτα να περάσει που να μην είναι κατανοητό σε αυτούς - δηλαδή βλακώδες. Διευθύνουν τους κομματικούς μηχανισμούς. Οι κουτοί οργανώνουν παντού τη λογοκρισία, την αστυνόμευση, την προπαγάνδα. Γιατί είναι όλοι τους συντηρητικοί, πουριτανοί, θεματοφύλακες των (κακώς) κειμένων. Φοβούνται την αλήθεια, τη γνώση, το διάλογο.
Και μας κρατάνε όλους πίσω.
Τι ελπίδες έχει ένας έξυπνος άνθρωπος, ζωντανός προοδευτικός στο χορό των κουτών; Ελάχιστες, ή θα συμβιβαστεί, η θα φύγει. Οι παντοδύναμοι ηλίθιοι θα τον ταλαιπωρήσουν, θα τον κυνηγήσουν, θα τον απελπίσουν. Και εννέα στις δέκα φορές θα τον οδηγήσουν σε παραίτηση»
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Δε πήραν μίζες από τη SIEMENS

Το καινούργιο επεισόδιο, στην συνεχιζόμενη τραγωδία, που ζουν όλα αυτά τα χρόνια οι συμβασιούχοι του Δήμου Κερκυραίων αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας. Αναδεικνύει για άλλη μια φορά την αναλγησία του κράτους και αποδεικνύει ότι και οι νόμοι, ακόμα και στην εφαρμογή τους, υπολείπονται της ουσίας. Είναι παράνομο, ότι οι εργαζόμενοι έλαβαν κατά το τρέχον έτος κάποια χρηματικά ποσά έναντι των οφειλών, από το Δήμο Κερκυραίων - να σημειωθεί ότι αυτά τα χρήματα αφορούσαν το προηγούμενο χρόνο - αυτό είναι το κράτος δικαίου. Έτσι αντιλαμβάνεται την παρανομία. Το ότι τους οφείλονται επτά μισθοί και δεν μπορούν σήμερα να πληρωθούν είναι νόμιμο. Την εργασία τους, προηγούμενων χρόνων πληρώθηκαν, δεν πήραν μίζες από τη SIEMENS.
Αντί το κράτος να προστατεύσει και να διευκολύνει, ώστε να τελειώσει όσο γίνεται γρηγορότερα αυτή η περιπέτεια, επιτείνει το πρόβλημα, αποδεικνύοντας την ανεπάρκεια της δικαιοσύνης και ενισχύοντας την άποψη ότι ζούμε σε ένα άδικο κράτος, με σαθρό νομικό υπόβαθρο, ενταγμένο στην υπηρεσία της γραφειοκρατίας, που στραγγαλίζει κάθε δημιουργική προσπάθεια.
Το ξέρω δεν ανακάλυψα την πυρίτιδα, τα αναφέρω όμως σε συνέχεια της χθεσινής μου πρότασης για την καθιέρωση της ημέρας του συμβασιούχου. Ο δήμαρχος του μέλλοντος, και δεν αναφέρομαι στο εγγύς - μετά από κάποιες δεκαετίες - να έχει υπόψη του την τοποθέτηση μνημείου, έμπροσθεν του Μαρασλείου Μεγάρου, που θα καταθέτουν στεφάνια οι απαλλαγμένοι ελπίζω εργαζόμενοι απ’ αυτή τη φρίκη, υπέρ του άγνωστου συμβασιούχου.
……………………………………………………………………………Φοβάμαι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και ενόψει, βουλευτικών εκλογών, οι αυτόκλητοι σωτήρες επαγρυπνούν. Πριν προλάβουν να μας υποσχεθούν τη σωτηρία, καλό θα είναι τα θεσμοθετημένα όργανα του Δήμου, με την ευθύνη που ταιριάζει σε ένα τόσο σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, να προηγηθούν. Αυτό δεν πρέπει να γίνει αύριο, πρέπει να γίνει χθες…

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Ημέρα του συμβασιούχου , όπως λέμε ημέρα του εκσυγχρονισμού

Την ίδια εποχή πέρυσι για την ακρίβεια 8 Ιουλίου η στήλη αυθαιρετώντας, πρότεινε να καθιερωθεί η ημέρα του συμβασιούχου. «Εις μνήμην του αγνώστου συμβασιούχου» ήταν ο τίτλος. Επειδή το θέμα είναι επίκαιρο με τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν και οι κερκυραίοι συμβασιούχοι, θα επαναλάβουμε τα περσινά, σε μια προσπάθεια να θεσμοθετηθεί και επίσημα αυτή η ημέρα, ώστε να μάθουν και οι επόμενες γενιές τα βάσανα μιας μεγάλης μερίδας εργαζόμενων που σε περίοδο δημοκρατίας, υπάρξανε όμηροι της εξουσίας.
Εντάξει αυθαιρετώ αλλά πως θα μάθουν οι επόμενες γενιές γι’ αυτήν την χιλιοβασανισμένη ομάδα της χώρας μας; Αξίζει νομίζω να καθιερώσουμε μια μέρα προς τιμήν τους, εδώ για ασήμαντα πράγματα, η εξουσία φοράει τα μαύρα κουστουμιά της και εκφωνεί λογύδρια, για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι.
Ας γυρίσουμε το ρολόι του χρόνου μπροστά, πολύ μπροστά, γιατί δεν βλέπω να ξεμπλέκουμε σύντομα. Μπροστά στο άγαλμα του άγνωστου συμβασιούχου, μας έρχονται μνήμες από εκείνη τη σκοτεινή εποχή που τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα, κρατούσαν ομήρους χιλιάδες εργαζόμενους. Οι τύπος της εποχής έγραφε:
«Μόλις 32.000 θεωρούνται ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και μονιμοποιήθηκαν. Και οι υπόλοιποι; Με μια “κατ’ εντολή” απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν θα πάρουν ούτε καν τα δεδουλευμένα. Η δε “νέα διακυβέρνηση”, δια του Προκόπη Παυλόπουλου, παραπέμπει το θέμα στους δημάρχους να αποφασίσουν!»
…………………………………………………………………………………………..
«Η απόφαση αυτή του Ελεγκτικού Συνεδρίου βγήκε αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου. Όμως, για δεύτερη φορά μέσα σε 2,5 χρόνια, πάνω από 200.000 ψηφοφόροι (χωρίς να συνυπολογίζουμε και τα μέλη των οικογενειών τους) κρατήθηκαν όμηροι προεκλογικών υποσχέσεων και ρουσφετιών. Και τώρα, τους συμβασιούχους που έπεσαν δεύτερη φορά στην παγίδα, η κυβέρνηση τους στέλνει από πάνω και το λογαριασμό! Το ίδιο κάνει και στους νέους συμβασιούχους δικής της παραγωγής, στους οποίους έταξαν διάφορα οι φερέλπιδες υποψήφιοι της ΝΔ. Κατά τα άλλα είχαμε αλλαγή του πολιτικού σκηνικού…»
…………………………………………………………………………………………..«Κάποιοι έξυπνοι στη «νέα διακυβέρνηση», βοηθούμενοι από τη χλιαρή αντιπολίτευση, ετοιμάζουν σιγά σιγά το προκλητικό σενάριο να οδηγήσουν για δεύτερη φορά χιλιάδες ψηφοφόρους στις κάλπες με τη θηλιά στο λαιμό (συμβασιούχους, συνταξιούχους, τρίτεκνους και άλλους “μη προνομιούχους). Και εκμεταλλευόμενοι την ανασφάλεια των πολιτών να κατεβάσουν την πολιτική αντιπαράθεση σε νέα χαμηλά επίπεδα. Επειδή θυμούνται το παλιό ρητό “η ελπίδα πεθαίνει τελευταία” και αντιλαμβάνονται ότι αυτή η κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων θα καθορίσει μάλλον και πάλι το εκλογικό αποτέλεσμα. Μέχρι στιγμής όμως οι στιβαρές προεκλογικές υποσχέσεις του σημερινού πρωθυπουργού μεταλλάχτηκαν σε φλου υποσχέσεις σε βάθος οκταετίας κα παροχές σε άτοκες δόσεις».
…………………………………………………………………………………………..«Η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται δέσμια του παρελθόντος της για μια ακόμη φορά. Έτσι είναι, είτε μας αρέσει είτε όχι. Όταν έχεις κάνει κι εσύ τις “ματζακουνιές” σου όταν ήσουν κυβέρνηση, όταν εσύ ο ίδιος από τη μια φτιάχνεις το ΑΣΕΠ και από την άλλη “παράγεις” νέες “οικονομικές μειονότητες” και εργαζόμενους δεύτερης κατηγορίας (λέγε με συμβασιούχο!) έτσι ώστε να εξυπηρετήσεις τους τοπικούς παραγοντίσκους και τις αδιέξοδες μικροπολιτικές και όταν, παρόλα αυτά τα καταπληκτικά, χάνεις και τις εκλογές, ε! τότε δύσκολα μπορείς να αρθρώσεις αντίλογο χωρίς αυτοκριτική».
…………………………………………………………………………………………..
«Μπορούν να κάτσουν όλοι έστω μια φορά γύρω από ένα τραπέζι και να αποφασίσουν και να σχεδιάσουν ένα σύγχρονο δημόσιο τομέα σε όλες τις βαθμίδες; Μικρό ή μεγάλο δική τους δουλειά …αλλά, παρακαλώ, ένα δημόσιο τομέα αποτελεσματικό. Μπορούν να αποφασίσουν να κόψουν την αλυσίδα που δένει την μπάλα της κομματικής σκοπιμότητας στα ποδάρια του κρατικού μηχανισμού Για να αρχίσουν κάποια μέρα το μέλλον αυτού του τόπου να το καθορίζουν οι πολίτες και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις κι όχι οι ομαδούλες και οι συντεχνίες;»
…………………………………………………………………………………………Εις μνήμην των ηρώων συμβασιούχων, θα μάθουμε κι’ αλλά από εκείνη την ζοφερή πολιτική περίοδο της Ελλάδας που κυριαρχούσε το ψέμα και η παροχολογία.

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...