Τελευταία σελίδα αριστερά

Είναι βέβαιο ότι σύντομα θα   απαλλαγούμε από το κόμμα, που ονομάζεται   ΠΑΣΟΚ, από το ΠΑΣΟΚ όμως όχι.   Όλοι ΠΑΣΟΚ είναι και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που έχουν επιλέξει το ΣΥΡΙΖΑ.   Αυτοί έχουν κάποια τύχη ν’   αλλάξουν μυαλά,   άλλωστε η ηγεσία   του κόμματος της αριστεράς,   γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της ίδιας της   αριστεράς.     Στο μεγαλύτερο   όμως τμήμα της κοινωνίας «κυλάει πράσινο αίμα», που δεν αφήνει τη ντροπή να κοκκινίζει και θωρακίζει μέχρι εκεί που δεν παίρνει το «ΕΓΩ». Γίνεται φύλακας Άγγελος του αυστηρά ατομικού, του εαυτούλη.   Το ΠΑΣΟΚ Πέθανε. Ζήτω το ΠΑΣΟΚ.   Για πολλά χρόνια ακόμα θα μας ταλαιπωρούν αυτές οι νοοτροπίες, κάποιοι     θα τις πάρουν μαζί τους. Θα τις κουβαλούν   σε όποια στέγη τους βολέψει, ακόμα και στην κόλαση. Είναι σαν να λέμε Χιτλερικοί χωρίς τον Χίτλερ,   Σταλινικοί χωρίς τον Στάλιν,   Πασοκτζήδες χωρίς ΠΑΣΟΚ. Το «Όλοι Πασοκ είναι», αποτε...

Και είναι ο χρόνος που σε οδηγεί αναγκαστικά στις αποθήκες. Εκεί που έχουν στοιβαχτεί χιλιάδες εικόνες, έτοιμες να σου καλύψουν το κενό. Για κάποιους νέους αναγνώστες είναι σαν να γράφτηκε σήμερα. Πολλές φορές γυρίζω πίσω. Από το πρόσφατο παρελθόν, μέχρι τα χρόνια της νεότητας μου.   Όχι δεν θέλω να γυρίσω πίσω. Μόνο τη μνήμη μου εξασκώ.   Οι μεταφερόμενες εικόνες από τα βάθη του δικού μου   χρόνου, αποκτούν μια άλλη διάσταση. Με εκπλήσσουν ευχάριστα. Γίνονται ένα καινούργιο κομμάτι εμπειριών, με πρόσφατες ημερομηνίες. Εκείνα που έζησα τρομάζουνε το χρόνο. Και ήταν εκείνα, εκείνου που τα έζησε,   σ’ εκείνη την χρονική στιγμή. Σαν μια ταινία από τη θέση του θεατή. Κάποιους η νοσταλγία τους βυθίζει στην θλίψη.   Είναι αυτοί   που παραβλέπουν το χρόνο, ακινητοποιημένοι στο παρελθόν, δίνουν στα γεγονότα μια συνέχεια,   έχοντας την ψευδαίσθηση ότι εκείνοι που ήταν τότε, είναι αυτοί που είναι σήμερα.   Όχι δεν νοσταλγώ και δεν επιθυμώ κάτι ξαν...

Δεν είναι η πρώτη φορά που το διαπιστώνω. Σήμερα κάτω από το βάρος των απολύσεων δεκάδων συναδέλφων, εκεί που θα περίμενε κάνεις   ο πόνος να ενώσει, να συσπειρώσει, να διώξει εγωισμούς και συναφή, βλέπεις   όλα εκείνα τα σημάδια της παθογένειας, να έρχονται στο αφρό και σε πιάνει θλίψη.   Το παρακάτω πρόσφατα γραμμένο,   που δεν   έτυχε της δέουσας προσοχής το επαναφέρω: «Από τη «νέα δημοκρατία του Καραμανλή», την «αλλαγή» του Ανδρέα,    μέχρι την «νέα Ελλάδα του Σαμαρά, σαράντα χρόνια, αγοράζουμε το ίδιο προϊόν με διαφορετική συσκευασία.   Τι ωραία τα παιγνίδια με τις λέξεις. Από αλλαγή σε αλλαγή, βαδίζουμε προς τα πίσω και το μόνο που εισπράττουμε είναι η αντήχηση των προσδοκιών και των ανέξοδων διαβεβαιώσεων. Όσους κύκλους και να κάνω πάντα στην κορυφή καταλήγω. Παρακολουθώντας   χθες, μια θυμωμένη συζήτηση καφενείου, για ζητήματα τρέχουσας επικαιρότητας, κατάλαβα πόσο εύκολο είναι για την εκάστοτε   εξουσία, να κυβερνά...

Ο μεσαίωνας είναι εδώ. Και δεν είναι σχήμα λόγου. Απερίγραπτη μειοδοσία, απ’ αυτούς που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία και διαχειρίζονται   τις τύχες ενός λαού.   Δεν πίστευα στα μάτια μου διαβάζοντας την ανακοίνωση της Ν.Δ για τα θρησκευτικά πιστεύω του κ Τσίπρα. Πλακά κάνουν σκέφτηκα.   Και όμως δεν ήταν πλακά.     Αν είναι άθεος ο Αλέξης Τσίπρας, δικαίωμα του, είναι αυστηρά προσωπικό του θέμα. Δεν ενδιαφέρει κανέναν, πέρα από τον ίδιο. Η ανακοίνωση   όμως   του κόμματος, που ακόμα είναι στην εξουσία     δεν είναι μόνο   γελοία είναι και χυδαία. «Ο υπεύθυνος Θρησκευμάτων ΣΥΡΙΖΑ κ. Ι. Αμανατίδης αποκάλυψε σήμερα το πρωί (ΣΚΑΪ TV) ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας είναι άθεος. Δικαίωμα του. Όμως, ο Ελληνικός λαός, πρέπει να γνωρίζει σε τι πιστεύει ο κ. Τσίπρας, γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει άμεσα να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το βουλευτή του. Υπενθυμίζουμε ότι το επίσημο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει τη...