Τελευταία σελίδα αριστερά

Μέσα στις «εμμονές μου» σ’ αυτήν εδώ τη στήλη είναι και η τηλεόραση. Για να μην παρεξηγηθώ η κριτική μου δεν αφορά το σύνολο των εκπομπών, υπάρχουν διαμάντια, λίγα δυστυχώς και πολλά σκουπίδια. Ένα σκουπίδι και μάλιστα με την συναίνεση των πολικών αρχηγών το χθεσινό τηλεοπτικό ντιμπέι. Ένας τηλεοπτικός λαπάς με πρωταγωνιστές όχι τους πολιτικούς αρχηγούς και τα κόμματα αλλά τους τηλεοπτικούς «αστέρες». Οι πολίτες; Μειωμένοι στο ρόλο του τηλεοπτικού θεατή. Σε ανούσιους μονολόγους, ικανούς να οδηγήσουν σε πλήξη ακόμη και τον πιο καλοπροαίρετο και πολιτικοποιημένο πολίτη, εξελίχθηκε το περίφημο – κατ’ ευφημισμό-ντιμπέιτ. Βαρετοί μονόλογοι χωρίς τον απευθείας διάλογο μεταξύ των αρχηγών, χωρίς απαντήσεις για τα ουσιώδη. Την ανεργία, τη φτώχεια, την ανέχεια, την οικονομική ύφεση, τα δεκάδες σκάνδαλα που κουκουλώθηκαν. Η ανηθικότητα στην τηλεόραση επομένως δεν ξεκινά από αυτό που τελικά φτάνει στον τηλεθεατή, αλλά από την άποψη που έχει ο πομπός για τον δέκτη και ο δέκτης για τον πομπ...

Αυτές οι εκλογές εκτός των άλλων, δείχνουν και την απληστία του δικομματισμού. Εκατομμύρια ευρώ σε τηλεοπτικά σποτ, περιοδείες ανά τη χώρα Κωστάκη και Γιωργάκη και πόλωση για ακόμα μία δημοσκόπηση. Μοναχοφαγάδες, οι δύο μονομάχοι ούτε ψίχουλο δεν αφήνουν για τα μικρά κόμματα. Δεν θυμάμαι καμία εκλογική αναμέτρηση να μην ήταν κρίσιμη. Τώρα που το σκέφτομαι τα δυο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία από το 1974 έχουν φροντίσει με ψευτοδιλήμματα να κρατούν δεμένους τους ψηφοφόρους τους ακόμα και σ’ αυτές τις ανώδυνες εκλογικές αναμετρήσεις. Τώρα για να μην πολυλογούμε, γιατί μ’ αυτή ζεστή δεν έχω καμία όρεξη να γραφώ τα αυτονόητα. Ψηφίστε κόμματα μικρά αν θέλετε να μεγαλώσει η αντίδραση στο ένα και ένα που κάνει ένα… ………………………………………………………………………………………….. Θα επαναφέρω ένα παλαιότερο επαναστατικό γιατί αυτές οι εκλογές με έχουν εκνευρίσει «Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, γυναίκες και άνδρες με όπλα στους δρόμους.» Ανεπίκαιρο; Ποιος είπε ότι το κοινωνικό δεν είναι προσωπι...

Αφορμή το χθεσινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας μας «Νέο αντιδεξιό παραλήρημα» και με υπότιτλο «Στην εποχή της …ΥΕΝΕΔ αισθάνεται ότι βρίσκεται ο Χρυσόστομος Μπούκας». Η εφημερίδα αναφέρεται στις πρόσφατες δηλώσεις, του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ για τις ευρωεκλογές, υποστηρίζοντας ότι σε ύφος και περιεχόμενο απέχει από τον πολιτικό λόγο του κόμματος του. Ο κ. Μπούκας έχει ταλέντο, άσχετα αν συμφωνώ η διαφωνώ με το περιεχόμενο, (σε αρκετά συμφωνώ) μέσα από ένα άριστα δομημένο κείμενο με σειρά ζηλευτή, που ακολουθεί πιστά το πρωτόκολλο του πολιτικού πολιτισμού, με αρχή μέση και τέλος δίνει το πολιτικό στίγμα, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται. Θα συμφωνήσω με το αντιδεξιό, θα διαφωνήσω με το παραλήρημα και θα ρωτήσω: κατά που θα έπρεπε να στραφεί ο κ. Μπούκας σε μια προεκλογική τοποθέτηση; Με ενθουσίασε η αναφορά στα ΜΜΕ, παρότι στην εποχή της ΥΕΝΕΔ τα πράγματα ήταν πολύ πιο ξεκάθαρα, δεν υπήρχε π.χ ανανέωση του χρόνου ομιλίας. Θα συμφωνήσω με τον κ. Μπούκα ότι η ζωή έχει γίνει σκληρή με τη...

Είναι η ζέστη που βάζει τις διεκδικήσεις στην εποχή μας την άκρως βιαστική. Είναι η ζέστη και η υγρασία, που μας επαναφέρει το οκτάωρο και πάλι στο προσκήνιο. Το οκτάωρο που πρέπει να είναι ένα και χωρίς υπερωρίες, για να μείνει και λίγος χρόνος για άλλα, πιο σημαντικά πράγματα από την εργασία ………………………………………………………………………………………….. Ούτε ένα δευτερόλεπτο κενό. Πρόγραμμα ακόμα και στο ύπνο. Με θεωρίες άλλοθι και μια ζωή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας. Το διαπιστώνουμε αυτό στα όνειρα μας. Τινάζοντας ξαφνιασμένα το κεφάλι μας. Είναι στιγμές που νοσταλγώ εκείνη την εποχή που έγραφα, πρώτα ένα πρόχειρο χειρόγραφο, ύστερα το αντέγραφα με το χέρι και το έδινα στη χειρίστρια να το κτυπήσει στη μηχανή. Ύστερα το διόρθωνα πρώτη και δεύτερη φορά, στο τέλος περνούσε από την τελική διόρθωση της σελίδας. Που πήγε αυτός χρόνος; ………………………………………………………………………………………….. Στη ζωή μας την άκρως βιαστική, θα μας υπενθυμίσει ο κ. Κούντερα, ότι αυτό που βιώνουμε είναι «μη ικανοποίηση» και «λήθη» γιατί υπάρχ...

Στην δίνη των εκλογικών αναμετρήσεων, των προσωπικών φιλοδοξιών, των οικονομικών συμφερόντων, το χάνουμε το σημαντικό. Και δεν το χάνουν οι εμπλεκόμενοι, οι οποίοι συνειδητά λειτουργούν με τα παραπάνω κριτήρια, το χάνει ίδιος ο Λαός, που παρακολουθεί το παιγνίδι, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι το αποτέλεσμα τον αφορά. Τι προέχει σήμερα, στη σκέψη ενός πολιτικού; Να αλλάξει την κοινωνία, να προσφέρει υπηρεσίες στους πολίτες, ή να αναρριχηθεί στην εξουσία; Θέλει και ρώτημα; Από την στιγμή που ο πολίτης προσδιορίζεται καλύτερα με τους όρους «πελάτης - καταναλωτής», μην περιμένετε να ξημερώσει. Ο καβγάς στις μέρες μας, γίνεται για το πάπλωμα. Το είχε γράψει ο Καστοριάδης, χωρίς να γνωρίζει τα σημερινά ακραία φαινόμενα. ...Ο τύπος του ανθρώπου με την ανεξάρτητη κρίση και το ενδιαφέρον για τα ζητήματα γενικής εμβελείας... επαναμφισβητείται σήμερα. Δεν λέω ότι έχει εξαφανιστεί πλήρως. Αλλά αντικαθίσταται βαθμιαία και γρήγορα από έναν άλλο τύπο ατόμου, επικεντρωμένο στην κατανάλωση και...