Τελευταία σελίδα αριστερά

Κάτι φταίει και επειδή δεν είμαι σίγουρος ρωτάω από ευγένεια. Έτσι θα πάει το Φθινόπωρο τα νέα από Χειμώνα. Οι συχνές εναλλαγές στην θεματολογία της στήλης, μου δίνουν τη δυνατότητα να αντέχω στην καθημερινότητα. Όταν η κουβέντα αρχίζει να πλατειάζει είμαι έτοιμος με την μια τελεία στο χέρι. Άντε τώρα να περιγράψω απ’ αυτό το μονόστηλο τις ευθύνες της πλειοψηφίας και τους παράγοντες για την εκάστοτε συμπεριφορά της. Οι πολιτικοί είναι οι φταίχτες ή ο Λαός που τους επέλεξε; Και ποιος επηρέασε τον Λαό για να πράξει έτσι; Φταίει η Αμερική ή Ελλάδα που συμπορεύεται στις επιταγές της; Φταίει η ανάγκη, η υγρασία που είμαστε τόσο απαθείς; Είναι μέρες που νοιώθεις περιττός ακόμα και για τον ίδιο σου τον εαυτό. «Η καρδιά μου θέλει να φωνάξει. Δεν χωράω πουθενά. Η πανσέληνος, ο ανάδρομος Ερμής, η κατακόρυφη Αφροδίτη, ο αφρίζω Δίας, δεν ξέρω αν φταίνε τα αστέρια, τα φεγγάρια, ίσως - πάλι φταις και συ - που λέει και το τραγούδι» Μπορεί η πλειοψηφία να είμαστε εμείς. Συνοψισμένοι σε ένα ορισμό: ...

Ο Χρόνος που κερδίσαμε και η Ζωή που τελικά ζήσαμε (και ζούμε)! Οι φίλοι, που είναι, καθρέφτης, τελικά. Και ρίζες μας είναι. «Στην Κέρκυρα, βρέχει ιστορίες» ήταν ο τίτλος, θυμάσαι; Και αφορμή, βέβαια, ένα “παραμυθένιο” ολότελα κερκυραϊκό θα μπορούσα να πω, βιβλίο. Πριν από τρία; Τέσσερα χρόνια; Αλλά άνοιξη, μια άνοιξη οργιαστική και μαγευτική στο νησί και μια επιστροφή σε ανθρώπους που χρόνια κουβαλώ και για μένα σημαίνουν νόημα, σιγουριά, ευτυχία. «Για τους ελάχιστους φίλους μου γράφω και για να απαλύνω το πέρασμα του χρόνου». Εγραφε ο Μπόρχες κι έτσι τον άντεξε και τον νίκησε τον καιρό. «Ελάτε να πετάμε πέτρες/ να περάσουνε τα χρόνια», ο Τάκης Σινόπουλος. Το «Χαίρε, παραμύθι μου» δεν είναι παρά «πέτρες / να περάσουνε τα χρόνια». Μια λυσσαλέα νιότη τώρα που «πού πια καιρός». Η ιδεολογία μας είναι που μας πρόδωσε ή την προδώσαμε, σήμερα που έχουμε γίνει πια ένας άλλος. Ο Θεός που δεν μας άκουσε ή δεν τον καταλάβαμε ποτέ, έτσι ελάχιστοι που αποδειχτήκαμε στην πορεία. Ο έρωτας που δεν ολ...

Θα ξεκινήσουμε με ευχές για την συμπατριώτισσα μας Άντζελα Γκερέκου, που αναλαμβάνει ένα νευραλγικό Υπουργείο. Πολιτισμός, Τουρισμός, Αθλητισμός, τομείς που η παραμελημένη Κέρκυρα προσδοκά να αναβαθμίσει. Καλή δύναμη στην νέα Υπουργό και να προσέχει. Το παρακάτω παλαιό κείμενο με την ευχή για την ίδια να μείνει στις εξαιρέσεις… Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν όσοι ασχολούνται με την πολιτική είχαν κάπου στο βάθος του μυαλού τους τον τελικό αποδέκτη. Η πολιτική έχει χάσει τον προσανατολισμός της, ουσιαστικά δεν έχει αντικείμενο, αφού πρωταρχικός στόχος δεν είναι το « εμείς» αλλά το «εγώ». Μέσα από μια διαδικασία, ικανοποίησης φιλοδοξιών ή εξυπηρέτησης συμφερόντων αγνοείτε παντελώς ο πολίτης και κατ’ επέκταση ο Λαός, που υποτίθεται για χάρη του γίνεται όλη αυτή η φασαρία. Η έννοια της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, θα είχε άξια, αν πίσω δεν έκρυβε ένα σύγχρονο φαρισαίο. Σήμερα συνοδεύεται από τηλεοπτικές κάμερες, για να εξυπηρετηθεί η πολλαπλάσια ανταπόδοση. Αλήθεια πιστεύει κανείς...

Οι ώρες της μετεκλογικής μέθης, του άκρατου ενθουσιασμού για τη νίκη ή της πικρίας για τα την ήττα, δεν παρέχουν την απαιτούμενη ασφάλεια για δηλώσεις. Τόσα χρόνια που παρακολουθώ το πριν και το μετά των εκλογικών αναμετρήσεων, έχω διαπιστώσει, ότι χρειάζεται ένας αναγκαίος χρόνος, που θα εξανεμίσει τη συναισθηματική φόρτιση, ώστε αυτά που θα ειπωθούν να έχουν μια βάση λογικής. Αφορμή η δήλωση του υποψηφίου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργου Καλούδη. Όλα συνηγόρησαν για τον κ Καλούδη ώστε να μην εκλεγεί για ακόμα μια φορά βουλευτής. Έφταιγε το ΚΚΕ, που κράτησε την έδρα, η Λευκίμμη που το στήριξε, η Ν. Δ, που όπως καταγγέλλει στη δήλωση του, το ενίσχυσε. Έφταιγε η κ. Γκερέκου, που για τρίτη φορά εκλέγεται πρώτη και με μεγάλη διαφορά. Έφταιγαν οι φιλόδοξοι μνηστήρες της εξουσίας οι πρώην και οι επόμενοι, που στήριξαν την Άντζελα Γκερέκου και ο βρώμικος και ανήθικος πόλεμος που εξαπέλυσαν εναντίον του. Έφταιγαν οι έμμισθοι εκτοξευτήρες λάσπης που έστησαν από τη μια πλευρά το ΚΚΕ και α...