Όλοι ΠΑΣΟΚ είναι

Είναι βέβαιο ότι σύντομα θα  απαλλαγούμε από το κόμμα, που ονομάζεται  ΠΑΣΟΚ, από το ΠΑΣΟΚ όμως όχι.  Όλοι ΠΑΣΟΚ είναι και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που έχουν επιλέξει το ΣΥΡΙΖΑ.  Αυτοί έχουν κάποια τύχη ν’  αλλάξουν μυαλά,  άλλωστε η ηγεσία  του κόμματος της αριστεράς,  γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της ίδιας της  αριστεράς.   Στο μεγαλύτερο  όμως τμήμα της κοινωνίας «κυλάει πράσινο αίμα», που δεν αφήνει τη ντροπή να κοκκινίζει και θωρακίζει μέχρι εκεί που δεν παίρνει το «ΕΓΩ». Γίνεται φύλακας Άγγελος του αυστηρά ατομικού, του εαυτούλη.  Το ΠΑΣΟΚ Πέθανε. Ζήτω το ΠΑΣΟΚ.  Για πολλά χρόνια ακόμα θα μας ταλαιπωρούν αυτές οι νοοτροπίες, κάποιοι   θα τις πάρουν μαζί τους. Θα τις κουβαλούν  σε όποια στέγη τους βολέψει, ακόμα και στην κόλαση. Είναι σαν να λέμε Χιτλερικοί χωρίς τον Χίτλερ,  Σταλινικοί χωρίς τον Στάλιν,  Πασοκτζήδες χωρίς ΠΑΣΟΚ.

Το «Όλοι Πασοκ είναι», αποτελεί βεβαίως υπερβολή για να τονίσει το μέγεθος της φθοράς των συνειδήσεων, μια κοινωνίας, που ποτέ δεν είχε τέτοια χαρακτηριστικά.

Το ανάθεμα μέσα στη γενικότητα, αδικεί ένα κομμάτι υγείας,  που λειτούργησε πέρα απ’ αυτές τις νοοτροπίες,  πέρα από την απαξίωση της πολιτικής, πέρα από την λογική του πελατειακού κράτους. Κατά καιρούς έχω  στηλιτεύσει   και εγώ αυτή περίοδο,  όχι μόνο με αφορμή τη κρίση  και το δραματικό παρόν, αλλά και τότε που ανθούσε ακόμα το χρηματιστήριο  τη δεκαετία του 1990. Τότε που ο Σημίτης, έσπαγε τους δεσμούς με το παρελθόν, της μίζερης Ελλάδος και έκανε άλματα στο μαγικό κόσμο των αγορών.   Δεν πανηγυρίζαμε με την ανάληψη της διοργάνωσης των ολυμπιακών  αγώνων, ούτε δοξάσαμε το λάιφσταιλ. Δεν είμαστε ποτέ συγκαταβατικοί απέναντι στην διαφθορά.   Οι σημερινές επικρίσεις  δεν είναι αποτέλεσμα  αντίδρασης, είναι η συνέχεια εκείνου του λόγου,  που τόνιζε  την παρακμή και την  πολιτισμική παράλυση, όταν οι όψιμοι επικριτές  διατελούσαν έν αδεία .

Κάνω την επισήμανση, γιατί αυτοί που σήμερα φωνάζουν, για τα κακά του παρελθόντος που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, ποτέ  κατά το παρελθόν, που τους εξυπηρετούσε, δεν αντέδρασαν. Απεναντίας αντιδρούσαν στους λίγους που μιλούσαν, χαρακτηρίζοντας τους μίζερους και γραφικούς.  Να που δεν είναι έτσι,  όταν οι εκείνοι, λειτουργούσαν μες την καλή χαρά, εμφορούμενοι από την άνοδο του χρηματιστήριου και τις πρόσκαιρες απολαύσεις που παρείχε η φούσκα της οικονομίας,  οι άλλοι έβγαιναν  τολμηρά πάνω  από νοσταλγίες και καταστροφολογίες και έστελναν σήμα κινδύνου.

Με όλες αυτές τις όψιμες ισοπεδωτικές φωνές,   από πληγωμένους και έντρομους,  που για χρόνια είχαν βυθιστεί στον  ύπνο του δικαίου,  και όταν   ξύπνησαν βρέθηκαν στο χώμα,  κινδυνεύουμε άμεσα να οδηγηθούμε στην εκτροπή.  Σε  άκρατους νεοφιλελευθερισμούς,  με κεντρικό σύνθημα ο θάνατος σου η ζωή μου, η σε  φασιστικά ακροδεξιά μονοπάτια,  τραγουδώντας «γιατί χαίρετε ο κόσμος και χαμογελάει  πατερά;» Κανείς δεν ξέρει τι θα μας ξημερώσει . Η εκκρεμότητα, η αβεβαιότητα, συνεργάζονται στη δημιουργία μίας ατμόσφαιρας βαθιά μολυσμένης.

Θα με ρωτήσετε  γιατί δεν αναφέρω τη Ν.Δ, μα όλοι ΠΑΣΟΚ είναι... όπως και να το δούμε!!!