Τελευταία σελίδα αριστερά

Η στήλη έχει πάει διακοπές. Και εγώ μαζί της. Όταν ο ελεύθερος χρόνος ξεπεράσει τις αντοχές μου, θα στέλνω μηνύματα καπνού, από τις μακρινές Ινδίες. Από χθες βλέπω τα πράγματα πιο αισιόδοξα, δεν είναι και λίγο η Ελλάδα να είναι πρωταγωνίστρια στο παγκόσμιο στερέωμα. Σήμερα ακόμα περισσότερο. «Ο έρωτα αγαπάει τους ανθρώπους πιο πολύ από όλους τους θεούς» γράφει στο «Συμπόσιον» ο Πλάτωνας. Με έρωτα, που όλα τα κακά σκορπά και δεν είναι λίγα στις μέρες μας θα πάρουμε τις απαραίτητες αναπνοές. Από εκεί θα ξεκινήσουμε, από εκεί που φωτίσαμε τον κόσμο και ας έχει βαλθεί ο κόσμος σήμερα να μας κατασπαράξει Στο Συμπόσιον η φιλοσοφία παρουσιάζει το γιορτινό της πρόσωπο. Ένας διαφορετικός Σωκράτης, φρεσκολουσμένος και ντυμένος με τα καλά του, διερευνά με άλλους εκλεκτούς καλεσμένους του ποιητή Αγάθωνα το θέμα του έρωτα. Ο ευρηματικός μύθος του Αριστοφάνη για τα διπλά ανθρώπινα όντα και την αναζήτηση του άλλου μισού μας, η σταδιακή μεταμόρφωση του εραστή σε φιλόσοφο και η μεθοδική πορε...

Είμαστε απροετοίμαστοι. Ακόμα και όταν ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ποτέ δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε, ότι για όλα τα δείνα της ανθρωπότητας θα έφταιγε η δύσμοιρη Ελλαδίτσα. Ποτέ δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε αυτόν το Λαό που έζησε τόσες δυσκολίες στη νεώτερη ιστορία του. Που αντιστάθηκε στους κατακτητές Ιταλούς και Γερμανούς. Που έζησε την κατοχή τον εμφύλιο την εφτάχρονη δικτατορία. Που έχτισε πάνω στα ερείπια, σήμερα να χλευάζεται παγκοσμίως. Είναι άδικο για ένα Λαό, που έχυσε ιδρώτα και αίμα να αντιμετωπίζεται με τόση απαξίωση. Ανιστόρητοι είναι όλοι αυτοί, που με τόση ευκολία λοιδορούν μια χώρα, που έχει πρωταγωνιστήσει στην ιστορία. Αξίζει να διαβάσει κανείς το άρθρο του συγγραφέα και καθηγητή της ιστορίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης Μάρκ Μαζάουερ. Με τίτλο «Το λίκνο της Δημοκρατίας κλονίζει τον Κόσμο». Το παρουσιάζει η Μαρία Πασχαλιδου στους «Πρωταγωνιστές» Ο Μαζάουερ υποστηρίζει: Δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη το γε...

«Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα». Και επιλέγουμε το δρόμο του μνημονίου, που εσχάτως έγινε μεσοπρόθεσμο, για την έξοδο, που στην καλύτερη περίπτωση θα μας οδηγήσει στο ίδιο σημείο. Αν είναι διέξοδος τα επαχθεί οικονομικά μέτρα, που όμοια τους, δεν έχουν επιβληθεί ποτέ, σε χώρα του δυτικού κόσμου, τότε πράγματι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. «Η πάλη των τάξεων μετασχηματίζεται αφανώς και τεχνηέντως, σε πάλη ατόμων θέσεων, κλάδων παρατάξεων μηχανισμών πελατειών», υποστηρίζει ο Κωστής Παπαγιώργης στο «άγρυπνο πεζοδρόμιο». Η διαφορά της κοινωνίας δεν εκπλήσσει, άλλωστε πάντα υπήρχε. Εκείνο που εκπλήσσει είναι ότι την παράγουν οι θεσμικοί μηχανισμοί, αυτοί δηλαδή που είναι αρμόδιοι να την πατάξουν. Ενώ το κράτος κινδύνευε από την κοινωνία κατά την κλασική εκδοχή, τώρα έχουμε ένα κρατικό μηχανισμό, που αποξενώνεται από την κοινωνία και ο ίδιος δημιουργεί τους κινδύνους. Μπροστά σ’ αυτό το αδιέξοδο τα κόμματα του δικομματισμού, τα ιδία βουτηγμένα στα σκάνδαλα, δεν μπορούν να τον εξυγ...