Τελευταία σελίδα αριστερά

Το κείμενο που ακολουθεί είχε γραφτεί για μια μέρα σαν τη σημερινή, μόνο που σήμερα δεν είχα τη τύχη να βρω, μπροστά μου ένα φίλο. Είχα την τύχη όμως αυτό που έγινε σήμερα να έχει ξανασυμβεί. Τώρα ήξερα τον τρόπο. Ένα φρεσκάρισμα στο παλαιότερο κείμενο και σήμερα θα μπορούσε να είναι χθες. Είναι κάτι μέρες που στις φυλάει Θεός. Όλα μαζεμένα. Τρέχεις και δεν φτάνεις, απελπίζεσαι και αφού είναι αδύνατο να αντεπεξέλθεις στη υπερφορτωμένη καθημερινότητα, εύχεσαι να γλιτώσεις τα χειρότερα. Πάλι καλά, ούτε έμφραγμα, ούτε εγκεφαλικό. Μια τέτοια μέρα η προχθεσινή. Στον απόηχο της, συναντήθηκα στο δρόμο με ένα φίλο μου και τακτικό μου αναγνώστη. «Συγκινήθηκα με το σημερινό σου κείμενο» μου είπε. Για να σας θυμίσω «χωρίς το φόβο του κενού» ήταν ο τίτλος του. «Έτσι σε κάθε λίμνη, ολόκληρη, η σελήνη λάμπει, γιατί ζει ψηλά» Έτσι ένοιωσα και αλάφρωσα από όλα εκείνα τα άχρηστα βάρη. Ψήλωσα και έλαμψα. Αφού κατάφερα να συγκινήσω ένα τύπο, που από την πρώτη ματιά δεν φαίνεται ευάλωτος. Αφού κατάφερ...

Η απογοήτευση, που αποτυπώθηκε στο χθεσινό κείμενο μαζί με την μαυρόασπρη φωτογραφία, πηγάζει κυρίως από το κατάντημα της πολικής, την έλλειψη της συντροφικότητας και των οραμάτων που καλλιεργούσαν οι ιδεολογίες. Κάποτε οι ιδεολογίες, είχαν κάποιο αντίκρισμα. Σήμερα παίζουν ρόλο υποβοηθητικό στην προσπάθεια, να κλείσουμε μαύρες τρύπες. Οι θυσίες για μια ιδέα ανήκουν πλέον στην ιστορία. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι ιδεολογίες, δεν καθορίζουν το πολιτικό γίγνεσθαι, η αναφορά τους επιβάλλεται για να τυλίξει τις πομπές. Θα έλεγα αποτελούν το άλλοθι για την χαμένη τιμή της πολιτικής. Οι ιδεολογίες που εφαρμόσθηκαν από τα διάφορα κόμματα τον περασμένο αιώνα είναι βέβαιο ότι καθόρισαν την σημερινή πραγματικότητα, η διαφορά είναι ότι από το γενικό πέρασαν στο ατομικό. …………………………………………………………………………………………. Συνήθως δεν φλυαρώ στη στήλη, αναγκάστηκα, σήμερα για να καταλήξω, ότι οι κομμουνιστές, οι σοσιαλιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι σοσιαλδημοκράτες οι φασίστες οι φιλελεύθεροι, αποτε...

Επιμελώς αποφεύγω τα τοπικά συμβαίνοντα. Καμία διάθεση σνομπισμού, αγάπης θα έλεγα που έγινε δίκοπο μαχαίρι. Μέχρι τώρα μου συνέβαινε αποσπασματικά, για πρόσωπα, για μέρη αγαπημένα, για στιγμές, για μήνες και για χρόνια. Τελευταία ο τόπος έγινε πόλη και νησί, και ο χρόνος είναι λίγο πριν λίγο μετά, όπως και οι άνθρωποι λίγο πριν, λίγο μετά… Η άρνηση γενικεύτηκε, αυτός ο τόπος ο ευλογημένος τελικά είναι καταραμένος. Τόσα χρόνια «στο γύρω γύρω όλοι», ζαλίστηκα. Τόσα χρόνια, οι ίδιοι και οι ίδιοι, τα ίδια και τα ίδια, κουράστηκα. Τόσα χρόνια ψελλίζουν πεθαμένα λέξεις, όπως «ανάπτυξη», «συνεργασία», «πρόοδος», «συλλογικότητα», «συντροφικότητα», διαφάνεια. Απογυμνωμένοι από αξίες, στερημένοι από οράματα, με ανεπάρκεια πνευματική και θράσος που περισσεύει, αποτυγχάνουν ακόμα και στην διαχείριση της μιζέριας. Έχει ραγίσει το γυαλί, εξαντλήθηκαν τα όρια της ανακύκλωσης. Επιμελώς αποφεύγω τα τοπικά συμβαίνοντα, γιατί οι λέξεις, όση δύναμη και να διαθέτουν, είναι βέβαιο ότι θα παρασυ...

Η βαρυθυμία αυξάνει καθώς πλησιάζουμε στις γιορτές. Βαρύς ο Δεκέμβρης φέτος. Από την μεταπολίτευση και μετά ο πιο βαρύς. Η οικονομική κρίση ήρθε να ενισχύσει την συνεχιζόμενη πολιτική κρίση, να οξύνει την κοινωνική και να επιβεβαιώσει την κρίση θεσμών και αξιών. Το ξέσπασμα του περσινού Δεκέμβρη φαίνεται που ακόμα δεν έχει ξεσπάσει…Η αλλαγή της κυβέρνησης, μπορεί να αναθέρμανε ελπίδες, επί της ουσίας όμως τίποτα δεν άλλαξε και όπως φαίνεται τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Τα μεσαία στρώματα πλήττονται από την κρίση και φοβούνται τα χειρότερα• τα κατώτερα στρώματα τρέμουν τη διολίσθησή τους προς τον αποκλεισμό… Πάνω από τη χώρα πλανιέται ο φόβος της πτώχευσης. ο Πρωθυπουργός προ ημερών σε μια δραματική αποστροφή μίλησε, για χρέος που απειλεί την ίδια την Εθνική Κυριαρχία και ζήτησε συναίνεση και συστράτευση για νέες θυσίες, πολύ πιο επώδυνες απ’ αυτές που κάνει τόσα χρόνια ο Λαός. Αυτό ήταν το κέρδος από την λιτότητα που προηγήθηκε, να οδηγηθούμε στην εξαθλίωση. Πόσες θυσίες π...

Χριστούγεννα και πάλι. Τελευταίες μέρες και αυτού του χρόνου. Ωραία φεύγουν τα χρόνια και σε απελευθερώνουν από το βάρος τους, για να πάρουμε και την αισιόδοξη άποψη. Οι απολογισμοί είναι το πρόβλημα, γιατί όπως και να το κάνουμε δεν πρέπει να κάνουμε ταμείο; Οι χρόνοι είναι κάθετες γραμμές που περικλείουν ότι θυμόμαστε και ότι μας αρέσει, ακόμα και αυτά που μας πληγώνουν αλλά που χρειάζεται που και που να μπαίνουν στα έξοδα για να βγαίνει το υπόλοιπο χωρίς χρέη. «Αυτό που μας λερώνει γύρω μας είναι η ζωή και η πραγματικότητα. Ζητήσαμε εμείς τέτοια ένδεια αισθημάτων; Ονειρευτήκαμε εμείς την εξορία της ηθικής; Έτσι έγινε; Οι αγάπες που χάσαμε είναι όλα τα λεφτά; Ή εκείνες που δεν ήρθαν ποτέ; Κουραστήκαμε να μαθαίνουμε αριθμητική με τις απώλειες». Ο χρόνος δεν μετράει για όλους το ίδιο, σε μερικούς αρκούν οι ισολογισμοί των λογιστών. Αρκεί το συν των υλικών για να είναι ευτυχισμένοι. Ο λόγος γι’ αυτούς που κρατάνε άρρηκτους τους δεσμούς με την παιδική αθωότητα και με μια σπίθα μπορεί ...