Τελευταία σελίδα αριστερά

Αφορμή ένας δρόμος που ξηλώθηκε πεντάκις,  από όλους τους αρμόδιους φορείς του νησιού ΔΕΗ, ΔΕΥΑΚ, ΟΤΕ, εταιρείες κινητής και ακίνητης τηλεφωνίας και δεν ξέρω αν υπήρξε κάποιος, που δεν έβαλε το χέρι του σ΄ αυτό το ράβε ξήλωνε Το παρακάτω γράφτηκε πριν είκοσι χρόνια σε μια μικρή σατυρική εφημερίδα της Ημαθίας για αυτόν τον δρόμο που γράφω παραπάνω. Αναφέρεται στην εκεί πόλη και προσαρμόζεται σε κάθε πόλη. Το αφιερώνω σ’ αυτούς που δεν γνωρίζουν ιστορία, για να τους επισημάνω, ότι η ιστορία τους γνωρίζει και έχει αφήσει χώρο στις μαύρες σελίδες της.  Να πρόκειται για απόπειρα εισαγωγής μιας νέας αντιλήψεως του χρόνου της μικρής επαρχιακής μας πόλης; Όπως π.χ., επί Κλαυδίου, επί Τιβερίου ή επί Χαλίλ Αλή Μπέη, που διετέλεσε Δήμαρχος Βεροίας, την τετραετία 1912-1916 και επανεξελέγη αργότερα της πόλης ήδη ... «ελευθερωθείσης»; Μήπως πρόκειται για απόπειρα αποθεώσεως του συμπτωματικού; Μιας μαρμάρινης αθανασίας; Κάποια προσπάθεια νοσφισμού αιώνιας δόξας; Μήπω...

Απεργία σήμερα. Και... Η ταμπέλα έχει μπει φαρδιά πλατιά. ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ. Τέλος εποχής. Τέλος με το δημόσιο χώρο. Από τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, Τη ΔΕΗ,τον ΟΤΕ, το νερό και τον αέρα, μέχρι τον αιγιαλό. Παίρνει σειρά ο ήλιος και η θάλασσα. Τα χρόνια της προετοιμασίας, μας οδήγησαν στο μονόδρομο της αποθέωσης του χρήματος. Σήμερα με τα ίδια μέτρα μας μετρούν. Με τα ίδια μ εγέθη, πέρα από ανάγκες, πέρα από αισθήματα πέρα από αξίες... Δυστυχώς έχει προηγηθεί εκπαίδευση μέχρι ανωτάτου βαθμού. Πες, πες, κάθε μέρα το συνηθίσαμε το έγκλημα. Το συνηθίσαμε το αίμα. Μας είχαν προετοιμάσει, τα χρόνια που προηγήθηκαν για να μη μας πιάνει πόνος. Μας περιόρισαν στα στενά όρια του ατομικού. Μας κατακερμάτισαν. Μας έβαλαν, αδέλφια απέναντι. Μας αφαίρεσαν κάθε σκέψη αλληλεγγύης. Ύστερα πήραν την μεγάλη σκούπα, μας έκαναν σωρό στη γωνία και ετοιμάζονται να μας μεταφέρουν στη χωματερή. Όσο αμέριμνοι παρακολουθούσαμε μια εικονική πραγματικότητα από την τηλεόραση και νομίσαμε ότι η ζωή είναι εκεί, τ...