Τελευταία σελίδα αριστερά

“ Ωραίες που ήταν οι παιδικές μεταμφιέσεις μας! Η λαχτάρα να καμωθούμε ότι δεν ήμασταν, σίγουροι για το τι είμαστε στ΄ αλήθεια, σίγουροι για το ήταν ο διπλανός, σίγουροι πως μπορούσαμε να γίνουμε ότι λαχταρήσουμε. Φτάνει να λαχταρούσαμε μονάχα! Τι έφταιξε μετά; Τι μας φταίει; Ότι δεν ξέρουμε τι είμαστε για να το αλλάξουμε, ότι δεν ξέρουμε πώς να το αλλάξουμε ή ότι δε λαχταράμε πια;” Προς τα κει να πάμε και να ρωτήσουμε και να ψάξουμε και να μάθουμε... «Όσο περισσότερο μεγαλώνω, τόσο λιγότερο είμαι. Όσο πιο πολύ με βρίσκω, τόσο περισσότερο χάνομαι. Όσο περισσότερο δοκιμάζομαι, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ ότι είμαι λουλούδι και πουλί, και αστέρι και σύμπαν. Όσο περισσότερο καθορίζω τον εαυτό μου, τόσο λιγότερα όρια έχω. Ξεπερνώ τα πάντα. Κατά βάθος είμαι ίδιος με το Θεό», έγραφε, ο Φερνάντο Πεσσόα και έκανε τη ζωή του, κυριολεκτικά, έργο τέχνης. Διότι «ο άνθρωπος με τη μάσκες» επινόησε τον εαυτό του όπως ένας άλλος θα είχε επινοήσει το έργο της...

Με αφορμή το οδικό δίκτυο του νησιού. Η φράση «βομβαρδισμένο τοπίο», που κάποτε είχε το στοιχείο της υπερβολής, σήμερα δεν μπορεί να το αποδώσει. Θα μου πείτε ο χειμώνας που η βροχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο... Θα σας πω, ότι η Κέρκυρα πρέπει να κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Είναι κάποια πράγματα που όσο η ζωή κι’ αν επιτάσσει, αυτά μένουν εκεί, στάσιμα. Δυστ υχώς σε μια κοινωνία, που χαρακτηρίζεται από υψηλές ταχύτητες, εφοδιασμένη με την τελευταία λέξη της τεχνολογία, υπάρχει κάπου η ανορθογραφία της, για να επιβεβαιώσει τον κανόνα. Λυμένα πράγματα από καιρό, τα επαναφέρουμε στο τραπέζι των ατέρμονων συζητήσεων, για να τα μπερδέψουμε και ράβε ξήλωνε δουλειά να μην μας λείπει. Και είναι το φαινόμενο σήμερα, πιο ορατό από ποτέ, γιατί η αντίθεση μεγαλώνει και κάνει το περπάτημα σημειωτόν Η τελευταία πρόταση συνήθως παραπέμπει σε μια επιτροπή. Η τελευταία ελπίδα, σχεδόν πάντα σε μια επιτροπή πνίγεται. Πολλά ζητήματα που θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν με ένα καταφατικό νεύμ...

Η συνεχής ενασχόληση, με τα προβλήματα, σε καθιστά κομμάτι τους και έτσι το χάνεις το πραγματικό. Να δούμε και τη θετική πλευρά αυτής της προεκλογικής περιόδου. Πολλοί συνδυασμοί χιλιάδες υποψήφιοι, πολλά κούφια λόγια, πολύ ψέμα και υποκρισία και μέσα σε όλα αυτά, ένας υγιής προβληματισμός. Υπάρχει και η ρομαντική πλευρά.  Η διάθεση μου σήμερα, είναι να γράψω  γι’ αυτές τις απίθανες μεταγραφές, που γίνονται από συνδυασμούς και προκαλούν αίσθηση, κάποιες φορές οργή και κάποιες θλίψη. Είναι όπως το ποδόσφαιρο, μόνο που εκεί είναι πιο καθαρά τα πράγματα. Μπορεί να στεναχωρήθηκα που ο Μανωλάς πήγε στον Ολυμπιακό, δεν μπορώ όμως να παραβλέψω το γεγονός ότι είναι επαγγελματίας. Τώρα που το σκέφτομαι αν μπορούσαμε να κολλήσουμε και στους υποψηφίους αυτή την ιδιότητα, ίσως να είμαστε πιο επιεικείς μαζί τους. «Μα είναι επαγγελματίες». Παρένθεση το παραπάνω. Γράφω εναλλάξ για να μη κολλήσω. Από τα καθημερινά προβλήματα, στις εσωτερικές διεργασίες, κάπως έτσι ισορροπώ. Αυτή την περίοδ...